© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
Από την εποχή που ο Homo Sapiens απέκτησε αυτοσυνείδηση τον απασχολούσε το ζήτημα του νοήματος της ζωής. Όλα τα θρησκευτικά και φιλοσοφικά συστήματα πρότειναν κατά καιρούς διάφορες εξηγήσεις, όπως ότι το νόημα της ζωής είναι η λατρεία του θεού ή των θεών, η εγκατάλειψη του εαυτού, η αγάπη προς τους άλλους σε υπερθετικό βαθμό με θυσία της ίδιας της ζωής, ή οι αλλεπάλληλες μετενσαρκώσεις που θα οδηγήσουν σε μία αιώνια ευτυχία πέραν τούτου του κόσμου.
Οι προσεγγίσεις ασιατικού τύπου όμως που προσπαθούν να ανακαλύψουν το νόημα της ζωής έξω από τον εαυτό της, δηλαδή είτε σε κάποιο μέλλον, είτε μέσα από διαδοχικές ενσαρκώσεις, είναι απορριπτέες καθ’ ότι τοποθετούν το νόημα της ζωής πάντα έξω από τη παρούσα ζωή του ανθρώπου.
Άλλοι, τοποθετούν το νόημα της ζωής στην προσέγγιση της μη ύπαρξης, άλλοι στη τελείωση της φυλής, άλλοι σαποκλειστικά στη βελτίωση της κοινωνίας, των συνθηκών διαβίωσης των ανθρώπων και στην απόλαυση της ζωής ως αντίβαρο στον τρόμο του θανάτου, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που δεν αναγνωρίζουν ότι η ζωή έχει κάποιο νόημα και αρνούνται οποιαδήποτε προσπάθεια ανακάλυψης του νοήματός της.
Ωστόσο, διαπιστώνουμε ότι όλα τα κινήματα που ισχυρίζονταν ότι το νόημα της ζωής είναι αποκλειστικά η βελτίωσή της πάνω στη Γη σύμφωνα με τον τρόπο που πίστευαν οι ηγέτες τους, τελικά μετατράπηκαν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα (μπολσεβίκοι, ναζί, μαοϊστές, κόκκινοι Χμερ κ.ά).
Μήπως τελικά μέσα σε όλα αυτά λείπει η κατάκτηση της οντολογικής γνώσης ως νόημα της ζωής; Τι εννοούμε οντολογική γνώση και πώς μπορεί να επιτευχθεί στην Ελλάδα του 21ου αιώνα;
Το νόημα της ζωής
Οντολογική γνώση είναι η γνώση της φύσης της πραγματικότητας αλλά και του εαυτού μας. Με τη κατάκτηση αυτής της γνώσης ο άνθρωπος μπορεί να σπάσει τα δεσμά της άγνοιας και της καταπίεσής του από άλλους ανθρώπους. Με τη διαφορά όμως ότι χωρίς την αγάπη και τη συμπόνοια από και προς τους συνανθρώπους μας, καθώς και προς τα ζώα και τη φύση, η γνώση από μόνη της, δεν έχει καμμία αξία. Πρέπει όλα αυτά να συνυπάρχουν.
Και επειδή ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι παρά ένα παραμορφωμένο είδωλο της «αληθινής» πραγματικότητας, αυτού που αποκαλείται «αντικειμενική πραγματικότητα» την οποία λόγω των αισθητηρίων οργάνων μας δεν μπορούμε να συλλάβουμε παρά μόνο με στρεβλό τρόπο, μας διαφεύγει η γνώση του μεγάλου συνόλου, δηλαδή του σύμπαντος και του πέραν αυτού.
Όταν φτάσουμε στο σημείο να αντιληφθούμε ότι κάθε ζωή, όπως και η δική μας είναι εκδήλωση ενός μέρους κάποιου μεγαλύτερου συνόλου, τότε μόνο θα ανοιχτεί για μας η ευκαιρία της αναζήτησης του προσδιορισμού της φύσης όλου του συνόλου, και κατά συνέπειαν του εαυτού μας.
