© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Το 2018 το ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου Γιέηλ, διεξήγαγε ένα από τα πιο αποτρόπαια πειράματα όλων των εποχών: κατάφερε να αναστήσει και να διατηρήσει ζωντανούς επί μερικές ώρες τους εγκεφάλους χοίρων που είχε αφαιρέσει από τη κρανιακή τους κοιλότητα. Αχαρτογράφητες περιοχές εμφανίζονται πλέον στο πεδίο της βιοτεχνολογίας που θα μπορούσαν να ταυτιστούν με μια πραγματική κόλαση επί της Γης. Αν δεν τεθούν από τώρα φραγμοί βιοηθικής, η ανθρωπότητα θα βρεθεί προ τρομακτικών γεγονότων.
Τον Απρίλιο του 2018, το ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου Γιέηλ, στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ, ανακοίνωσε ότι ανέστησε επιτυχώς τους εγκεφάλους τριανταδύο από τριακόσιους θανατωθέντες χοίρους.
Αφού αφαιρέθηκαν από τα κρανία, οι εγκέφαλοι συνδέθηκαν τέσσερις ώρες αργότερα με ένα τεχνητό σύστημα οξυγόνωσης και κυκλοφορίας αίματος, το λεγόμενο BrainEx, και διατηρήθηκαν ζωντανοί επί έξι ώρες.
Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι η διαδικασία, που θα πρέπει να λειτουργεί και σε πρωτεύοντα θηλαστικά, προσέφερε έναν νέο τρόπο για να μελετήσουν άθικτα όργανα στο εργαστήριο.
Ο επίσημος στόχος του πειράματος υποτίθεται ότι ήταν να βρεθούν τρόποι να καταπολεμηθούν οι νόσοι Αλζχάιμερ και Χάντινγκτον, οι εγκεφαλικές βλάβες που προκαλεί η ατελής οξυγόνωση του εγκεφάλου, άλλες νευροεκφυλιστικές παθήσεις και να καταστεί εφικτή η περαιτέρω επιβίωση του εγκεφάλου, ούτως ώστε να δοθεί χρόνος για την αφαίρεση οργάνων προς μεταμόσχευση.
Παρόλο που οι εγκέφαλοι δεν ανέκτησαν τη συνείδησή τους, ωστόσο, η ομάδα παραδέχτηκε ότι είναι επιστημονικά πιθανό να αποκατασταθεί η συνειδητότητα, οπότε τα πειράματα αυτά ανοίγουν την πόρτα στην προοπτική να διατηρείται ο ανθρώπινος εγκέφαλος ζωντανός, έξω από το σώμα, δημιουργώντας ρίγη τρόμου σε όλη την ανθρωπότητα.
Ζωντανή κόλαση
Γι’ αυτό και ο Μπέντζαμιν Κέρτις, καθηγητής ηθικής και φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Νότινχαμ Τρεντ, δήλωσε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει τους ανθρώπους που θα το υποστούν σε μια ζωντανή κόλαση:
«Ακόμη και αν ο συνειδητός εγκέφαλός σας επιβίωνε, θα έπρεπε να περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας ως ένας αποκομμένος εγκέφαλος μέσα σε ένα κουτί, εγκλωβισμένος στο εσωτερικό των σκέψεών σας, χωρίς πρόσβαση στις αισθήσεις που σας επιτρέπουν να βιώνετε και να αλληλεπιδράτε με τον έξω κόσμο. Στην καλύτερη περίπτωση, θα περνούσατε τη ζωή σας παρέα με τις δικές σας σκέψεις μόνο.
»Με καμμία απολύτως επαφή με την εξωτερική πραγματικότητα, είναι σαφές ότι αυτή η κατάσταση θα αντιστοιχούσε σε μια απόλυτα πραγματική κόλαση. Αλλά ακόμα και με ένα πλήρως λειτουργικό και κατάλληλα συνδεδεμένο σώμα, η αθανασία θα ήταν βαρετή.
»Συμπερασματικά, για να καταλήξουμε σε έναν μη ανθρώπινο εγκέφαλο, θα υποστούμε μια μοίρα χειρότερη και από το θάνατο» δήλωσε ο καθηγητής στην επιστημονική ηλεκτρονική πλατφόρμα The Conversation.
