© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Ορισμένοι αναλυτές χαρακτηρίζουν τα μεγάλα λαθρομεταναστευτικά κύματα που δέχεται τελευταία η Ελλάδα, τουρκικό προγεφύρωμα και εποικισμό που έχει εξαπολύσει η Τουρκία εναντίον μας. Ναι, ισχύει και αυτό, ωστόσο εντάσσεται στα πλαίσια ενός ευρύτερου σχεδίου. Αν ήταν αυτή η μόνη εξήγηση, τότε ποιος έστειλε εδώ και αρκετά χρόνια τα εκατομμύρια λαθρομεταναστών που κατέκλυσαν την ευρωπαϊκή ήπειρο και ποιος συνεχίζει να τα στέλνει; Η Τουρκία; Ή μήπως κάποιοι άλλοι που θέλουν την αντικατάσταση όλων των ευρωπαϊκών λαών και όχι μόνο του ελληνικού;
Το πρόβλημα λοιπόν είναι πολύ βαθύτερο, εφόσον πριν από εμάς, πολλοί ευρωπαϊκοί λαοί βιώνουν τη καταστροφή των εθνικών τους κρατών με μεγαλύτερο θύμα απ’ όλους τη Γαλλία.
Αν θέλουμε να φτάσουμε στη ρίζα του προβλήματος, πρέπει να ανατρέξουμε στη λογική του σχεδιασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση τον Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών το 1948, εν μέσω μιας κατεστραμμένης από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Ευρώπης.
Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου προέκυψε από το Σύνταγμα των ΗΠΑ του 1787, τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της Γαλλίας του 1789, και τη Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Συντάγματος των ΗΠΑ του 1791, προκειμένου να προστατευτούν οι ευρωπαϊκοί λαοί από τις καταχρήσεις εξουσίας των κυβερνώντων τους.
Όλα άλλαξαν όμως άρδην μετά το 1991 και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης όπου επήλθε το τέλος του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης απελευθέρωσε επιτέλους τους πλούσιους από τον φόβο των λαϊκών επαναστάσεων. Ελάχιστοι άνθρωποι κατάλαβαν τότε ότι ο καπιταλισμός με «ανθρώπινο» πρόσωπο επρόκειτο να τελειώσει.
Η Αριστερά ενώθηκε με τις Αγορές που υποκατέστησαν το κοινωνικό συμβόλαιο, οπότε η ατλαντική ολιγαρχία όφειλε να βρει έναν νέο «εχθρό του λαού», ώστε να τον απασχολεί από κάθε διεκδίκηση εις βάρος της. Κι αυτός δεν ήταν παρά το Ισλάμ.
Έκτοτε, η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου απώλεσε την αρχική της χρησιμότητα και οι έννοιές της διαστράφηκαν εντελώς. Η νέα εκδοχή της, που υπόσχεται να δημιουργήσει την το επίγειο βασίλειο του ανθρωποθεού (Homo Deus), αναδομήθηκε σχολαστικά εν όψει Ισλάμ, προκειμένου να αντικατασταθεί ο κομμουνισμός από την πολιτική θρησκεία του «δικαιωματανθρωπισμού».
Διότι η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εκπληρούσε ρόλο πραγματικής προστασίας των πολιτών, μόνον εφόσον δεν εισέβαλαν ξένοι λαοί στο έδαφός τους.
H Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν είναι παρά ένα κοινωνικό κατασκεύασμα. Η μορφή της δεν είναι θέσφατο και μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει, διότι διάφοροι πολιτισμοί, όπως ο μουσουλμανικός, έχουν συνήθειες αντίθετες προς τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Επ’ αυτού το 1981 ο Ιρανός αντιπρόσωπος στα Ηνωμένα Έθνη Σαΐντ Ρατζαϊέ-Χορασανί (Saeed Rajaee Khorasani), δήλωσε ότι τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι μια κοσμική αντίληψη της ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης, που δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε μουσουλμάνους χωρίς να παραβαίνει τον ισλαμικό νόμο.
Διότι, η Σαρία, ο ιερός νόμος του Ισλάμ, αναγνωρίζει στους ανθρώπους μόνο όσα δικαιώματα δεν αντιτίθενται σ’ αυτόν. Επομένως, οι μουσουλμάνοι εκ θέσεως δεν αναγνωρίζουν ότι πρέπει να εφαρμόζουν τα δικαιώματα που, ωστόσο, τους παραχωρούν το δικαίωμα να κάνουν χαλιφάτα στην Ευρώπη!
Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου χρησιμοποιείται λοιπόν ως ένα είδος πολιτιστικού, οικονομικού και πολιτικού παγοθραυστικού, επιβάλλοντας μια καθολικότητα που δεν γίνεται ωστόσο αποδεκτή από πλείστες χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Κίνα κ.ά. αλλά παραδόξως μόνον από πολλές ευρωπαϊκές, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Οι έντονες αξιώσεις του δόγματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκαλούν μεγάλο σκεπτικισμό και διαφωνίες όσον αφορά στο περιεχόμενο, στη φύση και στο σκεπτικό τους. Το τι ακριβώς συνιστά «δικαίωμα» είναι αυθαίρετα θεσμισμένο, διότι το δικαίωμα ενός ανθρώπου μπορεί να είναι ο θάνατος ενός άλλου και τα δικαιώματα ολόκληρων ομάδων ανθρώπων, ο θάνατος ολόκληρων εθνών.
Και πράγματι αυτό συμβαίνει σήμερα εφόσον ορισμένα αυθαιρέτως θεσμισμένα «δικαιώματα» του ανθρώπου, μέσα στο σημερινό γεωπολιτικό και οικονομικό πλαίσιο είναι θανατηφόρα όπλα εναντίον των γηγενών Ευρωπαίων, συνεπικουρούμενα από την σιδερένια φτέρνα των τεχνοκρατών που κυριαρχούνται από ποικίλες μορφές γνωστικισμού και από χιλιασμό.
Τα δικαιώματα του ανθρώπου που κατέστησαν πλέον η νέα πολιτική θρησκεία της Δύσης, βασίζονται στο αξίωμα ότι η ελεύθερη μετανάστευση είναι ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, όπως είναι επίσης:
ο αυτοπροσδιορισμός του φύλου, ο γάμος δύο ατόμων του ιδίου φύλου, η τεκνοθεσία από δύο άτομα του ιδίου φύλου, η παιδεραστία, η κτηνοβασία, η άμβλωση ακόμα και προχωρημένου εμβρύου, η βρεφοκτονία, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία, η ευθανασία, η ελεύθερη χρήση ναρκωτικών, η αντιστροφή της λογικής μέσω αντιστροφής εννοιών, η επανασυγγραφή μεγάλων κεφαλαίων της Ιστορίας των σχολικών βιβλίων, που προκύπτει βάσει της αντίστροφης λογικής, κ.ά.
Στα πλαίσια της μόνιμης αντιστροφής των λέξεων και των εννοιών (novlangue), αγαπητής διαχρονικά στους εχθρούς της κοινωνίας, η δημοκρατία μεταμορφώνεται σε δικαίωμα των …μειονοτήτων, σε δικαίωμα των Άλλων, μ’ άλλα λόγια στο αντίθετό της, διότι τα δικαιώματα των μειοψηφιών καταργούν τα δικαιώματα της πλειοψηφίας.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο γηγενής εργάτης αντικαθίσταται από τον μουσουλμάνο λαθρομετανάστη ο οποίος (αν και θέσει εχθρός του χριστιανισμού) παρουσιάζεται από την Αριστερά που «δικαιωματανθρώπισε» το ζήτημα της μετανάστευσης, ως άλλος …Χριστός που μάχεται για την εγκαθίδρυση ενός επίγειου παραδείσου.