Τεχνοφεουδαρχία και σκοταδισμός
Παρ’ ότι το νόημα της ζωής θα έπρεπε να είναι η οντολογική γνώση (συνεπικουρούμενη πάντα από την αγάπη και τη συμπόνοια), εν έτει 2017 μόνο μια μικρή μερίδα ανθρώπων προχωρά στην αναζήτησή της.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων είτε απορροφά περιττές πληροφορίες κάθε είδους είτε φανατικές θρησκευτικές ιδέες που δεν προάγουν την κατάκτηση της οντολογικής γνώσης. Για παράδειγμα, η πίστη στη τεχνολογία ως πανάκεια, η πίστη στον μπολσεβικισμό (βλ. ΚΚΕ και αριστερά κόμματα), στο ριζοσπαστικό Ισλάμ και στον μετανθρωπισμό, αποτελούν θρησκευτικές σκοταδιστικές πεποιθήσεις.
Έτσι, από τη μια πλευρά έχουμε στη Σίλικον Βάλεϊ τους υπερεξελιγμένους τεχνοφεουδαρχικούς κολοσσούς GAFAM 1 και από την άλλη τη βαρβαρότητα και τον σκοταδισμό του ισλαμικού ISIS που εκπαιδεύει μικρά παιδιά στους αποκεφαλισμούς «απίστων».
Ο αφανισμός των κοινωνικών επιστημών
Η τεχνοφεουδαρχία όμως προτάσσει στις μάζες μόνο τη μηχανιστική πλευρά της ζωής και την αποθέωση των κατώτερων ενστίκτων, και ταυτόχρονα μειώνει δραματικά τις δαπάνες εκπαίδευσης στις κοινωνικές και τις ανθρωπιστικές επιστήμες, κάτι που δεν διαφέρει από την αντιμετώπιση των ίδιων επιστημών από το Ισλάμ στο οποίο έχουν ισχνή έως ανύπαρκτη ανάπτυξη, λόγω του ότι οι επιστήμες αυτές ασκούν κριτική στις θρησκείες, στα πολιτικά συστήματα και στους κυβερνώντες, γεγονός που δεν συνάδει με τα ισλαμικά θεοκρατικά καθεστώτα, από τα οποία δεν διαφέρουν τελικά και όσα προτάσσουν τη τεχνολογία και τις θετικές επιστήμες στη θέση του Θεού.
Στη χώρα μας λοιπόν, όχι απλώς έχουμε πτώση των κρατικών δαπανών στις κοινωνικές επιστήμες, αλλά γενικότερη κατακρήμνιση ολόκληρης της εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με το παρακάτω γράφημα που βασίζεται στην Eurostat, για το 2015 η Ελλάδα διέθεσε το χαμηλότερο ποσοστό (7,8%) επί του ΑΕΠ της για την εκπαίδευση των παιδιών της και την κατάρτιση των ενηλίκων της.
Για το 2016 το ποσοστό αυτό έπεσε στο 2,85%, ενώ από το 2009 έως το 2015 η μείωση του προϋπολογισμού των συνολικών δαπανών του Υπουργείου Παιδείας έφτασε το απίστευτο ποσοστό του -34,1%.
Για ποια κατάκτηση της οντολογικής γνώσης μιλάμε λοιπόν, εφ’ όσον η δημόσια σχολική εκπαίδευση που μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη παιδεία, είναι μια από τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο;
Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο να πούμε ότι προκειμένου να μη δημιουργηθούν στρατιές απαίδευτων, ανιστόρητων και εκβαρβαρισμένων Ελλήνων που δεν θα διαφέρουν και πολύ από τους μαχητές του ISIS, αλλά απλά θα είναι αφοσιωμένοι με θρησκευτική προσήλωση στα τεχνολογικά “γκάτζετ” και θα χρησιμοποιούν το διαδίκτυο μόνο ως παθητικοί χρήστες και όχι ως προγραμματιστές ολκής, πρέπει πλέον να δημιουργηθούν νέου είδους Κρυφά Σχολειά που θα προάγουν τις κοινωνικές και τις ανθρωπιστικές επιστήμες και κατ’ επέκτασιν την πρόσβαση στην οντολογική γνώση.