Από την επιστημονική φαντασία στη πραγματικότητα
Η ιδέα των ενσυνείδητων αποκομμένων εγκεφάλων δεν είναι καινούργια, καθώς τη συναντάμε συχνά μέσα στα σενάρια βιβλίων επιστημονικής φαντασίας.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι ερευνητές αυτού του πειράματος προσπάθησαν να υλοποιήσουν σενάρια όπως, για παράδειγμα, των μυθιστορημάτων That Hideous Strength, (σε ελεύθερη μετάφραση: Εκείνη η βδελυρή δύναμη) του Κλάιβ Στέιπλς Λιούις, του Ουίλιαμ και Μαίρη του διάσημου Ρόαλντ Νταλ και άλλων.
Το That Hideous Strength είναι ένα μυθιστόρημα του 1945 του Κλάιβ Στέιπλς Λιούις (C. S. Lewis), πασίγνωστου Ιρλανδού μυθιστοριογράφου, ακαδημαϊκού, κριτικού, αλλά και χριστιανού απολογητή, γνωστού για τη διάσημη και στη χώρα μας σειρά βιβλίων Τα χρονικά της Νάρνια.
To εξώφυλλο του βιβλίου That Hideous Strength
Η πλοκή του εξελίσσεται μέσα σ’ ένα φαινομενικά επιστημονικό ινστιτούτο, που δεν είναι όμως παρά όργανο απειλητικών για τους ανθρώπους εξωδιαστατικών δυνάμεων. Στο εν λόγω ινστιτούτο, το Κεφάλι (The Head), ένας ομιλών εγκέφαλος κάποιου επιστήμονα που εκτελέστηκε, κρατήθηκε ζωντανό μέσω μιας αντλίας που του διοχέτευε ένα χημικό διάλυμα για την παροχή οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών, όπως ακριβώς συνέβη με τον μηχανισμό Brain Ex και τους εγκεφάλους των χοίρων.
Με τη διαφορά ότι το Κεφάλι είχε συνειδητή επίγνωση, αν και αποδείχθηκε ότι εκείνος που μιλούσε μέσα από αυτό, ήταν ένα εξωκόσμιο, κακό πνεύμα και όχι ο αρχικός, ανθρώπινος κάτοχος του εγκεφάλου.
Στο βιβλίο Ουίλιαμ και Μαίρη, ο εγκέφαλος του Ουίλιαμ, ενός διάσημου αλλά τυραννικού προς τη σύζυγό του φιλοσόφου, διατηρείται μετά τον θάνατό του σε ένα χημικό διάλυμα και συνδέεται μηχανικά με μια τεχνητή καρδιά και ένα μάτι.
Το όλο εγχείρημα πετυχαίνει τελικά και ο εγκέφαλος του Ουίλιαμ ανακτά τη συνειδητότητά του. Η καταπιεσμένη Μαίρη παίρνει στο σπίτι αυτό το φριχτό κατασκεύασμα, και ταυτόχρονα και την εκδίκησή της για την κακομεταχείριση ετών που είχε υποστεί.
To εξώφυλλο του βιβλίου Ουίλιαμ και Μαίρη
Μετανθρωπισμός εν όψει
Η έρευνα πάνω στους χοίρους παρουσιάστηκε σε μία συνάντηση των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (National Institutes of Health) των ΗΠΑ από τον Νέναντ Σέσταν, νευροεπιστήμονα του πανεπιστημίου του Γιέηλ.
Στην παρουσίασή του στους αξιωματούχους των ινστιτούτων και στους εμπειρογνώμονες δεοντολογίας, ο καθηγητής Σέσταν είπε ότι το σύστημα Brain Ex θεωρητικά λειτουργεί σε οποιοδήποτε είδος, συμπεριλαμβανομένων των πρωτευόντων, όπως οι άνθρωποι.
Οι ερευνητές, που επιδιώκουν να λάβουν χρηματοδότηση από τα εν λόγω ινστιτούτα, δήλωσαν ότι «ελπίζουν να κατασκευάσουν έναν περιεκτικό άτλαντα συνδέσεων μεταξύ των ανθρώπινων εγκεφαλικών κυττάρων».
