© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr

---

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

---

Ισως να γνωρίζετε τους όρους κβαντική μηχανική, κβαντική φυσική, κβαντική βαρύτητα, κβαντική ιατρική και κβαντική βιολογία. Κατά πάσα πιθανότητα όμως αγνοείτε τον όρο κβαντική αρχαιολογία στον οποίο αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα η «Απεροπία». Τι είναι επιτέλους η περίφημη κβαντική αρχαιολογία την οποία επικαλούνται οι μετανθρωπιστές και με ποιο τρόπο σχετίζεται με την ιστορία μας, εδώ, στην Ελλάδα;

Κάποιοι χρησιμοποιούν και τον ισοδύναμο όρο σάρωση χρόνου (time scanning) αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον όρο κβαντική αρχαιολογία.

Η κβαντική αρχαιολογία σύμφωνα με τους μετανθρωπιστές, και πάντα στα πλαίσια της θεωρίας της προσομοίωσης και του ολογραφικού σύμπαντος, ξεκινά από την υπόθεση ότι όλο το σύμπαν και εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε παρά μπιτ (bit), σύνολα πληροφορίας ―data δηλαδή.

Επομένως, η κβαντική αρχαιολογία ορίζεται ως ένα σύνολο υποθετικών τεχνολογιών του απώτερου μέλλοντος (όχι και τόσο μακρυνού όμως), οι οποίες, πιθανώς με την εφαρμογή των κβαντικών συνεπειών, θα επιτρέψουν την ανασυγκρότηση των παρελθόντων γεγονότων μέχρι οποιαδήποτε επιθυμητή ανάλυση στο χώρο και στο χρόνο.

Ειδικότερα, αυτή η κοσμοθεώρηση ισχυρίζεται ότι η κβαντική αρχαιολογία θα επιτρέψει την ανακατασκευή της ζωής, των σκέψεων, των αναμνήσεων και των συναισθημάτων οποιουδήποτε προσώπου έζησε ποτέ στο παρελθόν, με οποιοδήποτε επιθυμητό επίπεδο λεπτομέρειας, ανασταίνοντας έτσι το αρχικό ον ―σήμερα νεκρό― μέσω «αντιγραφής του στο μέλλον» (copy ― paste) και εφόσον φυσικά έχει επιτευχθεί o εντοπισμός των χωροχρονικών συντεταγμένων του.

Μέχρι σήμερα θεωρείται πως αν δεν έχουμε αντίγραφα ασφαλείας (π.χ. ένα χημικώς διατηρημένο εγκέφαλο, ένα κατεψυγμένο σώμα στο υγρό άζωτο, ένα φορτωμένο σε cloud αντίγραφο της προσωπικότητάς μας), όταν πεθάνουμε ο θάνατός μας είναι μη αναστρέψιμος. Σωστά;

Μήπως όμως τελικά δεν είναι;

Οι οπαδοί της κβαντικής αρχαιολογίας υποστηρίζουν πως ίσως η «συμπαντική μηχανική» δημιουργεί αντίγραφα ασφαλείας και εάν οι απόγονοί μας (ή εξωγήινοι, ή τεχνητές νοημοσύνες παντός είδους) καταφέρουν να «ανασύρουν» αυτά τα αντίγραφα, θα έχουν τη δυνατότητα να μας αναστήσουν, δεδομένου ότι ο,τιδήποτε βρίσκεται μέσα στο σύμπαν δεν είναι παρά ένα πλέγμα σημείων του χωροχρόνου (υπό μορφήν πληροφορίας).

Με ποιο τρόπο όμως θα γίνει αυτό; Ιδού μερικές σκέψεις των κβαντικών αρχαιολόγων:

1) Εάν η κβαντική διεμπλοκή ¹ επεκτείνεται σε όλο το φάσμα του χρόνου (παρελθόν ― παρόν ― μέλλον), τότε θα πρέπει να είναι εφικτό να βρεθούν παρόντα συστήματα που συσχετίζονται με συστήματα του παρελθόντος.