Καλλιέργεια της κριτικής σκέψης ή θάνατος
Θα ήταν προς τιμήν μας ως Έλληνες αν υποβιβάζαμε τη τεχνολογία και στη θέση της επιλέγαμε την πνευματικότητα και τη διανόηση γενόμενοι παγκόσμιο κέντρο ανθρωπιστικών επιστημών, καθ’ ότι η τάση αλλοτρίωσης του μετανεωτερικού ανθρώπου τον κατευθύνει προς την τεχνολογία, αποκλείοντας τη φιλοσοφία και την ιστορία.
Ωστόσο, πίσω από την επικέντρωση μιας χώρας μόνο στις τεχνολογίες και στις θετικές επιστήμες που μεταμορφώνουν διάφορους τομείς της οικονομίας, στη πραγματικότητα βρίσκεται η επιδίωξη αποκόμισης κέρδους εκ μέρους κυβερνητικών παραγόντων από τη παροχή διευκολύνσεων προς τους τεχνολογικούς κολοσσούς και τους ντόπιους υποτακτικούς τους.
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) οι δέκα αναδυόμενες τεχνολογίες τα επόμενα 15 χρόνια που θα επηρεάσουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι και στις οποίες θα πρέπει οι χώρες να δώσουν έμφαση, είναι οι παρακάτω (η σειρά είναι τυχαία):
- Διαδίκτυο των πραγμάτων (Internet of Things -ΙΟΤ).
- Τεχνητή νοημοσύνη.
- Ανάλυση μεγαδεδομένων (Big data).
- Νευροτεχνολογία.
- Νανοϋλικά.
- Συνθετική βιολογία.
- Μικροδορυφόροι και νανοδορυφόροι.
- Προηγμένες τεχνολογίες αποθήκευσης ενέργειας.
- Τεχνολογία blockchain. 2
- Τεχνολογίες προσθετικών κατασκευών.
Όπως διαπιστώνουμε η ιστορία,η παιδαγωγική, η κοινωνιολογία, η νομική, η πολιτική επιστήμη, η ανθρωπολογία, η αρχαιολογία, η γλωσσολογία, η εθνολογία, η ψυχολογία, οι εικαστικές και οι παραστατικές τέχνες και τα οικονομικά, είναι παντελώς απούσες επιστήμες, και σύμφωνα με τους εγκέφαλους του ΟΟΣΑ, ενός από τα κύρια όργανα της παγκοσμιοποίησης, oι χώρες δεν πρέπει να δώσουν καμμία προσοχή σ’ αυτές, καθ’ ότι θεωρούνται άχρηστες.
Δεν συμφέρει τις προδοτικές κυβερνήσεις που δεν έχουν όραμα για τη πατρίδα τους ο λαός να αποκτήσει οντολογική γνώση, αλλά να παραμένει άνεργος και εξαθλιωμένος λόγω ρομποτοποίησης και τεχνητής νοημοσύνης.
Το τι θα απογίνουν οι άνθρωποι που θα είναι άνεργοι είναι άλλο θέμα, που μάλλον θα λυθεί μέσω απονομής καθολικού βασικού εισοδήματος πείνας που όμως θα τους υποδουλώνει.
Ωστόσο, λαοί που δεν καλλιεργούν την κριτική σκέψη και αγνοούν την ιστορία τους, εύκολα οδεύουν προς το ιστορικό τους τέλος.
Η επέλαση της βαρβαρότητας και το ιστορικό τέλος των εθνών
Στην εποχή του καταποντισμού της κρατικής χρηματοδότησης των κοινωνικών επιστημών παρατηρείται το φαινόμενο των λεγόμενων start-up, των νεοφυών δηλαδή επιχειρήσεων, που πειραματίζονται μεταξύ άλλων με τις βιοτεχνολογίες κοπτοραπτικής γονιδίων, τα μεγαδεδομένα, και τις τηλεπικοινωνίες, ενώ ταυτοχρόνως η πολιτιστική, η πολιτική και η ηθική βαρβαρότητα ανεβαίνει με ιλλιγγιώδεις ταχύτητες, παράγοντας αποτυχημένα κράτη (failed states), όπως η Ελλάδα και η Κύπρος στη γειτονιά μας, πρωθυπουργούς που δεν γνωρίζουν ότι η Μυτιλήνη είναι το ίδιο νησί με τη Λέσβο, και απάτριδες, ριψάσπιδες και αστοιχείωτους νέους.