Πάνω σε ποια ανθρώπινα πειραματόζωα θα βασιστεί άραγε ένας τέτοιος άτλαντας;
Ο Σέσταν ανέφερε ότι «είναι πιθανόν οι εγκέφαλοι να διατηρηθούν ζωντανοί για αόριστο χρονικό διάστημα και ότι θα μπορούσαν να επιχειρηθούν βήματα για την αποκατάσταση της συνειδητότητας», συμπληρώνοντας, ωστόσο, ότι «η ομάδα μας ούτε καν επιχείρησε κάτι τέτοιο, επειδή ηθικά πρόκειται για αχαρτογράφητη περιοχή». Προειδοποίησε όμως ότι αυτήν την τεχνολογία θα μπορούσε να την πάρει και να την βελτιώσει ο οποιοσδήποτε, προκειμένου να αναστήσει έναν άνθρωπο.
Ενημερώνεται άραγε η ορθόδοξη ιεραρχία γι’ αυτά που επιχειρούνται στα εργαστήρια του εξωτερικού ή κοιμάται τον ύπνον του δικαίου μέχρι την ημέρα που ξαφνικά θα ανακοινωθεί ότι η νεκρανάσταση ανθρώπων έγινε εφικτή μέσω τεχνολογίας;
Το τέλος του εγκεφαλικού θανάτου
Ο θάνατος θεωρείται μεν μη αναστρέψιμος, αλλά σήμερα πια ο αριθμός των πραγματικά μη αναστρέψιμων λειτουργιών, έχει με την πάροδο του χρόνου συρρικνωθεί.
Για χιλιετίες, οι άνθρωποι θεωρούνταν νεκροί όταν σταματούσαν να αναπνέουν και οι καρδιές τους έπαυαν να χτυπούν. Στο μεταξύ όμως, η εφεύρεση μηχανικών τροφοδοτικών επέτρεψε στους οργανισμούς να παραμένουν ζωντανοί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ δεκαετίες βελτιώσεων στην καρδιοχειρουργική και στις μεταμοσχεύσεις προσέφεραν τη δυνατότητα ακόμη και σε μια σταματημένη καρδιά να συνεχίζει να ζει.
Ωστόσο, ο εγκέφαλος παραμένει πάντα ο μεγάλος ασθενής. Εγκέφαλοι σαν τους ανθρώπινους είναι μηχανήματα υψηλής απόδοσης. Για να δουλέψουν στο έπακρο, απαιτούν μια συνεχή ροή αίματος πλούσιου σε οξυγόνο.
Αν η ροή του οξυγόνου διακοπεί, μετά από μερικά δευτερόλεπτα έχουμε απώλεια συνείδησης. Μέσα σε πέντε λεπτά τα αποθέματα των ζωτικών μορίων του εγκεφάλου, όπως η γλυκόζη και η τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP) −η μπαταρία χημικής ενέργειας του οργανισμού− εξαντλούνται.
Ο εγκέφαλος εισέρχεται στη συνέχεια σε μια σπείρα θανάτου την οποία μέχρι σήμερα οι επιστήμονες θεωρούσαν μη αναστρέψιμη: οι ευαίσθητες χημικές ουσίες των νευρικών κυττάρων απορρυθμίζονται, η συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα κάνει το αίμα του εγκεφάλου πιο όξινο και οι διαρροές ενός ισχυρού νευροδιαβιβαστή που ονομάζεται γλουταμάτη, γίνονται γρήγορα τοξικές.
Σύντομα, τα ένζυμα που αποτελούν τον νευρικό ιστό, οι μικρότερες δομές και τα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου, διαρρηγνύονται και σπάνε. Όσο περισσότερο κατανοούν οι ερευνητές αυτή τη διαδικασία, τόσο την ενσωματώνουν στον ορισμό του ίδιου του θανάτου.
Το 1968 μια επιτροπή γιατρών που συστήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ανέπτυξε έναν ορισμό-ορόσημο για το τι είναι «μη αναστρέψιμο κώμα», αυτό που σήμερα ονομάζουμε «εγκεφαλικός θάνατος»: πλήρης έλλειψη ανταπόκρισης, αδυναμία αυτόνομης αναπνοής, πλήρης έλλειψη αντανακλαστικών και απουσία ενδείξεων μεγάλης κλίμακας ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο.