2) Τα αντίγραφα ασφαλείας ενδέχεται να είναι δυνατόν να αναζητηθούν σε παράλληλα σύμπαντα (παρακλάδια του πολυσύμπαντος). Στο πολυσύμπαν των πολλών κόσμων δεν υπάρχει κατάρρευση του φορέα μιας κατάστασης που να διαγράφει ανεπανόρθωτα τις πληροφορίες.

Αυτό σημαίνει ότι οι πληροφορίες διατηρούνται κάπου, για παράδειγμα όπως εκτενώς αναλύσαμε και στο άρθρο μας «Η ολογραφική θεωρία, νέο επενδυτικό όχημα για τις μετανθρωπιστικές μπίζνες» υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να διατηρούνται στον ορίζοντα γεγονότων (event horizon) των μελανών οπών.

Μελανή οπή στον αστερισμό του Τοξότη. Οι πληροφορίες των αντικειμένων που εισέρχονται σε μια μελανή οπή διατηρούνται στον δισδιάστατο ορίζοντα συμβάντων και δεν χάνονται.

Ακόμα και αν τελικά δεν διατηρούνται μέσα στον ορίζοντα των μαύρων τρυπών του δικού μας σύμπαντος, τότε διασώζονται οπωσδήποτε κάπου αλλού μέσα στο αχανές πολυσύμπαν.

3) Από την πληροφορική γνωρίζουμε ότι μια υπολογιστική λειτουργία ορίζεται ως αναστρέψιμη εάν, δεδομένης της εξόδου της, είναι πάντοτε δυνατό πηγαίνοντας προς τα πίσω να προσδιοριστεί η εισαγωγή της, πράγμα που συμβαίνει όταν υπάρχει σχέση μιας προς μιαν μεταξύ καταστάσεων εισόδου και εξόδου (input και output). Η λογική αναστρεψιμότητα συνεπάγεται διατήρηση πληροφοριών.

Το αναστρεπτέο σύστημα πρέπει να υπολογίζει τη λειτουργία ενσωμάτωσης δύο φορές: την πρώτη φορά «προς τα εμπρός» για να αποκτήσει και να αποθηκεύσει το αποτέλεσμα του υπολογισμού, και τη δεύτερη φορά «προς τα πίσω», ως υπολογισμό ― καθρέφτη της εικόνας της αντίστροφης λειτουργίας, επιστρέφοντας έτσι το κλειστό σύστημα στην αρχική του κατάσταση.

«Κύκνοι» έργο του κορυφαίου γραφίστα και εικονογράφου M. Έσερ (M. C. Escher) σε διάταξη κορδέλας Μοebius, (1956).

Εάν λοιπόν η αναστρέψιμη υπολογιστική είναι η πιο ενεργειακά αποδοτική μορφή υπολογισμών (όταν διαγράφουμε αρχεία ο υπολογιστής καταναλώνει περισσότερη ενέργεια), επομένως είναι λογικό να πιστεύουμε ότι το σύμπαν μας διαθέτει αναστρέψιμο υπολογιστικό σύστημα και όλες οι πληροφορίες που υποτίθεται ότι χάνονται, τελικά παραμένουν διαθέσιμες σε κάποιο «κρυφό μητρώο εξόδου» που θα μπορούσαμε τελικά να βρούμε και να διαβάσουμε.

Το θέμα είναι με ποιο τρόπο; Μα με την εξόρυξη δεδομένων (data mining) από το παρελθόν και την ανασύνθεσή τους με τη βοήθεια της υπερ-εξελιγμένης τεχνητής νοημοσύνης μέσω κβαντικών υπολογιστών και της βιοτεχνολογίας.