Στο όνομα του «μεταναστευτισμού» της Πανευρώπης που ονειρεύτηκε ο κόμης Καλλέργης, διακηρύσσεται με πυρετώδη ενθουσιασμό ότι έχουμε εισέλθει στην εποχή της επιμειξίας των λαών και ότι μόνον εκεί βρίσκεται το λαμπρό μέλλον της ανθρωπότητας, αλλά κατά ανεξήγητο τρόπο αυτή η επιμειξία απαιτείται να γίνει δεκτή μόνον από την Ευρώπη και να γίνει μόνο με μουσουλμάνους.
Γιατί στέλνονται τώρα τόσοι λαθρομετανάστες; Μα γιατί το σχέδιο επείγουσας καταστροφής της Ευρώπης έχει επιταχυνθεί στο έπακρον.
Η μεταναστολατρεία των πολιτικών ανάγει σε ομολογία πίστεως τη δήλωση ότι η πολιτική εξουσία δεν έχει άλλη δυνατότητα από το να υποκύψει στην ιστορική νομοτέλεια των μεγάλων μεταναστευτικών κυμάτων, αντί να πουν να υποκύψει στον εξισλαμισμό της Ευρώπης, στον οποίον οδηγεί η δίχως τέλος πλημμύρα μουσουλμανικών πληθυσμών.
Η μεταναστολάγνα ιδεολογία μάχεται υπέρ της νομικής κατοχύρωσης της ελεύθερης μετανάστευσης ως θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου. Πρόκειται για μία διαστροφή υποτιθέμενης λύτρωσης της Ευρώπης χιλιαστικής υφής, χωρίς ωστόσο να εξηγεί γιατί ο «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» πρέπει να έλθει αποκλειστικά μέσω μετανάστευσης μουσουλμάνων.
Επίσης, η προπαγάνδα αυτή στηρίζεται στην αυθαιρεσία ότι οι λαθρομετανάστες όχι μόνον δικαιούνται περισσοτέρων δικαιωμάτων από τους γηγενείς, αλλά ότι οι γηγενείς πρέπει να επωμιστούν και το οικονομικό τους κόστος!
Η θρησκεία του δικαιωματανθρωπισμού θέτει τους αλλοδαπούς, τους λαθρομετανάστες και τις μειονότητες, όπως, για παράδειγμα, τους ομοφυλόφιλους, τους αμφισεξουαλικούς, τους χρήστες ναρκωτικών, τις εκδιδόμενες γυναίκες, τους ποινικούς, και τους Ρομά, υπεράνω των πλειοψηφούντων γηγενών πολιτών καταργώντας έτσι τη δημοκρατία.
Τι είδους λοιπόν κοινωνιοκτόνες και εθνοκτόνες ιδέες είναι αυτές; Από πού προέρχονται; Πού βασίζονται; Ποια είναι η σκοτεινή ιδεολογία τους; Γιατί πρέπει να τις δεχτούμε αδιαμαρτύρητα; Ποιο αντάλλαγμα προσφέρουν για τις καταστροφικές τους συνέπειες; Με ποια μέσα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να ανατρέψουμε αυτή τη λυσσώδη επίθεση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και στον πολιτισμό τους;
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα απαντούν το 1ο και το 2ο μέρος αυτού του άρθρου.
Σύγκρουση πολιτισμών
Το Ισλάμ, με την επιδρομή των πιστών του, επιβάλλει στους Ευρωπαίους δια της βίας έναν πολιτιστικό πόλεμο, αρνούμενο συστηματικά να ενσωματωθεί σε εκκοσμικευμένες κοινωνίες, όπως είναι οι ευρωπαϊκές.
Ωστόσο οι Ευρωπαίοι που διαμορφώθηκαν μετά από δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανοποίησης, ακόμα κι αν σήμερα πολλοί έχουν πάψει να είναι θρησκευόμενοι, είναι βαθύτατα ποτισμένοι από τη σφραγίδα, της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, του χριστιανισμού και της πολιτικής κριτικής που καθιέρωσε η νεωτερικότητα. Αν και η τελευταία επέτρεψε σε αρκετούς να γίνουν άθεοι και άθρησκοι, ωστόσο η δομή τους παραμένει χριστιανική.
Σ’ αυτόν τον ανοιχτό πόλεμο κατά της Ευρώπης, ο ισλαμισμός στηρίζεται στις μουσουλμανικές μάζες που εγκαθίστανται στο ευρωπαϊκό έδαφος με τη βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών, του Ευρωδιευθυντηρίου, των οργανισμών της ατλαντικής ολιγαρχίας και ιδιαιτέρως των χιλιάδων ΜΚΟ που χρηματοδοτεί η Open Society του Τζορτζ Σόρος.
Οι μάζες βασικά συσσωρεύονται με γεωμετρική πρόοδο χάρη στους νόμους περί επανένωσης οικογενειών, στον καθορισμό «μη ασφαλών χωρών» στις οποίες δεν μπορούν να επαναπροωθηθούν και στην ύπαρξη ανιθαγενών που είναι εξαιρετικά δύσκολο να ταυτοποιηθούν, που τους βοηθούν να αυξάνονται καθημερινά.
Το Ισλάμ πλημμυρίζει ολόκληρες περιοχές και εγκαθιστά το δικό του πολιτισμό, δηλαδή τα τζαμιά, το τρόπο ζωής, τους «ιερούς» του νόμους που αντιτίθενται στο ευρωπαϊκό δίκαιο, τις βάρβαρες ή απαγορευτικές διατροφικές του συνήθειες (φριχτή θανάτωση ζώων με τη μέθοδο χαλάλ και απαγόρευση χοιρινού) και τις περιοριστικές ενδυμασίες των γυναικών, με αποτέλεσμα να εξορίζει τους νόμιμους κατοίκους από τα ίδια τα πάτρια εδάφη τους.
Όλα τα άτομα που προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες σαφώς και δεν είναι δυνητικοί τρομοκράτες. Ωστόσο, κάθε μέρα βλέπουμε ότι εμφανώς η πλειοψηφία τους βρίσκεται σε διαρκή πολιτισμική σύγκρουση με τα ευρωπαϊκά ήθη και έθιμα.
Υπάρχει περίπτωση να ενσωματωθούν ποτέ και να γίνουν Ευρωπαίοι οι μουσουλμάνοι σουνίτες 1 που κυρίως έρχονται στην Ευρώπη;
Οι βιασμοί μικρών παιδιών, ακόμα και βρεφών, γυναικών, αλλά και ανδρών που καταγράφονται στα ΚΥΤ των ελληνικών νησιών, σε όλες τις μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης, οι συστηματικές βεβηλώσεις χριστιανικών ναών, η κατώτερη θέση της γυναίκας που συχνά παραχωρείται από την οικογένειά της σε ηλικιωμένους άνδρες για γάμο, όντας ακόμα παιδί, η υποχρέωση να φορά ειδικές ενδυμασίες που καλύπτουν το σώμα της, και η συνέχιση εντός της Ευρώπης φριχτών ακρωτηριασμών όπως η κλειτοριδεκτομή που γίνονται ακόμα κρυφίως, είναι εμφανείς ενδείξεις τεράστιας πολιτισμικής σύγκρουσης, μη ενσωμάτωσης στην ευρωπαϊκή κουλτούρα και ασέβειας απέναντι στις χώρες φιλοξενίας.
Ισλάμ εναντίον εθνικών κρατών
Αυτή η υπόγεια κατάκτηση από το Ισλάμ που πλέον έχει ξεσκεπαστεί πλήρως σε άλλοτε ευημερούσες χώρες όπως η Γαλλία, η Σουηδία, η Ολλανδία, το Βέλγιο κ.ά. που αφού αλλοιώθηκαν ολοκληρωτικά βρίσκονται στο χείλος του εμφυλίου πολέμου, γίνεται χάρη στη προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, που κατήντησαν θανάσιμο όπλο εναντίον των ευρωπαϊκών εθνών.