Ωστόσο, υπήρξαν ενδείξεις περαιτέρω ανθεκτικότητας του εγκεφάλου. Ορισμένα μέρη των εγκεφαλικών κυττάρων, όπως τα μιτοχόνδρια που επεξεργάζονται τη χημική ενέργεια, εξακολουθούν να λειτουργούν έως και δέκα ώρες μετά το θάνατο.
Ερευνητές έχουν καταφέρει να ανακάμψουν επιτυχώς τον εγκέφαλο γάτων και πιθήκων μακάκων, μέσω προσεκτικής αποκατάστασης της κυκλοφορίας του αίματος.
Στους ανθρώπους μερικές ιατρικές μελέτες κατέδειξαν ότι όντως ο εγκέφαλος μπορεί να αναστηθεί. Πράγματι, το 2007, ερευνητές ανέφεραν ότι σε μια νεαρή κοπέλα που υπέφερε από οξεία υποθερμία κάτω των 180 C, επετεύχθη η πλήρης νευρολογική ανάκαμψη του εγκεφάλου της και η οριστική της σωτηρία.
Κι αν ξυπνούσαν;
Πάντως, η ομάδα του Γιέηλ δήλωσε ότι είχε λάβει μέτρα για να εξασφαλίσει ότι οι εγκέφαλοι των χοίρων δεν θα ανένηπταν με κανέναν τρόπο, πόσο μάλλον να βιώσουν πόνο ή απελπισία εξ αιτίας αυτής της διαδικασίας.
Αν και οι ερευνητές είχαν δηλώσει κατηγορηματικά ότι κανένας από τους εγκεφάλους δεν έδειξε το παραμικρό σημάδι συνειδητοποίησης της νέας του κατάστασης, οι επιστήμονες ήταν έτοιμοι να διαχειριστούν αυτό το ενδεχόμενο, μειώνοντας ακαριαία τη θερμοκρασία του εγκεφάλου.
Μάλιστα δε ο διευθυντής του Διεπιστημονικού Κέντρου Βιοηθικής του Γιέηλ ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν ποτέ στόχος της έρευνας να αποκατασταθεί η συνείδηση των εγκεφάλων.
Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει καμμία εγγύηση ότι η συνείδηση των χοίρων δεν επανήλθε έστω και για μερικά δευτερόλεπτα και πώς το ίδιο δεν θα συμβεί και σε ανθρώπινους εγκεφάλους.
Μετανθρωπιστικά πειράματα και εξαφανίσεις ανθρώπων
Τα ηθικά ζητήματα που προκύπτουν από τέτοια πειράματα είναι ανυπέρβλητα. Πώς ακριβώς ορίζεται η συνείδηση και πόσο μάλλον ο οποιοσδήποτε τρόπος μέτρησής της, εφόσον ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει διαφορετικούς χρόνους ανταπόκρισης στα ερεθίσματα;
Πώς οι επιστήμονες θα μπορούσαν να ξέρουν αν η συνείδηση ανακτήθηκε ή όχι; Μέσω εμφάνισης ηλεκτρικής δραστηριότητας; Aπό ποιο όριο και πάνω θα κρίνεται με βεβαιότητα η ανάκτηση της συνειδητότητας και επί πόσο χρονικό διάστημα;
Μέχρι σήμερα, επειδή δεν υπάρχει τρόπος να διατηρηθεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος το χρονικό διάστημα που απαιτείται μέχρι να εξαχθούν προς μεταμόσχευση διάφορα όργανα, μετά τον εγκεφαλικό θάνατο του ανθρώπου πολλά απ’ αυτά καταστρέφονται.
Υποστηρίχθηκε λοιπόν ότι όλα αυτά τα πειράματα αποσκοπούν στο να διατηρήσουν εν ζωή όσο το δυνατόν περισσότερο τον ανθρώπινο εγκέφαλο, προκειμένου να παραμείνουν αναλλοίωτα τα προς μεταμόσχευση όργανα.