Δώστε μεγάλη βάση στη παραπάνω συλλογιστική περί αναστρεψιμότητας, διότι έχει πολύ γερές βάσεις…

Ανάσταση νεκρών μέσω …προχωρημένης στατιστικής και κβαντικών υπολογιστών

Η κβαντική αρχαιολογία βασίζεται στη χρήση προχωρημένων στατιστικών εργαλείων και κβαντικών υπολογισμών, όπως για παράδειγμα, η αλγοριθμική πιθανότητα του Ρέι Σολομόνωφ (Ray Solomonoff) ² και η αναδρομολόγηση που μπορεί να γίνουν φυσικά μόνο με τεράστια υπερ-υπολογιστική ισχύ που θα τρέχει με ταχύτητες του φωτός.

Προς το παρόν, μπορούμε να ανακατασκευάσουμε με εξαιρετική πιστότητα πρόσωπα και ολόκληρα σώματα (άψυχα όμως) από υπολείμματα οστών ή από μούμιες, που ταυτίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό με απεικονίσεις του νεκρού (εάν υπάρχουν, αν δεν υπάρχουν με τη βοήθεια αλγορίθμων πλησιάζουν όσο το δυνατόν τη μορφολογία του νεκρού).

Μερικοί διάσημοι, μοντέλα των οποίων ανασυστήθηκαν από θραύσματα του σκελετού τους, ή του κρανίου τους, είναι ο πατέρας του Μεγάλου Αλέξανδρου, βασιλέας Φίλιππος ο Μακεδών, ο Κοπέρνικος, ο φαραώ Τουταγχαμών του οποίου ολόκληρο το σώμα ανασυστήθηκε πλήρως από τη μούμια του κ.ά.

Κορυφαία ανάπλαση του Φιλίππου Β΄ του Μακεδόνος.

Αναπαράσταση του Κοπέρνικου. Δεν θα τον λέγαμε ωραίο άντρα…

Ανάπλαση του δεκαεννιάχρονου φαραώ Τουταγχαμών που πραγματοποιήθηκε από πολλά διαφορετικά εργαστήρια. Οι ερευνητικές ομάδες κατέληξαν ομού στο παρόν αποτέλεσμα με τη βοήθεια πολύπλοκων υπολογισμών και μελέτης της αξονικής τομογραφίας της μούμιας του. Είναι αξιοσημείωτο, ότι η ανάπλαση έχει εκπληκτική ταύτιση με τις εκατοντάδες απεικονίσεις του φαραώ όπως διεσώθησαν από εκείνη την εποχή. Ο μεγάλος φαραώ ήταν τελικά ένα δύστυχο κοντό αγόρι (1.60 μ. περίπου) με πεταχτά δόντια, γυναικομαστία, πεπλατυσμένο κρανίο, μεγάλη λεκάνη, που έπασχε από χωλότητα στο ένα πόδι και στηριζόταν σε μπαστούνι. Όλα τα παραπάνω σωματικά προβλήματα ήταν συνέπειες της αιμομιξίας του πατέρα του, φαραώ Ακενατόν με την αδελφή του, καθότι η αιμομιξία δεν απαγορευόταν εκείνη την εποχή, διότι δεν γνώριζαν τις συνέπειές της στην υγεία και στη φυσιολογία των απογόνων.

Στην Ελλάδα έχουμε τα ομολογουμένως εντυπωσιακά παραδείγματα ανάπλασης της μικρούλας Αθηναίας Μύρτιδος και προσφάτως της Θεσσαλής Αυγής (περίεργο πάντως που και οι δύο είχαν προγναθισμό!).

Η ανάπλαση της εντεκάχρονης Αθηναίας Μύρτιδος, όπως παρουσιάστηκε στο αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών. Η μικρή Μύρτις έζησε τον 5ο π. Χ αιώνα. Τα οστά της βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο του λοιμού του 430 π.Χ. (τυφοειδής πυρετός) στον Κεραμεικό. Αναπλάστηκε με θαυμαστό τρόπο από τον ορθοδοντικό κο Μανώλη Παπαγρηγοράκη, επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η αγέρωχη Αυγή, το δεκαοχτάχρονο κορίτσι που έζησε πριν 9.000 χρόνια στη Θεσσαλία. Εντυπωσιακή ανάπλαση από θραύσματα σιαγώνας, επίσης έργο του ορθοδοντικού Μανώλη Παπαγρηγοράκη. Το μόνο που απομένει είναι η Αυγή να περπατήσει και να συνομιλήσει μαζί μας στα νέα ελληνικά. Μάλλον «θα τα δούμε όλα» στο εγγύς μέλλον…