Σήμερα λοιπόν τα δικαιώματα του ανθρώπου, έχουν μεταλλαχθεί σε κοσμική θρησκεία χιλιαστικής φύσεως, στο νέο μεσσιανισμό της Δύσης που κατατρύχεται από τη περιβόητη μη διάκριση (πάντα όμως υπέρ των μουσουλμάνων) και υποχρεώνει κάθε ευρωπαϊκό λαό (που έχει προδοτική ηγεσία) να βλέπει τα μέλη άλλων λαών να εγκαθίστανται στο έδαφός του και να επωφελούνται από τα δικά του δικαιώματα για τα οποία οι πρόγονοί του έχυσαν ποταμούς αίματος επί χιλιετίες.
Σήμερα, τα δικαιώματα του ανθρώπου έχουν πλέον ξεκάθαρο σκοπό να καταστρέψουν τους αυτόχθονες ευρωπαϊκούς λαούς και να επιβάλλουν τον τρόπο ζωής και τις αξίες άλλων, εντελώς ανόμοιων, λαών που εισβάλλουν παρανόμως και που οι αυτόχθονες δεν προσκάλεσαν ποτέ και δεν τους θέλουν στο έδαφός τους.
Σήμερα, τα δικαιώματα του ανθρώπου επιτρέπουν σε μια μουσουλμανική πληθυσμιακή ομάδα να εγκατασταθεί στο εσωτερικό ενός ευρωπαϊκού έθνους, εντελώς ξένου σε αυτήν αναφορικά με τις ρίζες και τα πιστεύω της, η οποία μαχόμενη εκ των έσω θα κατακτήσει το έδαφός του, θα εξαφανίσει κάθε ίχνος του και τελικά θα το αντικαταστήσει.
Όταν ένα κράτος, στο όνομα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αποδέχεται πλήρως τις απαιτήσεις και τα νομικά όπλα που χρησιμοποιούν όλα τα άτομα που εισέρχονται στο έδαφος του, συνεπικουρούμενα κατά μέγα μέρος από τον ιδιωτικό νομικό οργανισμό του Τζορτζ Σόρος Justice Initiative, τα εφοδιάζει με ένα τρομακτικό όπλο εναντίον του, που, επί της ουσίας, χρησιμοποιείται εναντίον της ανθρώπινης ομάδας που αποτελεί τη χώρα υποδοχής.
Διότι όπως επεσήμανε και ο μεγάλος Γάλλος νομικός Ζωρζ Βεντέλ (Georges Vedel), “το κράτος δεν είναι παρά ο πολιτικός οργανισμός ενός έθνους”, επομένως ό,τι κερδίζεται εις βάρος του κράτους μιας χώρας, κερδίζεται εις βάρος του λαού του οποίου αυτό το κράτος είναι το θεσμικό πρόσωπο.
Κρατική κυριαρχία έναντι χάους
Στην Ελλάδα που, ως γνωστόν, αποτελείται από ένα και μόνον συμπαγές, ομόγλωσσο και ομόθρησκο έθνος, η προδοσία των κυβερνήσεων είναι μεγαλύτερη πασών των ευρωπαϊκών, όχι μόνο λόγω της τετρακοσίων ετών κατοχής του Οθωμανικού ζυγού που έχει δημιουργήσει στο έθνος μας συλλογικό τραύμα, των μνημονίων που οδήγησαν στη φτωχοποίησή του, αλλά και της επιθετικότητας της μουσουλμανικής Τουρκίας που ανέκαθεν μας εποφθαλμιά.
Με μια Τουρκία δίπλα μας μαινόμενη, ουδέποτε οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έπρεπε να είχαν αφήσει τα σύνορά μας ανοιχτά. Πρέπει να εφαρμόζεται δηλαδή το αυτονόητο, διότι όπως άλλωστε επισημαίνει και ο Μάικλ Ιγκνάτιεφ στο βιβλίο του Τα ανθρώπινα δικαιώματα ως πολιτική και ως ειδωλολατρεία, «η κρατική κυριαρχία είναι η καλύτερη εγγύηση έναντι του χάους», δηλαδή τα δικαιώματα ενός έθνους υπερισχύουν των δικαιωμάτων οποιωνδήποτε μεμονωμένων ομάδων.
Η ατλαντική ολιγαρχία και ο ΟΗΕ, όταν μας κουνούν το δάκτυλο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μας φτύνουν δηλαδή κατάμουτρα ότι δεν προστατεύονται τα δικαιώματα των μελών του ελληνικού λαού εναντίον των αυθαιρεσιών του ελληνικού κράτους, αλλά τα δικαιώματα κάθε λαθρομετανάστη εις βάρος μας.
Μια άλλη, μεταλλαγμένη σημασία έχει πλέον αυθαιρέτως αποδοθεί από τους προαναφερθέντες στην έκφραση «δικαιώματα του ανθρώπου» που μεταφράζεται στο ότι οι κυβερνήσεις και οι ένοπλες δυνάμεις κάθε ευρωπαϊκού κράτους που επιτρέπουν την λαθρομετανάστευση, αρνούνται να υπερασπίσουν −όπως υποχρεούνται από τα Συντάγματά τους− τον λαό τους εναντίον της εισβολής των μελών άλλων εθνών, που ανήκουν σε εντελώς διαφορετικό πολιτισμό, που του αφαιρούν μέρος της εδαφικής του ακεραιότητας και του προκαλούν θανατηφόρες καταστροφές, μ’ άλλα λόγια που τον γενοκτονούν.
Ιδού οι στρατηγικές της γενοκτονίας μας που μας απαιτούν να ανεχτούμε, πληρωμένες επιπλέον με δικά μας χρήματα:
• βία
• ψυχολογικός καταναγκασμός
• απρεπής συμπεριφορά
• βεβήλωση των εθνικών μας συμβόλων
• προσβολή των θείων μας
• υλικές καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας μας
• καταστροφή του οικοσυστήματός μας
• οικονομική επιβάρυνση, μέσω δαπανών:
— στέγασης
— διατροφής – ένδυσης
— ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης
— επανένωσης οικογενειών
— εκπαίδευσης – κατάρτισης
— ανέγερσης τζαμιών κ.ά.
Μετά από δέκα χρόνια μνημονίων όμως, ένα παράνομα ανακηρυγμένο χρέος που μας διέλυσε, υπερφορολόγηση, μείωση των μισθών, αύξηση της ανεργίας, μετανάστευση περίπου 800.000 ταλαντούχων νέων Ελλήνων, χιλιάδες αυτοκτονίες και κατακρήμνηση του κοινωνικού κράτους, είναι παράνομο να καταλήγει έστω και μισό ευρώ των Ελλήνων φορολογουμένων σε λαθραίως εισελθόντες οικονομικούς μετανάστες δίχως τελειωμό.
Αν δεν κλείσουν άμεσα τα σύνορά μας, δεν επιστραφούν απ’ όπου ήλθαν όλοι οι μη δικαιούχοι ασύλου, και δεν τεθεί ανώτατο όριο 1000 μόνο προσφύγων, ο αφανισμός μας είναι βέβαιος μέχρι να εγκαταλείψει τη χώρα ή να πεθάνει και ο τελευταίος Έλληνας.
Όλα αυτά συμβαίνουν κατά παράβασιν πολλών άρθρων της ίδιας της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και κυρίως του άρθρου 29 που ορίζει σαφώς ότι: Στην άσκηση των δικαιωµάτων του καθένας υπόκειται µόνο σ’ εκείνους τους περιορισµούς που ορίζονται από τους νόµους, µε αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασµός των δικαιωµάτων και των ελευθεριών των άλλων και να ικανοποιούνται οι δίκαιες προϋποθέσεις της ηθικής, της δηµόσιας τάξης και της γενικής ευημερίας σε µια δηµοκρατική κοινωνία.