Σχετικά με το κατά πόσον η εναπομείνασα νεολαία στην Ελλάδα είναι ρίψασπις, νεαροί και νεαρές που ερωτήθηκαν στο απαράδεκτο δήθεν «ρεπορτάζ» της εκπομπής «Ό,τι νάναι» της 20.12.2016 του τηλεοπτικού σταθμού Σκάι με θέμα: «Εσάς ποιο ελληνικό νησί δεν θα σας χάλαγε αν το χάναμε;», είχαν το ραγιαδισμό και τη μωρία να «δώσουν» κάποιο 3, αντί να βάλουν στη θέση του τον «ρεπόρτερ» Θ. Πασσά που τους έκανε τέτοια πρακτορική ερώτηση.
Τέτοιου είδους ρεπορτάζ, το πιθανότερο είναι ότι χρηματοδοτούνται από ξένες υπηρεσίες πληροφοριών χωρών που αιώνες τώρα επιβουλεύονται την Ελλάδα.
Κτήμα όλων η κατάκτηση της οντολογικής γνώσης;
Η οντολογική γνώση είναι δυνατόν να κατακτηθεί από μια σχετικά μεγάλη μερίδα ανθρώπων (αλλά όχι απ’ όλους ανεξαιρέτως), όμως κάτι τέτοιο παρεμποδίζεται συστηματικά εδώ και χιλιετίες.
Από την αρχαιότητα, πολύ πριν χτιστεί ο πρώτος ναός του Σολομώντα, υπήρχε ο λεγόμενος «εσωτερισμός» που χαρακτηριζόταν από τις «απόκρυφες, μυστικές γνώσεις» των ιερατείων και των βασιλέων, δηλαδή των ελληνικών ιερατείων (ορφικοί, ιερείς των καβειρίων και των ελευσινίων μυστηρίων), των χαλδαϊκών, των βαβυλωνιακών, των αιγυπτιακών, των δρυιδικών, και των μυστών άλλων πανάρχαιων θρησκειών άλλων ηπείρων (π.χ. Τσαβίν Νοτίου Αμερικής).
Στην Ευρώπη αργότερα την οντολογική γνώση κατείχαν οι πυθαγόρειοι και άλλοι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, κατόπιν οι γνωστικοί πατέρες, οι αιρετικοί Καθαροί, Βογόμιλοι και Ναΐτες, κατόπιν οι ερμητιστές αλχημιστές, οι καμπαλιστές, οι εβραϊκές αιρέσεις του σαμπαταϊσμού και του φρανκισμού, τα ροδοσταυρικά και τα τεκτονικά τάγματα, και οι απανταχού μυστικές εταιρείες και αδελφότητες.
Αυτοί κατείχαν τη γνώση της φύσης της πραγματικότητας και του ανθρώπου και τη διαφύλασσαν ως κόρην οφθαλμού, μακρυά από τους αδαείς.
Ο εσωτερισμός δεν ήταν λοιπόν τίποτε άλλο παρά η κατοχή επιστημονικής γνώσης (προσαρμοσμένης στα τεχνολογικά δεδομένα της εκάστοτε εποχής), η διευρυμένη αντίληψη της φύσης της πραγματικότητας και του ανθρώπου η οποία έπρεπε να κρατηθεί μυστική, και πάνω απ’ όλα άσκηση εξουσίας.
Σήμερα όμως που πάρα πολλές επιστημονικές γνώσεις βρίσκονται διαθέσιμες σε βιβλία, και σε εκλαϊκευμένη μορφή στο διαδίκτυο, προσφέρεται μια μοναδική ευκαιρία να ανέλθει πράγματι η συνειδητότητα των ανθρώπων και να αποδυναμωθεί η ισχύς των ιερατείων της εξουσίας.