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι τα άψυχα μοντέλα που ανασυστήθηκαν μπορούν να μιλήσουν, να σκεφτούν, να αισθανθούν και οι δύο αρχαίες Ελληνίδες να συνομιλήσουν στη νέα ελληνική με εμάς.

Οι υπέρμαχοι της κβαντικής αρχαιολογίας όμως θέτουν το ερώτημα: για πόσο καιρό ακόμα δεν θα μπορούν; Ένα ρίγος διαπερνά τη σπονδυλική μας στήλη στο παραπάνω, αλλά και στα επόμενα ερωτήματα:

Μπορούμε να δημιουργήσουμε εστιασμένες προσομοιώσεις του παρελθόντος για να περιγράψουμε, και στη συνέχεια να κατασκευάσουμε βιονικά, αλλά σχεδόν φυσικά σώματα νεκρών ανθρώπων, εμφυτεύοντας όμως και τις αναμνήσεις, άρα και τη συνείδηση που τους καθόριζε;

Οι κβαντικοί αρχαιολόγοι επιμένουν ότι σύμφωνα με τις στατιστικές και τις τάσεις εξέλιξης των κβαντικών υπερ-υπολογιστών, μπορούμε και ότι θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε συστηματικά κάποια στιγμή μετά το 2029, όταν, σύμφωνα με την υπάρχουσα υπολογιστική τάση, οι υπολογιστές θα ξεπεράσουν τις ανθρώπινες ικανότητες σε όλους τους τομείς.

Είτε διαφωνούμε, είτε όχι, σχετικά με τη χρονική κλίμακα, οι κβαντικοί αρχαιολόγοι ισχυρίζονται πως η κβαντική αρχαιολογία είναι αναπόφευκτη, και δεν έχει σημασία για τους νεκρούς πότε θα συμβεί η «ανάστασή»τους, καθώς έτσι κι αλλιώς θα ωφεληθούν όλοι.

Εμείς ως ιστολόγιο «Απεροπία», θα θέλαμε πολύ να γνωρίζαμε την τοποθέτηση της Ορθοδοξίας σε τέτοιου είδους θέσεις περί της Ανάστασης Νεκρών και κατά συνέπειαν την επιχειρηματολογία της περί της Δευτέρας Παρουσίας (οι οποίες στο εξωτερικό διαχέονται με …κβαντική ταχύτητα, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, πλην του μωαμεθανισμού). Διότι είναι θέμα χρόνου να διαδοθούν και στην Ελλάδα.

Κερδοφόρες επιχειρήσεις του μέλλοντος

Μ’ άλλα λόγια, η κβαντική αρχαιολογία υπόσχεται τη δυνατότητα να ανακτήσει ό,τι θεωρείται ως «χαμένα γεγονότα», συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων και των αναμνήσεών τους, κάνοντας προχωρημένους υπολογισμούς και, όπως κάνουν κάποια ηλεκτρικά εργαλεία για μαστορέματα, να τοποθετήσει κομμάτια πληροφορίας σε πλέγματα, με τρόπο που αυτή η εύρεση περιεκτικών πληροφοριών να καταστεί αρκετή, ώστε να αναστήσει ολόκληρα όντα.

Καθώς υποθέτουμε πως στο παρελθόν οι άνθρωποι στον πλανήτη Γη ήταν πολύ λιγότεροι από σήμερα, οι κβαντικοί αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα γεγονότα στο παρόν από ό,τι στο παρελθόν, έτσι πολλές «γραμμές χρόνου» θα οδηγήσουν πίσω σε κοινά, μεμονωμένα γεγονότα της Ιστορίας.