Τα τρία τελευταία όμως έχουν καταργηθεί από την ημέρα που άρχισε ο εποικισμός μας. Διότι το σχέδιο της ατλαντικής ολιγαρχίας είναι να γεμίσει όλη η Ευρώπη με Κόσοβα, μουσουλμανικούς θύλακες που θα διέπονται από τη Σαρία.
Δεν υπάρχει λοιπόν καμμία περίπτωση να αναμένουμε από μουσουλμάνους να αισθάνονται και να δείχνουν ότι ανήκουν σε ένα δυτικό έθνος, εφόσον πάνω απ’ όλα ανήκουν στην Ούμα (Umma), δηλαδή στη παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα.
Ένα σύστημα δομημένο στις διακρίσεις
Το παράδοξο λοιπόν συνίσταται στο ότι στην Ευρώπη ενώ το νομικό μας σύστημα είναι δομημένο πάνω στα δικαιώματα του ανθρώπου, στη πραγματικότητα αυτοί που επωφελούνται ευρύτατα απ’ αυτά, είναι οι μουσουλμάνοι και οι μειονότητες που προαναφέρθηκαν.
Τούτου δοθέντος το 2002 στη Ρώμη, ο «παγκόσμιος μουφτής» Γιουσούφ αλ Καραντάουι, ένας από τους κύριους ηγέτες των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Ευρώπη, δήλωσε εμβληματικά: «με τους δημοκρατικούς σας νόμους θα σας αποικίσουμε και με τους νόμους του Κορανίου θα σας κατακτήσουμε».
Ο ισλαμικός νόμος λοιπόν αντιτίθεται σαφώς στα δικαιώματα του ανθρώπου καθότι βασίζεται στη τριπλή διάκριση που περιέχεται στον κώδικα της Σαρία: υποτιμητική μεταχείριση των μη μουσουλμάνων, των γυναικών, και εφαρμογή της δουλείας.
Η νομική κατωτερότητα της γυναίκας προκύπτει από τη Σαρία, η οποία τη καθιστά αιωνίως ανήλικη, θεσπίζοντας ότι από τη κηδεμονία της οικογένειας, περνάει στη κηδεμονία του συζύγου.
Σε ορισμένες ισλαμικές χώρες όπως το Αφγανιστάν, σύμφωνα με τη Σαρία, οι μοιχαλίδες δολοφονούνται με λιθοβολισμό, αφού θαφτούν δεμένες μέσα στη γη, αφήνοντας συνήθως έξω μόνο το κεφάλι τους που θα χτυπηθεί από πέτρες μέχρι να πεθάνουν. Συχνά δε εξαναγκάζονται δια της βίας να λιθοβολήσουν τη μητέρα τους ακόμα και τα ίδια της τα παιδιά.
Ο μουσουλμάνος σύζυγος μπορεί ανά πάσα στιγμή να χωρίσει τη γυναίκα του μονομερώς, με βάση αποφάσεις που στηρίζονται σε διακρίσεις φύλου. Μπορεί επίσης να τη χτυπά ελεύθερα, ενώ η μαρτυρία της γυναίκας δεν μετράει παρά μόνον κατά το ήμισυ σε σχέση με εκείνη ενός άνδρα. Διότι το Ισλάμ αρνείται την πολιτική και ποινική ισότητα των γυναικών, αγνοεί παντελώς αυτή την βασική συνθήκη ισονομίας ενός ανθρώπου μέσα στη κοινωνία.
Το Ισλάμ επισήμως ανέχεται τους χριστιανούς, τους ιουδαίους και τους πιστούς άλλων δογμάτων, αλλά μόνον ως πληθυσμούς δευτέρας κατηγορίας, που τους αποκαλεί dhimmis. Αυτό που βλέπουμε όμως ειδικά τα τελευταία χρόνια σε όλον τον μουσουλμανικό κόσμο είναι ότι οι χριστιανοί είναι θύματα μιας ολόκληρης σειράς απαγορεύσεων, προσβολών, και τελικά βιαιοτήτων εκ μέρους της μουσουλμανικής πλειοψηφίας, εξακολουθώντας να είναι οι περισσότερο διωκόμενοι.
Πώς λοιπόν το Ισλάμ θα ενσωματωθεί στις δυτικές κοινωνίες όταν αντί να εκκοσμικεύεται, ριζοσπαστικοποιείται συνεχώς;
Η αντικατάσταση των Ευρωπαίων γίνεται στο όνομα των δικαιωμάτων του ανθρώπου
Οι διατροφικές και οι λοιπές ιδιαίτερες απαιτήσεις των μουσουλμάνων στις χώρες υποδοχής, στη πραγματικότητα είναι η βιτρίνα, το δέντρο. Δεν πρέπει όμως να βλέπουμε το δέντρο, αλλά το δάσος. Και το δάσος, από τη στιγμή που συγκεντρωθούν σε κρίσιμες μάζες, είναι η υπεξαίρεση εξουσίας πολιτικής φύσεως και η επίθεση για εδαφική κατάκτηση και κυριαρχία πάνω στις γηγενείς κοινωνίες.
Δέντρα λοιπόν αυτής της κυριαρχίας είναι τα τζαμιά, η γυναικεία ισλαμική μαντήλα χιτζάμπ (hidjab), το πέπλο νικάμπ, η μπούρκα που καλύπτει το γυναικείο πρόσωπο (niqab, burqa), η απαίτηση για μενού χαλάλ στα σχολικά και σε άλλα συλλογικά γεύματα, τα διαφορετικά ωράρια στα κολυμβητήρια για τις γυναίκες, οι χωριστές σχολικές τάξεις και η άρνηση ιατρικής εξέτασής τους από άνδρες ιατρούς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο συντελείται η ισλαμοποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών που είναι το δάσος.
Η διεκδίκηση της αραβο-μουσουλμανικής ταυτότητας είναι η χαρακτηριστική σημαία γύρω από την οποία συσπειρώνονται όλοι όσοι αναγνωρίζονται μέσα της και οι οποίοι επιχειρούν να συστήσουν σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα έναν λαό αντίθετο του νόμιμου λαού, που διεκδικεί την κατάκτηση της χώρας του.
Είναι αξιοσημείωτο ότι το φαινόμενο αυτό είναι ίδιον μόνο των μουσουλμάνων μεταναστών και όχι άλλων. Δεν παρουσιάζεται, για παράδειγμα, ούτε στους βουδιστικού, ούτε στους ινδουϊστικού δόγματος μετανάστες, οι δε ιουδαίοι δεν έχουν πλέον την ανάγκη να μεταναστεύσουν λαθραίως.
Το να φορούν μαζικά μαντήλες στους δημόσιους χώρους οι γυναίκες στην Ευρώπη, υποδηλώνει πολιτισμική σύγκρουση με τις ευρωπαϊκές χώρες. Η μαντήλα, καλύπτοντας το κεφάλι και το λαιμό και αφήνοντας ελεύθερο μόνο το πρόσωπο, συμβολίζει την απόρριψη του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Η εκκοσμικευμένη θρησκεία των δικαιωμάτων του ανθρώπου
Η θρησκεία των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι η πιο πρόσφατη από τις πολιτικές θρησκείες. Η θρησκευτική ανάγκη του ανθρώπινου είδους για κάτι ιερό, οφείλεται στις νευρωνικές δραστηριότητες του εγκεφάλου του.
Αυτή η εκκοσμικευμένου τύπου θρησκευτικότητα τροφοδοτεί τις λεγόμενες πολιτικές ή εκκοσμικευμένες θρησκείες, η τελευταία εκ των οποίων, ως κληρονόμος του κομμουνισμού, είναι ο δικαιωματανθρωπισμός.