Είναι μια μοναδική ευκαιρία όσοι ενδιαφέρονται να βελτιώσουν την συνειδητότητά τους, και να διαφυλάξουν τα πολιτικά τους δικαιώματα να προσεγγίσουν την κατάκτηση της οντολογικής γνώσης. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να ακολουθηθούν τα κατάλληλα βήματα.
Απόρριψη άχρηστων προϊόντων
Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο καταναλωτής, αλλά και πνευματικό ον. Οι Έλληνες πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν την αξία της κατασκευής προϊόντων μεγάλης αντοχής στο χρόνο και αξιοπιστίας εις βάρος των μικρής αντοχής και αναξιόπιστων, όπως επίσης και της κατάργησης της αγοράς παντελώς άχρηστων φτηνών προϊόντων −της πανούκλας της σύγχρονης οικονομίας− που αγοράζονται με παρορμητικό τρόπο ως αντιστάθμισμα στο άγχος, στην ανασφάλεια και στη κατάθλιψη.
Η συσσώρευση άχρηστων προϊόντων που δεν εξυπηρετούν πραγματικές ανάγκες, όχι μόνο καταστρέφει το περιβάλλον, αλλά καταλήγει στο τέλος σε υπερδανεισμό και υποδούλωση.
Με όλα αυτά τα άχρηστα προϊόντα τα οποία για να παραχθούν απαιτούν την έκλυση ακόμα και ραδιενεργών αποβλήτων και την εναπόθεσή τους σε χώρες κυρίως του Τρίτου Κόσμου αλλά και στην Ελλάδα 4, με την εξόρυξη Σπανίων Γαιών που παράγουν τρομερά τοξικά απόβλητα, ο άνθρωπος παρεκτρέπεται από το νόημα της ζωής που δεν είναι φυσικά η ξέφρενη κατανάλωση.
Οι Έλληνες πολίτες πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουν ότι η αγορά αντικειμένων τα οποία δεν εξυπηρετούν απολύτως καμμία πραγματική τους ανάγκη, δεν αποτελεί πρόοδο, αλλά εξυπηρετεί την επιβίωση κυρίως των πολιτών της Κίνας και άλλων ασιατικών χωρών.
Αποδοχή της θνητότητας και άρνηση του μετανθρωπισμού
Στο παρόν ιστολόγιο έχω αναλύσει πάμπολλες φορές τους τρόπους με τους οποίους μεγάλα επενδυτικά funds επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια σε μετανθρωπιστικές εταιρείες.
Αυτές μπορεί να δραστηριοποιούνται είτε στους τομείς N.B.I.C., είτε να έχουν φιλοσοφικό – θρησκευτικό μανδύα, πουλώντας αιώνια ζωή, εργαζόμενες σκληρά για να πείσουν τους πελάτες τους να πιστέψουν ότι θα ζουν έως και 300 χρόνια παραμένοντας νέοι, υγιείς, ακμαίοι και απαλλαγμένοι από τις ασθένειες του γήρατος, εξαϋλώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις …καταθέσεις τους.
Αν όμως επωφεληθούν απ’ όλα τα παραπάνω και τα 7,4 δισεκατομμύρια κατοίκων της Γης, σε πόσα χρόνια θα γίνουμε 50 δισεκατομμύρια; Αντέχει ο πλανήτης τόσο πληθυσμό; Αν ναι, υπό ποιες συνθήκες;
Αν οι ασιατικοί και οι αφρικανικοί πληθυσμοί συνεχίσουν να αυξάνονται με τους σημερινούς ρυθμούς, πόσο μάλλον αν ζούμε και 300 χρόνια, και όλοι καταναλώνουν όπως οι δυτικοί, ο λογαριασμός “δεν βγαίνει”. Δεν πρόκειται για υποστήριξη αποπληθυσμού, αλλά για κοινή λογική.