Υποτίθεται λοιπόν πως όταν έχουν διασταυρωθεί και ανασυγκροτηθεί με εξαιρετική ακρίβεια αυτές οι «γραμμές», θα είμαστε σε θέση να περιγράψουμε οποιοδήποτε ανθρώπινο ον και τις μνήμες του, με τέτοια λεπτομέρεια, ώστε να πετύχουμε την ανάστασή του.

Αντιλαμβάνεται κανείς τις προοπτικές κερδοφορίας τέτοιου είδους επιχειρήσεων που εύκολα μπορεί να μαζέψουν τα λιμνάζοντα κεφάλαια των απανταχού δισεκατομμυριούχων, υποσχόμενες στους υποψήφιους επενδυτές κολοσσιαία κέρδη και νέου τύπου εσχατολογίες, επικαλούμενες την …επιστημονική ανάσταση των νεκρών.

Ισαάκ Ασίμωφ, ο πατριάρχης της κβαντικής αρχαιολογίας

Θεωρείται πως ο Ισαάκ Ασίμωφ ήταν αυτός που για πρώτη φορά επινόησε την έννοια της κβαντικής αρχαιολογίας, μέσω του καθηγητή μαθηματικών κοινωνικών δομών, Χάρι Σέλντον, μυθιστορηματικού ήρωα των δύο λογοτεχνικών τριλογιών βιβλίων επιστημονικής φαντασίας που στα ελληνικά αποδόθηκε με τον τίτλο Τριλογία Θεμέλιο (The Foundation trilogy).

Η ελληνκή έκδοση της τριλογίας «Θεμέλιο» του Ισαάκ Ασίμωφ, εκδ. Άνουβις.

Ο καθηγητής Σέλντον που κατά την μυθιστορία γεννήθηκε περίπου 12.000 χρόνια μετά την έναρξη της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας, αναπτύσσει μια αλγοριθμική επιστήμη που του επιτρέπει να προβλέπει το μέλλον με όρους πιθανοτήτων, την λεγόμενη ψυχοϊστορία.

Τόσο μεγάλη άισθηση έχουν κάνει αυτές οι διάσημες τριλογίες, ώστε ήλθε πλέον η ώρα να γυριστούν κινηματογραφικές ταινίες. Πράγματι, από το 2017 συζητείται η μεταφορά τους σε ταινίες, από τους δημιουργούς των ταινιών Άβαταρ, και Μπάτμαν που πιθανόν θα κάνουν και την κινηματογραφική διασκευή τους.

Αν και ο Χάρι Σέλντον υπήρξε ένας μυθιστορηματικός χαρακτήρας, εντούτοις έχει επιδράσει στους σύγχρονους διανοητές κάθε φάσματος, ενώ έχει επιχειρηθεί με επιτυχία να γίνει εφαρμογή των ιδεών της ψυχοϊστορίας του, στη στατιστική και στη πρόγνωση.

Για παράδειγμα, το όνομα του Χάρι Σέλντον αναφέρεται σε ένα άρθρο του The Economist, το οποίο αναλύει τη χρήση στατιστικών στην επιδημιολογία, στη διαδικασία μέσω της οποίας οι κοινωνίες αλλάζουν τη συλλογική πολιτική σκέψη, καθώς και στο γενικό μοντέλο της κοινωνίας των υπολογιστών.

Στο δε περιοδικό Forbes εκφράζεται η υπόθεση ότι η «ψυχοϊστορία» του Σέλντον, εκδηλώνεται στη σημερινή εμφάνιση των Μεγαδεδομένων (Big Data).