Επομένως, σήμερα η εκκοσμικευμένη θρησκεία του δικαιωματανθρωπισμού δεν είναι παρά μια στιγμιαία εκδοχή ενός πολύ πιο αρχαίου φαινομένου με πολλαπλές πτυχές: της θρησκείας της ανθρωπότητας.
Τα άβαταρ της θρησκείας της ανθρωπότητας
Γεννημένη από την οπισθοχώρηση του θείου, η θρησκεία της ανθρωπότητας, βασίζεται στον ιστορικισμό, ιδεολογία σύμφωνα με την οποία η Ιστορία είναι η διαδρομή της ανθρωπότητας προς μια λαμπρή εποχή επίγειας συλλογικής σωτηρίας που υποκαθιστά το σχέδιο της ουράνιας προσωπικής σωτηρίας του χριστιανισμού.
Η συγκεκριμένη εννοιολογική σύλληψη της Ιστορίας ενέπνευσε τα περισσότερα σοσιαλιστικά ρεύματα και γενικότερα, την αριστερή σκέψη. Eίναι πασίγνωστο ότι η Aριστερά εμφιλοχωρείται από το προοδευτικό πιστεύω στην ύπαρξη ενός ακατανίκητου, θεόσταλτου ιστορικού μηχανισμού, που οδηγεί το ανθρώπινο είδος αναγκαστικά μόνο προς ένα ένδοξο μέλλον.
Όπως άλλωστε έγραφε ο Γάλλος κοινωνιολόγος Εμίλ Ντουρκχάιμ (Émile Durkheim),
2 «ο σοσιαλισμός είναι εξ ολοκλήρου προσανατολισμένος στο μέλλον».
Ας δούμε λοιπόν εν τάχει μερικούς προδρόμους του δικαιωματανθρωπισμού:
Ο κόμης Κλωντ Ανρί του Σαιν Σιμόν (κατά κόσμον Claude Henri de Rouvroy, κόμης του Saint-Simon, 1760-1825) και τέκτων, διακηρύσσοντας ότι είναι προφήτης, επιλεγμένος από τον Θεό για να μετατρέψει τη Γη σε παράδεισο, δημιούργησε τον σαινσιμονισμό, πολιτική θρησκεία πρώιμου σοσιαλισμού που υποτίθεται ότι ήταν ο πραγματικός χριστιανισμός, συρρικνωμένος στη μόνη αρχή της αδελφότητας με κολλεκτιβοποίηση των μέσων παραγωγής.
Άλλος πρόγονος της θρησκείας του δικαιωματανθρωπισμού είναι ο επίσης τέκτονας, φιλόσοφος και παιδαγωγός Φερδινάνδος Μπουισόν (Ferdinand Buisson, 1841-1932), αρχιτέκτονας της κατασκευής του κοσμικού σχολείου της 3ης Γαλλικής Δημοκρατίας, του διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας και πρωτεργάτης της Κοινωνίας των Εθνών, προδρόμου του ΟΗΕ.
Τέλος, ο κομμουνισμός του επίσης τέκτονα Καρλ Μαρξ, αγνοεί τη θρησκευτική φύση του που την αρνείται με αλαζονικό τρόπο. Ωστόσο, η σκέψη του Μαρξ πίσω από την επιστημονική της βιτρίνα ήταν θεμελιωδώς θρησκευτική.
Η πάλη των τάξεων αντικαταστάθηκε από τα δικαιώματα του ανθρώπου, αλλά στην υπηρεσία ενός παρόμοιου στόχου που είναι η χειραφέτηση της ανθρωπότητας. 3
Εφεξής λοιπόν η πραγματοποίηση του επίγειου βασιλείου του Θεού, εξαρτάται από τα δικαιώματα του ανθρώπου που είναι υπεύθυνα για μια συμφιλιωμένη, μη βίαιη ανθρωπότητα ιδανικά αποτελούμενη από σκόρπια απομονωμένα άτομα που παρακινούνται μόνο από τις ενστικτώδεις παρορμήσεις του καταναλωτισμού.
Όπως και τα προηγούμενα άβαταρ της θρησκείας της ανθρωπότητας, έτσι και η τωρινή πολιτική θρησκεία του δικαιωματανθρωπισμού διέπεται από τον γνωστικισμό και τον χιλιασμό.
Ο γνωστικισμός
Η πρώτη μεγάλη πηγή της θρησκείας της ανθρωπότητας είναι ο γνωστικισμός, σύνολο αιγυπτο-ιουδαιο-χριστιανικών θεοσοφικών δογμάτων θεογονίας και σωτηριολογίας που διδάσκονταν από διάφορες παραχριστιανικές αιρετικές σέχτες κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων του χριστιανισμού μέχρι και τη μετάλλαξή τους σε προτεσταντισμό, σοσιαλισμό, κομμουνισμό και σήμερα δικαιωματανθρωπισμό.
Από τον γνωστικισμό η θρησκεία της ανθρωπότητας πήρε κυρίως το μοτίβο του ανθρωποθεού. Η κατώτερη θεότητα η οποία στην Παλαιά Διαθήκη της μετάφρασης των Εβδομήκοντα αποκαλείται Κύριος (στα εβραϊκά Γιαχβέ), και από τους γνωστικιστές Ιαλνταμπαώθ (και κατ΄αυτούς έχει μορφή λεοντοπρόσωπου ερπετού), είναι ένας αδέξιος διαχειριστής της ύλης που έκλεισε μέσα της με άθλιο τρόπο τις θείες σπίθες της ανώτατης θεότητας.
Ο λεοντοπρόσωπος κατώτερος Θεός – δημιουργός Ιαλνταμπαώθ (Γιαχβέ).
Αυτές λοιπόν οι θείες σπίθες, που δεν είναι παρά οι ψυχές, λαχταρούν να επανενωθούν με τον Θεό. Ο γνωστικιστής φέρει μέσα του μια θεϊκή ψυχή ουράνιας φύσεως μοιραζόμενος την θεϊκή: είναι μ’ άλλα λόγια, ανθρωποθεός.
Κατά συνέπειαν, βρίσκεται υπεράνω των κοινών νόμων και της κοινής ηθικής, όπως την εκφράζουν οι βιβλικές Δέκα Εντολές. Δηλαδή οι γνωστικιστές όπως και οι κληρονόμοι τους «δικαιωματανθρωπιστές» θεωρούν ότι δεν υποχρεούνται να τηρούν τα «ου φονεύσεις», «ου κλέψεις», «ου μοιχεύσεις», κ.ά.
Απορρίπτοντας τις Δέκα Εντολές οι γνωστικιστές καταλύουν επομένως και την έννοια της οικογένειας, της πατρίδας και της κοινωνικής τάξης. Η απέχθειά τους για την ύλη που θεωρούν μιαρή, εξαναγκάζει τους γνωστικιστές να καταδικάσουν την τεκνοποίηση, τον γάμο, την ιδιοκτησία καθώς και το σύνολο των κανόνων που διέπουν τη ζωή μέσα στις κοινωνίες.
Κατ’ αυτούς, ένα ον θεϊκής φύσεως δεν υποχρεούται να υποτάσσεται σε καμμία γήινη εξουσία και νόμο. Εξ αιτίας της απόρριψης των κοινωνικών και των ποινικών νόμων, ο γνωστικισμός κατά συνέπειαν, είναι ο μέγας αντιδραστικός φορέας ανατροπής των πάντων.
O χιλιασμός
Η δεύτερη μεγάλη πηγή της θρησκείας της ανθρωπότητας είναι ο χιλιασμός (millennialism ή millenarianism). 4
Το όνομά του προέρχεται από την περίοδο των χιλίων ετών (millienium) που αναφέρεται στην Αποκάλυψη στον Ιωάννου, κατά την οποία ο Ιησούς θα επιστρέψει στη Γη πριν από το τέλος του κόσμου για να εγκαθιδρύσει το βασίλειο της απόλυτης ευτυχίας όπου θα επικρατεί μία απίστευτη αφθονία για όλους.