Μην παρασυρόμαστε λοιπόν από τα ψέμματα των μετανθρωπιστών ότι θέλουν να κάνουν και εμάς αθάνατους που θα προσπαθήσουν να τα πουλήσουν και στην Ελλάδα. Ο μαθουσαλισμός προορίζεται για ελάχιστους πλούσιους, έχει στόχο τη ληστεία των καταθέσεών τους, και σε καμμία περίπτωση δεν θα ωφελήσει τους λαούς που τα ιερατεία της εξουσίας μισούν από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ο πραγματικός στόχος των υπερελίτ, δεν είναι φυσικά οι δράσεις θα βελτιώσουν τη ζωή των λαών, αλλά η εξασφάλιση καταστολής τους.
Όσοι δεν έχουμε παρασυρθεί από την Ύβρη, δεν θεωρούμε εαυτούς μας Homo Deus, αποδεχόμαστε το γήρας και τη θνητότητα και δεν θέλουμε να μετανθρωπιστούμε προκειμένου να ζούμε εκατοντάδες χρόνια και να δούμε την αντικειμενική πραγματικότητα όπως είναι, έχοντας αποκτήσει ταχύτητες σκέψης και επεξεργασίας πληροφορίας, κβαντικού υπολογιστή, βιονικά μάτια και αυτιά.
Όχι, θέλουμε την οντολογική γνώση παραμένοντας Homo Sapiens. Θέλουμε να κατακτήσουμε την οντολογική γνώση μέσω της νόησης, της καρδιάς και της πίστης, με τη βοήθεια της αγάπης και της συμπόνοιας προς τους συνανθρώπους μας και προς όλα τα άλλα ζωικά και φυτικά είδη, προς όλο το οικοσύστημα.
Μη ξεχνάμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και άλλοι φωτισμένοι άνθρωποι ανά τους αιώνες, την είχαν κατακτήσει χωρίς να μετανθρωπιστούν. Εκείνοι πώς τα κατάφεραν;
Ωριμότητα και εθνική κυριαρχία
Μιλώντας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου τα έθνη να έχουν πρόσβαση στην οντολογική γνώση, πρέπει να αποκτήσουν περισσότερη αυτοσυνείδηση και αυτοδιάθεση, δηλαδή να ωριμάσουν.
Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να υπάρχει εθνική κυριαρχία την οποία το Ευρωδιευθυντήριο καταργεί συστηματικά, ειδικά στις χώρες του Νότου, εθνικό νόμισμα που να μπορεί να υποτιμηθεί, κατίσχυση των δικαιωμάτων των γηγενών ιδιοκτητών των χωρών, και όχι των μειονοτήτων.
Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να αλλάξει το σύστημα των λεγόμενων «αστικών, αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών», που μόνο δημοκρατίες δεν είναι, εφ’ όσον οι πολιτικοί δεν ελέγχονται ποτέ και από την επόμενη κιόλας μέρα της ορκομωσίας τους κάνουν τα εντελώς αντίθετα απ’ αυτά που υποσχέθηκαν βασιζόμενοι σε άρθρα τύπου 86 του Συντάγματος, εφ΄όσον δεν λειτουργεί όπως πρέπει η Δικαιοσύνη, και δεν υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο.
Προκειμένου να περάσουμε στη κατάργηση των αστικών –δήθεν– δημοκρατιών ο κάθε πολίτης θα πρέπει να ενηλικιωθεί, να δεχτεί να πάρει πάνω του έστω και εν μέρει την ευθύνη του εαυτού του, και να ενδιαφερθεί περισσότερο για τα κοινά και τη προστασία της εθνικής του κυριαρχίας.
Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να συνειδητοποιήσει τον πολιορκητικό κριό – απάτη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πίσω από τον οποίο βρίσκεται στη πραγματικότητα η επιδίωξη της άλωσης της Ευρώπης −της μόνης ηπείρου που μπορεί να αντιδράσει αποτελεσματικά κατά της απολυταρχίας− από μουσουλμανικούς αφροασιατικούς πληθυσμούς, που εξυπηρετεί τα σχέδια των ιερατείων της παγκοσμιοποίησης, κυρίως του βαθέως κράτους των ΗΠΑ, των μυστικών εταιρειών αλλά και της Κίνας.