Διάσημοι υποστηρικτές της κβαντικής αρχαιολογίας

Όσον αφορά την επίδραση του χαρακτήρα του Σέλντον και της ψυχοϊστορίας του στην προσωπικότητα και στην κοσμοθεώρηση μερικών σύγχρονων διασήμων διανοητών, ενδεικτικά αναφέρουμε τον Πωλ Κρούγκμαν (Paul Krugman), διεθνούς φήμης Αμερικανό οικονομολόγο, πανεπιστημιακό, συγγραφέα, και αρθρογράφο των New York Times, βραβευμένο με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών 2008, τον Νικ Μπόστρομ (Nick Bostrom), καθηγητή φιλοσοφίας στην Οξφόρδη, διευθυντή του Ινστιτούτου για το Μέλλον της Ανθρωπότητας και του Προγράμματος Διακυβέρνησης Τεχνητής Νοημοσύνης, εισηγητή της θεωρίας της προσομοίωσης και τον Φρανκ Τίπλερ (Frank Tipler), επινοητή του κυλίνδρου Τίπλερ, φυσικό και κοσμολόγο, καθηγητή στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέτης (ΜΙΤ).

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν, ο οποίος μεταξύ άλλων είναι υπέρμαχος της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, προκειμένου να μπορέσει να υποτιμήσει το νόμισμά της και να επιβιώσει.

Η κοσμολογία του Σημείου Ωμέγα και η φυσική της αθανασίας

Eιδικότερα, ο Φρανκ Τίπλερ υιοθέτησε τη θεωρία της ανάστασης νεκρών μέσω κβαντικής αρχαιολογίας, πηγαίνοντας ακόμα πιο μακρυά: πιο συγκεκριμένα, έχει υποστηρίξει τη θεωρία του Σημείου Ωμέγα (Omega Point), βασιζόμενος στις θρησκευτικές ιδέες του Πιερ Τεγιάρ ντε Σαρντέν ³, ο οποίος πρώτος επινόησε αυτόν τον όρο.

Το Σημείο Ωμέγα χρησιμοποιείται από τον Τίπλερ για να περιγράψει μια κοσμολογική κατάσταση στο μακρινό μέλλον του σύμπαντος, που υποστηρίζει ότι απαιτείται από τους γνωστούς φυσικούς νόμους.

Σύμφωνα με αυτή τη κοσμολογία, για να ισχύουν αλληλένδετα οι υπάρχοντες γνωστοί νόμοι της φυσικής, είναι απαραίτητο να κυριαρχεί η νοήμων ζωή σε όλο το σύμπαν και τελικά να το αναγκάσει να καταρρεύσει.

Κατά τη διάρκεια αυτής της κατάρρευσης, η υπολογιστική ικανότητα του σύμπαντος ανέρχεται στο άπειρο και τα εξομοιούμενα περιβάλλοντα που γίνονται χάρις σ’αυτήν την υπολογιστική ικανότητα, διαρκούν και αυτά επ’ άπειρον, καθώς το σύμπαν αποκτά μια κοσμολογική μοναδικότητα ενός και μόνο σημείου.

Αυτή λοιπόν η μοναδικότητα είναι το Σημείο Ωμέγα του Τίπλερ.

Επεξήγηση της κατά Σαρντέν και Τίπλερ νοόσφαιρας.

Με υπολογιστικούς πόρους που κλίνουν προς στο άπειρο, ο Τίπλερ δηλώνει ότι στο απώτερο μέλλον, μια κοινωνία θα μπορεί να αναστήσει τους νεκρούς, προσομοιώνοντας όλα τα πιθανά εναλλακτικά σύμπαντα του σύμπαντός μας από την αρχή της Μεγάλης Έκρηξης.

Καλλιτεχνική απόδοση του Σημείου Ωμέγα. Το Σημείο Ωμέγα κατά τον επινοητή του αντιπροσωπεύει τη δυνατότητα του Σύμπαντος να επιβραδύνει τελικά, να σταματήσει και να αγωνιστεί για να σωθεί από το δικό του θάνατο, γυρνώντας προς τα πίσω, εις τα εξ ων συνετέθη. Ταυτόχρονα, όλες οι ιστορίες του παρελθόντος θα ενσαρκώσουν τις κυματικές λειτουργίες των πάντων, αποσυμπιέζοντας όλες τις πληροφορίες που έχουν ποτέ υπάρξει στο σύμπαν. Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε την εξάτμιση και τη συγχώνευση όλης της ύλης και του χωρόχρονου. Κάποιοι μπορεί να το θεωρήσουν ως το τέλος της μακράς ζωής του σύμπαντος, ενώ κάποιοι άλλοι ως την ανάσταση όλης της νοήμονος και ανώτερης μορφής ζωής / επίγνωσης που έχει ποτέ υπάρξει.