Ο χιλιασμός ασχολείται επομένως με τη γήινη φύση του επερχόμενου χιλιετούς κόσμου υποσχόμενος τον τερματισμό των υφιστάμενων θεσμών εξουσίας και, ως εκ τούτου, απειλεί όσους βρίσκονται στην εξουσία.
Ο χιλιασμός είναι ακόμα μια αλλοίωση του χριστιανισμού, επειδή συγχέει τον πνευματικό χαρακτήρα του μηνύματος του Χριστού και επιμένει στην επίγεια, μεσσιανική υπόσχεση των προφητών. Στον χιλιασμό η σωτηρία δεν είναι ατομική και ουράνια όπως προβλέπουν τα Ευαγγέλια, αλλά συλλογική και επίγεια.
Καταδικασμένος από την επίσημη χριστιανική Εκκλησία ήδη από τον 5ο αιώνα μ.Χ., ο χιλιασμός θα συνεχίσει ωστόσο και αυτός υπογείως τη διαδρομή του, προκαλώντας κατά καιρούς το ξέσπασμα βίαιων επαναστατικών γεγονότων.
Το βασίλειο του Θεού επί της Γης επιδιώκει να επιβληθεί σαν ένας παράδεισος όπου θα βασιλεύει η πιο τέλεια ισότητα χάρη στον κολλεκτιβισμό, και δεν θα είναι παρά η επιστροφή σε μία χρυσή εποχή όπου οι χιλιαστές φαντασιώνονται ότι έζησε η αρχέγονη ανθρωπότητα, μέσα σε κοινοκτημοσύνη και αφθονία.
Προκειμένου λοιπόν να επιταχυνθεί η επιστροφή του Ιησού και η χιλιόχρονη βασιλεία του μαζί με τους αγίους, έπρεπε να προετοιμαστεί το έδαφος για την εγκαθίδρυση της, εξοντώνοντας εκείνους που αποτελούσαν εμπόδιο, αρχίζοντας από τους πλούσιους και τους ισχυρούς. Μ’ άλλα λόγια, για να παρακινηθεί ο Ιησούς να έλθει να βασιλέψει στη Γη, έπρεπε κάποιοι να ανατρέψουν τις παραδοσιακές κοινωνίες.
Οι πιο πρόσφατες ανατροπές του χιλιασμού υλοποιήθηκαν στις αρχές του 20ού αι. από τους Μπολσεβίκους ως δικτατορία του προλεταριάτου, εν συνεχεία το 1933 από τους Ναζί του Χίτλερ ως Τρίτο Ράιχ, ενώ στην αρχή του 21ου αιώνα είναι εν εξελίξει ως παγκοσμιοποίηση μέσω της ελεύθερης λαθρομετανάστευσης και της κατάλυσης των εθνικών κρατών.
Όπως και οι γνωστικοί, έτσι και οι χιλιαστές θεωρούν εαυτούς ανθρωποθεούς όπου τους επιτρέπονται όλα. Ό,τι κάνουν είναι άγιο και το κακό δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρχει μέσα τους.
Αν όλα αυτά σας θυμίζουν έντονα τους «αλληλέγγυους» των λαθρομεταναστολάγνων ΜΚΟ στη θέση σύγχρονων αγίων, είστε σε καλό δρόμο.
Η εξωτερικότητα του κακού
Ο χιλιασμός και ο γνωστικισμός έχουν ένα πολύ σημαντικό κοινό σημείο: την άρνηση να παραδεχτούν ότι το κακό μπορεί να εγκαταβιώνει μέσα στον άνθρωπο, όπως διδάσκουν ο ιουδαϊσμός και ο χριστιανισμός.
Για τους γνωστικιστές, το κακό προκύπτει αποκλειστικά από τον εγκλεισμό τμημάτων του θείου πνεύματος (ψυχών) μέσα στην ύλη και μέσα στον χρόνο, επομένως και στη δομή των κοινωνιών και των κανόνων που τις διέπουν. Ο αίτιος του κακού είναι πάντα ο κατώτερος θεός-δημιουργός, οργανωτής του επίγειου καταστροφικού κόσμου μας. Ο άνθρωπος δεν είναι παρά το θύμα, αιώνια αθώος για τα κακά που διαπράττει.
Ο Άγιος Αυγουστίνος Ιππώνος που παρακολούθησε επί εννέα χρόνια μανιχαϊκούς κύκλους, αναφέρει ότι δίδασκαν ότι «η αμαρτία δεν είναι γνώρισμά μας, αλλά έργο που επιτελεί μέσα μας, ούτε και ξέρουμε, ποια ξένη ουσία». 5 Επομένως, σύμφωνα μ’ αυτό το αφήγημα, επιτρέπονται τα πάντα στο άτομο που απαλλάσσεται από κάθε ενοχή. Ο φταίχτης είναι στη πραγματικότητα το θύμα.
Μ’ άλλα λόγια, οι εγκληματικές επιθέσεις που υφίσταται τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία και που υποβιβασμένες ως πλημμελήμματα δεν τιμωρούνται, όπως επίσης και η θυματοποίηση της εισβολής χιλιάδων παράνομων μεταναστών, νομιμοποιούνται εξ αιτίας του αμοραλισμού και της πεποίθησης εκείνων που «σχεδιάζουν το μέλλον μας» στην εξωτερικότητα του κακού.
Συνεργασία γνωστικισμού και χιλιασμού
Αρχικά, ο χιλιασμός με την εντελώς υλική υπόσχεση ενός επιγείου παραδείσου, εμφανιζόταν εκ διαμέτρου αντίθετος με τον γνωστικισμό που χαρακτηριζόταν από το μίσος προς την ύλη. Ωστόσο, τα σημεία σύγκλισής τους τελικά πολλαπλασιάστηκαν.
Στο τέλος του 12ου αι. ο Καλαβρός μοναχός και θεολόγος Ιωακείμ της Φλόρε (Joachim de Flore, 1135–1202) −καθόλου τυχαία προσφιλής στον τέως Αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα− πάντρεψε τον γνωστικισμό με τον χιλιασμό, πυροδοτώντας μεταγενέστερα υβρίδια.
Ο αββάς Φλόρε χώρισε την Ιστορία σε τρεις περιόδους, εμπνεόμενος από την τριαδικότητα του Θεού: η πρώτη ήταν η βασιλεία του Πατρός (εποχή φόβου και δουλικής υποταγής των ανθρώπων), η δεύτερη η βασιλεία του Υιού (εποχή πίστεως και υικής υπακοής) και τέλος, η τρίτη και η τελευταία, του Αγίου Πνεύματος, ο καιρός της αγάπης και της ελευθερίας όλων των ανθρώπων.
Ο αββάς Φλόρε εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι το νόημα της Ιστορίας είναι η αέναη πρόοδος, κάτι που αργότερα έκανε βεβαίως παντιέρα του ο κομμουνισμός. Ωστόσο, ο δρόμος προς τη βασιλεία του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή μιας κομμουνιστικής κοινωνίας, νομιμοποίησε τις μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις και την ατέλειωτη βία που προκάλεσαν διάφορα κινήματα. Τελικά, ο ανθρωποθεός του αββά της Φλόρε, ταυτίζεται με εκείνον του γνωστικισμού και δεν υπακούει σε κανέναν ανθρώπινο νόμο.
Ο αββάς καταδικάστηκε από την επίσημη Εκκλησία, αλλά η καταδίκη του δεν εμπόδισε να ξεσπάσουν αργότερα τρομερές εξεγέρσεις αναβαπτιστικών και άλλων προτεσταντικών κινημάτων που προανήγγειλαν τον αριστερισμό ως εξέχον κίνημα της «ελεύθερης σκέψης», αλλά και τον μετέπειτα εσωτερισμό και θεοσοφισμό του αιρετικού λουθηρανού μύστη Ιάκωβου Μπαίμε (Jakob Böhme, 1575-1624).