Όταν όμως αυτή η τεχνική εφαρμοστεί σε ανθρώπινους εγκεφάλους (αν δεν έχει γίνει ήδη), πώς είναι δυνατόν οι επιστήμονες να αποκλείσουν ότι ανά πάσα στιγμή δεν θα επανέλθει η συνείδηση του ανθρώπου και πώς θα γνωρίζουν τι ακριβώς θα νιώσει τότε;
Καλύτερα ούτε καν να το σκεφτόμαστε…
Τέτοια πειράματα μας οδηγούν αναγκαστικά στο ανησυχητικό συμπέρασμα ότι χιλιάδες ανθρώπινες σωροί που δωρίζονται από τους συγγενείς των θανόντων προς χρήσιν της επιστήμης, καθώς επίσης και ομαδικές εξαφανίσεις ανθρώπων που παραμένουν ανεξιχνίαστες στις οποίες επισημαίνω ότι περιλαμβάνονται και παιδιά αλλά και παράνομοι μετανάστες, εξυπηρετούν τελικά μετανθρωπιστικές εφαρμογές.
Ασημένιο δίδραχμο της Σικυώνος, περί το 380 π.Χ. που αναπαριστά χίμαιρα. Ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι στην απώτατη αρχαιότητα, πριν ακόμα και από τον πρώτο κατακλυσμό, οι άνθρωποι δεν είχαν φτάσει στο σημερινό, και ίσως και σε ανώτερο επίπεδο βιοτεχνολογίας, φτιάχνοντας υβρίδια ανθρώπων – ζώων όπως: χίμαιρες (με κεφάλι λέοντα, σώμα αιγός και ουρά με μορφή έχιδνας), μινώταυρους, σφίγγες, γοργόνες, άρπυιες, κενταύρους κλπ;
Τη στιγμή που η πλειοψηφία της ανθρωπότητας πένεται, δισεκατομμύρια δολάρια επενδύονται κυρίως από την δυτική ολιγαρχία σε ανήθικες μετανθρωπιστικές πρακτικές δημιουργίας χιμαιρών, αντί αυτός ο πακτωλός χρημάτων να κατευθύνεται στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, στη βελτίωση των εθνικών συστημάτων υγείας και παιδείας, των εργασιακών συνθηκών, στα συνταξιοδοτικά ταμεία αλλά και των συνθηκών ζωής των λαθρομεταναστών στις χώρες καταγωγής τους, ώστε να μην τις εγκαταλείπουν μαζικά.
Επειδή η Κίνα έχει αναπτύξει υβριδικά όργανα, όπως νεφρά και πνεύμονες που προέρχονται από κλωνοποιημένους χοίρους που έχουν ενσωματωμένα γονίδια ανθρώπων, οι ΗΠΑ κυρίως, φοβούμενες ότι τα επόμενα χρόνια η Κίνα θα εκβιάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα με το μονοπώλιο των «χιμαιρικών» της οργάνων, βρήκαν αφορμή και ισχυρίζονται ότι προσπαθούν να κατασκευάσουν τα δικά τους.
Και των δύο όμως το επιχείρημα της υπερνίκησης των ασθενειών και του θανάτου, μέσω υβριδικών οργάνων και άλλων βιοτεχνολογικών πρακτικών που …μελλοντικά θα ωφελήσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν αποτελεί παρά το προπέτασμα που ανοίγει το δρόμο στον μετανθρωπισμό κάποιων ελάχιστων και στη μετατροπή των υπολοίπων σε… χίμαιρες.
Με ποιο τρόπο όμως θα εξαναγκαστούν να συμμορφωθούν η Κίνα, οι ΗΠΑ και οποιαδήποτε άλλη χώρα σε κανόνες βιοηθικής; Με κανέναν απ’ ό,τι φαίνεται. Κατά συνέπειαν, ο κίνδυνος κατασκευής πραγματικών χιμαιρικών πλασμάτων είναι κάτι περισσότερο από πιθανός. Είναι βέβαιος.
Σήμερα οι επιστήμονες, ελλείψει ανθρώπινων οργάνων, πειραματίζονται με υβριδικά στα οποία έχουν εισάγει ανθρώπινα γονίδια για να μην γίνει απόρριψη μοσχεύματος, ανοίγοντας όμως τις πύλες της γέννησης χιμαιρών. Βίντεο του National Geographic
Νεκρανάσταση και τεχνολογική αθανασία εν όψει
Το άρθρο αυτό γράφτηκε εν μέσω πανδημίας. Αν στο μεταξύ, λόγω των αντιδράσεων των λαών δεν αλλάξουν άρδην οι άνομες επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων για επιβολή ολοκληρωτισμού, το αργότερο μέσα σε τριάντα χρόνια είναι πολύ πιθανόν η τεχνική που εφαρμόστηκε στο Γιέηλ να εφαρμόζεται και σε ανθρώπινους εγκεφάλους.