Ο Τίπλερ προσδιορίζει αναγκαστικά το σημείο Ωμέγα ως τον Θεό, αφού, κατά την άποψή του, το Σημείο Ωμέγα έχει όλες τις ιδιότητες του Θεού, τις οποίες επικαλούνται άλλωστε οι περισσότερες από τις παραδοσιακές θρησκείες.

Το επιχείρημα του Τίπλερ ότι η κοσμολογία του Σημείου Ωμέγα απαιτείται από τους γνωστούς φυσικούς νόμους, είναι μια πιο πρόσφατη εξέλιξη που προέκυψε μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του Η Φυσική της Αθανασίας (Physics of Immortality), το 1994.

Σε αυτό το βιβλίο, ο Τίπλερ είχε προσδώσει την κοσμολογία του Σημείου Ωμέγα ως υπόθεση, ενώ εξακολουθούσε να ισχυρίζεται ότι περιορίζει την ανάλυση στους γνωστούς νόμους της φυσικής.

Ο Τίπλερ όρισε την «τελική ανθρωπική αρχή» μαζί με τον συν-συγγραφέα φυσικό Τζον Μπάροου (John D. Barrow) στο βιβλίο του Η Ανθρωπική Κοσμολογική Αρχή (The Anthropic Cosmological Principle), ως γενίκευση της ανθρωπικής αρχής ως εξής:

• Η έλλογη επεξεργασία πληροφοριών πρέπει να δημιουργηθεί στο Σύμπαν και μόλις αρχίσει να υπάρχει, δεν θα πεθάνει ποτέ.

Aν λοιπόν όλα τα παραπάνω πράγματι ισχύουν, η κβαντική αρχαιολογία, αφού κάποτε προσδιορίσει όλες τις συντεταγμένες μας και «εξορύξει» την προσωπικότητά μας, θα μας «αναστήσει» βιονικά, κάτι που θα παραπέμπει με την Ανάσταση Νεκρών των κλασικών μονοθεϊστικών θρησκειών.

Εμείς βέβαια εκφράζουμε την απορία μας κατά πόσον η νεκρανάσταση θα περιλαμβάνει όλα ανεξαιρέτως τα φυτικά και τα ζωικά είδη όπως τα αγαπημένα μας κατοικίδια, αλλά και επικίνδυνα θηρία όπως οι αιμοσταγείς δολοφόνοι, στους οποίους περιλαμβάνονται βεβαίως οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα μισανθρωπικά ιερατεία της εξουσίας…

Και εφ’ όσον και οι δύο πλευρές, η κβαντική αρχαιολογία και η θρησκευτική εσχατολογία, μιλούν για το ίδιο πράγμα με διαφορετικούς τρόπους, δηλαδή για την Ανάσταση Νεκρών και την Αιώνια Ζωή, μένει να διερευνηθεί τι θα αντιπροσωπεύει ο Μεσσίας της Δευτέρας Παρουσίας…

 

1. Κβαντική διεμπλοκή: φαινόμενο κατά το οποίο δύο σωματίδια ή ομάδες σωματιδίων που δημιουργούνται μαζί ή αλληλεπιδρούν, μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής μεταξύ τους, ασχέτως του χώρου που μεσολαβεί πλέον από το ένα στο άλλο. Αν σταλεί το ένα από τα δύο στο άλλο άκρο του σύμπαντος και συμβεί κάτι σε οποιοδήποτε από τα δύο, το άλλο αντιδρά ακαριαία.