Για τον Μπαίμε, η έκκληση του Θεού απευθύνεται σε όλους, ακόμα και στον Εωσφόρο-Σατανά, ωστόσο, μόνο λίγα άτομα θα επιλεγούν. Εκείνοι που ανταποκρίνονται στο θεϊκό κάλεσμα είναι οι Εκλεκτοί.
Ιάκωβος Μπαίμε.
Μακροπρόθεσμα η πνευματική επίδραση του ντε Φλόρε και του Μπαίμε στην Ευρώπη υπήρξε πολύ μεγάλη, οδηγώντας τελικά στον μαρξισμό, καθότι οι ενοράσεις τους για έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο υπήρξαν η αφετηρία του δυτικού εξισωτισμού.
Ο ιεροκήρυκας Τζον Μπολ (John Ball, 1338 -1381), ένας από τους πρωτεργάτες της μεγάλης επανάστασης των Άγγλων χωρικών του 1381, διακήρυττε ότι, προκειμένου να καταργηθεί η δουλεία, η φεουδαρχία, και οι περιορισμοί στις αγορές και στις πωλήσεις, έπρεπε προηγουμένως να εξολοθρευτούν οι ευγενείς, οι δικαστές και άνθρωποι του νόμου.
Όλα τα μέσα −όσο φριχτά κι αν ήταν− εφόσον αγίαζαν τον σκοπό κάθε πολιτικής θρησκείας έπρεπε να χρησιμοποιηθούν από τους ζηλωτές της με απόλυτη ψυχρότητα και ανηλεή μακιαβελισμό.
Αυτή ακριβώς είναι η δομή που διέπει και τη θρησκεία των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Τα δικαιώματα του ανθρώπου, θανατηφόρα θρησκεία για τους Ευρωπαίους
Είτε πρόκειται για τον ναζισμό, είτε για τον κομμουνισμό, οι μεγάλες πολιτικές θρησκείες άλεσαν δίχως έλεος όλους όσους εμπόδιζαν το μέγα έργο της εγκαθίδρυσης εκείνου που, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, θεωρούσαν το Καλό επί της Γης.
Ο κομμουνισμός, υπεύθυνος για εκατό εκατομμύρια θύματα, εξόντωσε ολόκληρες κοινωνικές κατηγορίες, από τις παραδοσιακές ελίτ και τη μπουρζουαζία, έως τους γαιοκτήμονες. Με τη δικαιολογία ότι ανήκαν σε συγκεκριμένη φυλή, εξολοθρεύτηκαν και άλλα θύματα: οι Κοζάκοι από τους Μπολσεβίκους και οι Εβραίοι και οι Τσιγγάνοι από τους Ναζί. Όλοι τους αλέστηκαν στη κιμαδομηχανή του θηριώδους ιστορικού μηχανισμού των μεγάλων ολοκληρωτισμών.
Τα δικαιώματα του ανθρώπου που πήραν τη σκυτάλη από τον κομμουνισμό ως παγκόσμιο πρόγραμμα σωτηρίας και υπόσχεση της βασιλείας του Καλού επί της Γης, μόνον κατ’ όνομα είναι αντίθετα σε τέτοιες φρικαλεότητες, και ο σκοπός τους μοιάζει ενάρετος. Αλλά δεν είναι.
Ο δικαιωματανθρωπισμός οδηγεί τις γηγενείς ευρωπαϊκές φυλές στην ίδια κιμαδομηχανή, απαιτώντας αυτή τη φορά κατάργηση κάθε διαφοράς ανάμεσα στους ανθρώπους.
Από τον χιλιασμό στον μετανθρωπισμό
Μην εκπλήσσεσθε λοιπόν αν τόσοι στρατευμένοι αριστεροί Ευρωπαίοι επαναστάτες που έμειναν ορφανοί από κομμουνισμό μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, μεταστράφηκαν στο χιλιασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου, που τους δίνει την ελπίδα της καταστροφής μιας διεφθαρμένης Δύσης, και υπόσχεται ότι θα επιτρέψει τη συμφιλίωση όλης της ανθρωπότητας και την έλευση του ανθρωποθεού που σήμερα πλέον είναι η τεχνολογική Ιδιομορφία ή Μοναδικότητα (Singularity), μ’ άλλα λόγια ο μετάνθρωπος.
Οι ευρωπαϊκοί λαοί, ως σύγχρονη μπουρζουαζία, καταδικάστηκαν λοιπόν από τον χιλιασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου επειδή το ζηλευτό επίπεδο διαβίωσής τους εκλαμβάνεται ως αδικία προς την Αφρική και την Ασία που πρέπει πάσει θυσία να διορθωθεί με το να γίνει κτήμα τους.
Η Ευρώπη (με εξαίρεση τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ) απειλείται θανάσιμα από τη θρησκεία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, διότι η ίδια της η ύπαρξη αντίκειται στο δόγμα που διέπει αυτή τη θρησκεία: την ισοπέδωση.
Τα θεμέλια του δικαιωματανθρωπισμού: η ισοπέδωση και η εμπορευματοποίηση του ανθρώπου
Με την έννοια ισοπέδωση εννούμε την αδιαφοροποίηση όλων των ανθρώπων, ιδεολογία που μας επιβάλλει να αγνοούμε ό,τι ξεχωρίζει τους μεν από τους δε, κυρίως να μην το λέμε, ακόμα και να μην το αντιλαμβανόμαστε.
Πρόκειται για το γνωστικό δόγμα ότι είμαστε όλοι ίδιοι σαν ίδιες ακτίνες του θεϊκού φωτός, αλλά και για τη νεοφιλελεύθερο πεποίθηση των ολιγαρχών που θεωρεί τους ανθρώπους σαν εμπορεύματα των Αγορών. Και τα δύο επιβάλλουν την υποχρέωση να βλέπουμε μέσα στον Άλλον κάποιον ολόιδιο με εμάς.
Αυτή η ισοπέδωση απαιτεί να διακηρύξουμε –ενάντια στο προφανές– ίδια ταυτότητα για όλους τους ανθρώπους. Άλλο όμως ίσοι, άλλο ίδιοι.
Η ισοπέδωση είναι το δόγμα της αμοιβαίας αντικατάστασης όλων των ανθρώπων, σαν να είμαστε ρέπλικες που έχουμε βγει από το ίδιο εργοστάσιο: τη φάμπρικα του Ιαλνταμπαώθ, του οργισμένου κατώτερου Θεού-δημιουργού του κόσμου μας, ή των Αγορών: Φύγε εσύ, έλα εσύ.
Η διαφορά της προσωπικότητας, του παρελθόντος, της μνήμης, της ιδιοσυστασίας, της ευφυΐας και του φύλου, είναι αδιάφορη. Είτε ως τμήματα του ανώτερου Θεού λοιπόν είτε ως …αγοραίοι, κατά βάθος είμαστε όλοι trans χωρίς να το ξέρουμε, και καλό θα ήταν να το δείχνουμε κι όλας…
Συγχώνευση Σοφίας και Σατανά, σύμφωνα με καμπαλιστική μεσαιωνική απεικόνιση.
Στο όνομα λοιπόν της ισοπέδωσης των πάντων, η εκκοσμικευμένη θρησκεία των δικαιωμάτων του ανθρώπου διατάσσει ότι Αφγανοί, Πακιστανοί ή Νιγηριανοί σε απεριόριστο αριθμό (οι συγκεκριμένες εθνότητες αποτελούν απλώς ένα παράδειγμα επειδή είναι πολυπληθέστατες), μπορούν ωραιότατα να αντικαταστήσουν τους αυτόχθονες Έλληνες μέσα στο λίκνο τους, προκειμένου η Ελλάδα να γίνει …«πολυπολιτισμική» όπως δήλωσε περήφανος και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Πρόσκληση προς τους Ευρωπαίους να αυτοκτονήσουν
Η τόσο «ενάρετη» θρησκεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεσπίζει λοιπόν για τους Ευρωπαίους την υποχρέωση να εξαφανιστούν, κατά προτίμησιν …χαμογελώντας χαζοχαρούμενα, προκειμένου να παραχωρήσουν τη θέση τους σε άλλους λαούς και βεβαίως στον ισλαμικό πολιτισμό.