Γιατί όμως σε έναν κόσμο που πάσχει από βία, φτώχεια, αστρονομικά χρέη, και φούσκα άυλου, υποθετικού χρήματος, αποτέλεσμα κολοσσιαίων οικονομικών και πολιτικών ανομιών, να χρηματοδοτούνται πειράματα νεκρανάστασης εγκεφάλων; Υπάρχει πραγματικό όφελος για τις κοινωνίες; Έχουμε επιλύσει όλα τα άλλα προβλήματά μας και αυτό είναι το τελευταίο;
Αν κάποιοι υποστηρίζουν ότι θέλουν να σώζουν ανθρώπινες ζωές, γιατί δεν προχώρησαν την έρευνα για τις ασθένειες που ταλανίζουν ακόμα τους ανθρώπους και στη κατασκευή αμιγώς τεχνητών οργάνων ώστε να μην απορρίπτονται από τον ανθρώπινο οργανισμό; Γιατί δεν προχώρησαν την έρευνα για φάρμακα που θα αντιμετώπιζαν ιούς, όπως, για παράδειγμα, τον κορωνοϊό Covid-19 και άλλους;
Θα είναι πράγματι η νεκρανάσταση εγκεφάλων, η ανακούφιση των απανταχού πασχόντων από νευροεκφυλιστικές ασθένειες ή μήπως το μέσον για την αθανασία μερικών αλαζόνων και παραφρόνων μεγιστάνων;
Ποιος πλούσιος όμως θα ήθελε να επιβιώσει μόνο ως εγκέφαλος, συντηρούμενος σε ένα δοχείο χάρη σε διάφορα χημικά διαλύματα; Απολύτως κανείς.
Μια αιωνιότητα όμως που θα επιτευχθεί χάρη σε ένα συνθετικό σώμα, ακριβές αντίγραφο του αυθεντικού, συνδεδεμένου με τον αποκομμένο εγκέφαλο ή με τη μεταφορτωμένη προσωπικότητά του μέσα σε έναν τεχνητό εγκέφαλο, κάτι που άλλωστε ευαγγελίζεται και η περίφημη Πρωτοβουλία 2045 (2045 Initiative) του Ρώσου μεγιστάνα Νμίτρι Ιτσκώφ, μάλλον θα την ήθελαν οι περισσότεροι πλούσιοι.
Όλη αυτή η έρευνα λοιπόν δεν αποτελεί παρά ένα κρίσιμο βήμα επιτάχυνσης προς τον μετανθρωπισμό, τον οποίο κινεί και χρηματοδοτεί η διεθνής ολιγαρχία, και κυρίως η ατλαντική, αποκλειστικά προς ίδια οφέλη.
Οι προοπτικές μπορεί να μην είναι τόσο ελκυστικές αυτή τη στιγμή, αλλά όταν οι ερευνητές μπορέσουν να συνδέσουν ένα νέο και υγιές σώμα που να μπορεί να αντικαθίσταται με την πάροδο των ετών ή ένα συνθετικό σώμα με εγκέφαλο συνδεδεμένο στο διαδίκτυο, τότε oι περισσότεροι πλούσιοι θα επιλέγουν αυτή τη λύση, μετατρεπόμενοι σε αθάνατους σάιμποργκ με έλεγχο ζωής και θανάτου πάνω στις υπόλοιπες θνητές μάζες.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο καθηγητής Στηβ Χάιμαν, διευθυντής της Ψυχιατρικής Έρευνας του Ινστιτούτου Broad του Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, δήλωσε σχετικά με το πείραμα των χοίρων στην MIT Technology Review ότι «μπορεί να φτάσουμε στο σημείο που οι άνθρωποι δεν θα λένε πια κατάψυξέ μου τον εγκέφαλο, αλλά σύνδεσε τον εγκέφαλό μου με ένα σώμα».
Αποτρόπαια συμβόλαια
Η νεκρανάσταση εγκεφάλου, εφόσον βέβαια έχει ανακτηθεί η συνείδηση, θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο αποτρόπαιων, αλλά καλοπληρωμένων συμβολαίων ανάμεσα σε χρεωμένους πολίτες και σε εταιρείες βιοτεχνολογίας προκειμένου οι πρώτοι να εξασφαλίσουν οικονομικά τις οικογένειές τους ή να αποπληρώνουν χρέη, και οι δεύτερες πειραματόζωα.
Θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει νέα μορφή σωφρωνισμού σε θανατοποινίτες ή εκβιασμού σε αντιφρονούντες ολοκληρωτικών καθεστώτων (παρόμοια θεματολογία είχε η ταινία Total Recall [Ολική επαναφορά] του 1990 με πρωταγωνιστή τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ) που θα επιβάλλεται από τις μυστικές υπηρεσίες τους.
Μ’ άλλα λόγια, και να θέλεις να αυτοκτονήσεις, δεν θα μπορείς, διότι θα εκβιάζεσαι από μια διαρκή ζωντανή κόλαση.
Απόδειξη εξωαισθητηριακής αντίληψης
Ωστόσο, οφείλω να επισημάνω ότι μια εντελώς καινοφανής κατάσταση που δεν ανέφεραν οι ερευνητές είναι εκείνη κατά την οποία ο εγκέφαλος λόγω της πλήρους αισθητηριακής στέρησης, θα μπορούσε να ενεργοποιήσει την επικοινωνία με τον εξωτερικό κόσμο μέσω εξωαισθητηριακής αντίληψης (Εxtra-Sensory Perception – ESP) ή κρυπταισθησίας. 1
Μ’ άλλα λόγια, οι λανθάνουσες ή οι πολύ μικρές δυνάμεις ESP που διαθέτει αρχικά το άτομο όταν έχει ακόμα το σώμα του, θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν ή ακόμα και να ενισχυθούν, όταν ο εγκέφαλος αποκοπεί από το σώμα, οδηγώντας τελικά σε άγνωστες μορφές συνειδητότητας που καλύτερα να μην αποκαλυφθούν ποτέ για να μην ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως.
Αναδιατύπωση της έννοιας του προσώπου;
Στο πείραμα της νεκρανάστασης των εγκεφάλων των χοίρων ασκήθηκε δριμεία κριτική για παράβαση κάθε δικαίου βιοηθικής, δεδομένου ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να εγγυηθούν ότι τα ζώα δεν θα ανακτήσουν κάποια στιγμή τη συνείδησή τους. Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους.
Επομένως, τα ζητήματα που τίθενται είναι εντελώς καινοφανή:
- εξακολουθεί να παραμένει ανθρώπινο πρόσωπο ένας αποκομμένος, αλλά ζων ανθρώπινος εγκέφαλος που ανέκτησε τη συνείδησή του; Αν όχι, πώς χαρακτηρίζεται ένα τέτοιο πλάσμα;
- Ποιος και με ποια κριτήρια θα ορίσει τη φύση του, τα αστικά, τα κληρονομικά, τα πολιτικά και τα πνευματικά του δικαιώματα, για να αναφέρω μόνο ελάχιστα από τα αναρίθμητα προβλήματα που θα προκύψουν από κάτι τέτοιο.
Κατά συνέπειαν, δεν θα πρέπει να αδειοδοτηθούν ποτέ τέτοιου είδους πρακτικές. Οποιεσδήποτε προσπάθειες γίνουν αντιληπτές, θα πρέπει να διακόπτονται άμεσα και να τιμωρούνται παραδειγματικά.
Συμπερασματικά λοιπόν, υπό τον μανδύα ενός ψευτοανθρωπισμού και το επιχείρημα μιας υποτιθέμενης εγκαθίδρυσης ενός παραδείσου επί της Γης μέσω επιστήμης και τεχνολογίας, στην πραγματικότητα η ανθρωπότητα σύρεται βιαίως από την παγκόσμια ολιγαρχία σε μία μισανθρωπιστική παράνοια που δεν στοχεύει παρά στον αφανισμό του ανθρώπινου είδους και στην αντικατάστασή του από εφιαλτικά χιμαιρικά πλάσματα, και τη νομή όλων των επίγειων αγαθών από μια χούφτα πάμπλουτους παράφρονες.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
Παρακολουθείστε εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη του έγκριτου νευροεπιστήμονα Αντόνιο Νταμάζιο με ελληνικούς υπότιτλους
4 σχόλια
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.