   Κατ’ αυτόν τον τρόπο φαίνεται είτε πως η πληροφορία μπορεί να ταξιδέψει με άπειρη ταχύτητα, κάτι που αντιβαίνει όμως στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, είτε πως τα δύο αντικείμενα βρίσκονται ακόμα σε «επαφή», σε σύνδεση μεταξύ τους, δηλαδή στη λεγόμενη κατάσταση διεμπλοκής. Αν επιχειρήσουμε να κάνουμε μέτρηση του ενός, επιφέρεται αυτομάτως η αλλαγή των ιδιοτήτων του άλλου, όσο μακριά και αν είναι το ένα από το άλλο.

   Η κβαντική διεμπλοκή είναι υπαρκτό φαινόμενο και παρατηρείται σε πειράματα, όχι μόνο στο μικρόκοσμο, αλλά και σε μεγαλύτερες κλίμακες.

   Προέκταση της κβαντικής διεμπλοκής, υπό την προϋπόθεση πως συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη, είναι πως τα πάντα, αφού δημιουργήθηκαν μαζί, είναι ακόμα συνδεδεμένα μεταξύ τους, και «ακουμπούν» υπό μία έννοια ακόμα το ένα το άλλο. Η άλλη ερμηνεία, προέρχτεται από τους οπαδούς της θεωρίας της προσομοίωσης και είναι πως πρόκειται για προβολή υπό διαφορετικές γωνίες του ιδίου σωματιδίου, κάτι που παραπέμπει στη θεωρία του ολογραφικού σύμπαντος.

   Έτσι, ο χώρος εμφανίζεται σαν ένα κατασκεύασμα που δίνει την ψευδαίσθηση πως υπάρχουν χωριστά αντικείμενα. Υπό την έννοια αυτή, η κβαντική διεμπλοκή προκαλεί την κατάρρευση της εμπειρίας του ανθρώπου για τον χώρο, καθιστώντας τον προφανώς ψηφιακό.

2. Θεωρία του Ρέι Σολομόνωφ για το γενικό επαγωγικό συμπέρασμα: μια θεωρία πρόβλεψης που βασίζεται σε λογικές παρατηρήσεις, όπως η πρόβλεψη του επόμενου συμβόλου βασισμένου σε μια δεδομένη σειρά συμβόλων.

   Η θεωρία αυτή υποθέτει ότι το περιβάλλον ακολουθεί κάποια άγνωστη, αλλά αξιόπιστη κατανομή πιθανότητας. Καμμία υπολογιστική υπόθεση δεν έχει μηδενική πιθανότητα. Όλες οι θεωρίες υπολογισμών που περιγράφουν τέλεια τις προηγούμενες παρατηρήσεις, χρησιμοποιούνται για τον υπολογισμό της πιθανότητας της επόμενης παρατήρησης, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στις βραχύτερες θεωρίες υπολογισμών.

3. Πιέρ Τεγιάρ ντε Σαρντέν (Pierre Teilhard de Chardin): Ιησουΐτης ρωμαιοκαθολικός ιερέας, φιλόσοφος, παλαιοντολόγος και γεωλόγος που συμμετείχε στην ανακάλυψη του Ανθρώπου του Πεκίνου.

   Συνέλαβε την ιδέα του Σημείου Ωμέγα, ένα μέγιστο επίπεδο πολυπλοκότητας και συνειδητότητας προς το οποίο πίστευε ότι οδεύει το Σύμπαν, και ανέπτυξε την έννοια της νοόσφαιρας. Συνέγραψε διάφορα έργα θεολογικού, φουτουριστικού και χριστολογικού περιεχομένου όπως «Το ανθρώπινο φαινόμενο», «Το Θείο περιβάλλον», «Το μέλλον του ανθρώπου», «Ύμνος στο σύμπαν» κλπ.

   Οι φιλοσοφικές θέσεις που εξέφρασε ο Σαρντέν μέσω των βιβλίων του ενόχλησαν αρκετές φορές την καθολική εκκλησία. Περιττό να πούμε ότι επί της ουσίας αναφερόταν στον μετανθρωπισμό.