Πρόκειται για μια πρόσκληση σε μαζική αυτοκτονία και υποχρεωτικά χαρούμενη καθότι, σύμφωνη με τις απαιτήσεις της …αρετής. Ωστόσο, το παραδοξότερο όλων αυτών είναι ότι αρκετοί ευρωπαϊκοί λαοί, ή τουλάχιστον οι ηγέτες τους, φαίνεται να έχουν υποταχθεί σ’ αυτό το σχέδιο εξόδου από την Ιστορία.
Διαυγείς παρατηρητές έχουν επισημάνει αυτήν την ακατανόητη αποδοχή της εξάλειψης του ίδιου του ευρωπαϊκού πολιτισμού εις όφελος άλλων, υπό το πρόταγμα της πραγματοποίησης ενός ηθικού χρέους που προκύπτει λόγω της προπαγάνδας θυματοποίησης των εποίκων.
Πράγματι, κυρίως οι δυτικοευρωπαίοι, υπνωτισμένοι από μια μιθριδατική προπαγάνδα δεκαετιών, φαίνεται να έχουν πέσει σε έναν αλλόκοτο λήθαργο, συγκατατιθέμενοι στην ευθανασία τους.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας όμως δεν στάθηκε μέχρι σήμερα δυνατόν να προστάξει κάποιος ολόκληρους λαούς να αυτοκτονήσουν και εκείνοι να υπάκουσαν αμαχητί.
Αν και μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν (ακόμα) γκούλαγκ για τους αντιφρονούντες στη λαθρομετανάστευση και τσιπάκια να τους ελέγχουν, ωστόσο υπάρχει μια φοβερή και τρομερή κατήχηση από τα συστημικά ΜΜΕ και μια πολύ αποτελεσματική αστυνομία σκέψης και νομικές διώξεις που εμπίπτουν σε έναν ολοκληρωτισμό που παραλύει τις ικανότητες αντίστασης των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Ποιος δεν έχει δει τα τελευταία 20 χρόνια στα κέντρα των ελληνικών πόλεων, κυρίως κοντά στα πανεπιστήμια όπου συχνάζουν νέοι, χιλιάδες αφίσες των Σόρο-Αντίφα και άλλων «αναρχο-αριστερών συλλογικοτήτων», που κατηγορούν και υβρίζουν με απύθμενο μίσος και θράσος την Ελλάδα, τους Έλληνες πατριώτες οικογενειάρχες, την δημόσια τάξη, τον Ιησού Χριστό και εν γένει την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία, διαβρώνοντας τις ψυχές των ανυποψίαστων και αδαών Ελληνοπαίδων;
Ποιος δεν έχει παρατηρήσει τον νοσηρό, αλλά απαραίτητο προπαγανδιστικό μηχανισμό δημιουργίας χαμηλής αυτοεκτίμησης, πριν παραδοθούμε στην γενοκτονία μας: καθημερινά πορνογραφικά, παιδοφιλικά, αιμομικτικά, κτηνοβατικά δημοσιεύματα, και στημένες συνεντεύξεις δήθεν «τυχαίων» πολιτών σε πεζόδρομους του Κέντρου των Αθηνών που υποτίθεται ότι «δείχνουν ολοφάνερα» ότι ο άλλοτε γενναίος και εύστροφος ελληνικός λαός έχει σήμερα διαφθαρεί τόσο πολύ, ώστε έχει καταντήσει ένα διεστραμμένο και αγράμματο κτήνος που πρέπει να αισθάνεται αηδία γι’ αυτό που είναι: ανάξιος να ζει.
Οπότε δικαίως ήρθε η ώρα να τον αντικαταστήσουν …85 μουσουλμανικές φυλές.
Η προπαγάνδα του μίσους προς τον εαυτό, το έθνος και τη χώρα κάθε Ευρωπαίου, σήμερα έχει γίνει η καθεστηκυία ιδεολογία στην Ευρώπη, επιβεβλημένη από την «πολιτικά ορθή» θρησκεία του δικαιωματανθρωπισμού, σε τέτοιο βαθμό, που οι Ευρωπαίοι ντρέπονται να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην αυτοεκτίμηση και στην εθνική υπερηφάνεια.
Φτάσαμε στο σημείο στην Ευρώπη να απαγορεύεται να θιγεί το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες όπως και στη δική μας οι μόνες διακηρύξεις εθνικής ταυτότητας που δεν κατηγορούνται για ρατσισμό και για ξενοφοβία, είναι εκείνες που είτε αναφέρονται σε αλλοδαπούς, είτε σε άτομα που έχουν μεν την εθνικότητα μιας χώρας, ωστόσο είναι αλλοδαπής καταγωγής.
Δεν πρόκειται όμως να πέσουμε στην παγίδα τους: ο ελληνικός λαός έχει πολύ ιδιαίτερη ταυτότητα, ένα εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο, μια πανάρχαια ιστορία και έναν τόσο ξεχωριστό πολιτισμό που δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσει αμαχητί. Η σφοδρή αντίδρασή μας σε όλες αυτές τις ανομίες πρέπει να γκρεμίσει εκ θεμελίων την επίθεση εναντίον μας.
Διαβάστε στο 2ο μέρος του άρθρου την επόμενη εβδομάδα:
|
ΠΗΓΕΣ:
• Μάικλ Ιγκνάτιεφ, Τα ανθρώπινα δικαιώματα ως πολιτική και ως ειδωλολατρεία, εκδ. Καστανιώτη, 2004
• Jean-Louis Harouel, Les droits de l’homme contre le peuple, εκδ. Desclée de Brower, 2016
• Jean-Louis Harouel, Les racines mentales de la gauche, εκδ. Dalloz, 2015
• Edward Bernays, Propaganda: Comment manipuler l’opinion en démocratie, εκδ. Sixtrid, 2019
• Epiphanius, Maçonnerie et sectes secrètes, εκδ. Courrier de Rome, Β΄έκδοση αναθεωρημένη, 2005
• Étienne Couvert, De la gnose à l’œcuménisme, εκδ. Chiré, 1983
• Papus (Gérard Encausse), Martinez de Pasqually – Sa vie – Ses pratiques magiques, Son oeuvre – Ses disciples, Suivis des catéchismes des Élus Coens, Martinésisme – Willermozisme – Martinisme et Franc-Maçonnerie, έκδ. Telètes, 1895
• Jacques Lacarrière, Les gnostiques, εκδ. Albin Michel, 1994
• Επιφανίου, επισκόπου Κωνσταντίας Κύπρου, Πανάριον ή Kατά Αιρέσεων (διαδικτυακή έκδοση)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
- Σουνίτες: ο πολυπληθέστερος από τους δύο κύριους κλάδους του Ισλάμ, που τηρεί πιστά το Κοράνι. Ο άλλος είναι οι Σιίτες με τους οποίους έχουν διαφορές, λόγω του τρόπου διαδοχής του Μωάμεθ.
- Émile Durkheim, Le socialisme, εκδ. Mauss, 1928.
- Chantal Delsol, La haine du monde, εκδ. Cerf, 2016.
- Στην Ελλάδα, ορισμένες πηγές της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν ταυτίσει εσφαλμένα όλα τα χιλιαστικά κινήματα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση.
- Άγιος Αυγουστίνος, Εξομολογήσεις, V.
4 σχόλια
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.