Με την άρνηση της κατανάλωσης άχρηστων προϊόντων που στο τέλος δημιουργούν υπερχρέωση και υποδούλωση, και τη διαφυλάξη της εθνικής κυριαρχίας, ένας καλύτερος κόσμος των εθνών είναι εφικτός, στον οποίο όλες οι πληθυσμιακές ομάδες θα κρατούν τα ιδιαίτερα φυλετικά, εθνικά, πολιτιστικά, γλωσσικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά τους.
Το τέλος του υπνωτισμού
Γιατί όμως παρατηρείται μια άμβλυνση της αναζήτησης της οντολογικής γνώσης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Διότι μεταξύ άλλων εξέλειπε ο σημαίνων πολιτικός λόγος ο οποίος χάρη στις επιχειρήσεις κυβερνητικής, εμπνευσμένες από τη Σχολή της Φρανκφούρτης, 5 αντικαταστάθηκε με αντιφατικά συνθήματα, με κενά νοήματα, και με ξύλινη γλώσσα λέξεων αντιθέτων εννοιών, μ’ άλλα λόγια με την περιβόητη Νεομιλία (Newspeak ή Novlangue), ενώ μετά το 1989 και διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αποπροσωποποιήθηκε ο παλαιός εχθρός, και επινοήθηκαν εκ του μηδενός άλλοι, νέοι και απρόσωποι.
Τέλος, δεν είναι τυχαίο ότι στο δυτικό κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες στα πλαίσια της αποτροπής της διεύρυνσης της αντίληψης είχε ευρέως και εντέχνως προωθηθεί και το λεγόμενο cocooning (ποιος δεν θυμάται, ιδιαίτερα στην Ελλάδα τα …επικά home cinema που είχαν εγκατασταθεί στα υπόγεια των μεζονετών των Νεοβαρβάρων;), η στροφή στην ατομικότητα, εις βάρος της συμμετοχής στην πολιτική ζωή, του κοινοτισμού και της κριτικής προς τις κυβερνήσεις, υπνωτίζοντας τον ελληνικό λαό, μέσω της εικόνας και των κατωτέρων ενστίκτων.
Στην εσωστρέφεια των ευρωατλαντικών μαζών ρόλο έπαιξε όμως και η πλύση εγκεφάλου για τον βουδισμό, όπου η ΗΠΑ και η Ευρώπη γέμισαν με στούπες 6, μια εκ των οποίων στην ορεινή Κορινθία), για new age σέχτες θεοσοφικής και πρακτορικής εμπνεύσεως, όπως η σαϊεντολογία, οι άγγελοι που καμμία σχέση δεν έχουν με τη χριστιανική θρησκεία αλλά μάλλον με τους Εγρήγορους πεπτωκότες, για τα διάφορα εργαστήρια γιόγκα ανατολικού τύπου με πρόταγμα πάντα τον ατομισμό, κινήσεις που σε κάθε περίπτωση αποτελούν δυναμίτες στα θεμέλεια των εθνικών κρατών, και μέσα αποτροπής συλλογικών αγώνων για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να μένουμε αδρανείς περιμένοντας απλώς να «συμβούν» τα γεγονότα. Μη ξεχνάμε πως εάν αντιδράσει ένας και μόνον ανεξάρτητος παίκτης, μπορεί στο Άκρο του Χάους (στο οποίο βρίσκονται τώρα οι δυτικές κοινωνίες), να προκληθεί κρίση σε ολόκληρο το σύστημα.
Τι να κάνουμε;
Το παρόν ιστολόγιο πέραν των «διαπιστώσεων» που κάνουν όλοι σήμερα χωρίς κανείς να μιλάει για το «δια ταύτα», προτείνει συγκεκριμένες δράσεις και στάσεις ζωής, ώστε να αλλάξει η συνειδητότητα από τη βάση:
|
ΠΗΓΕΣ:
Έκθεση κόλαφος του ΟΟΣΑ
Οι δαπάνες για την εκπαίδευση
Σταθεροποιούνται στο 2,8% τα κονδύλια για την παιδεία
Καμπανάκι της Κομισιόν για την ελληνική εκπαίδευση
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης
Το Ποντίκι
Unesco
Le monde
BBC – The worst place on earth
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
- GAFAM: ακρωνύμιο των αμερικανικών τεχνολογικών επιχειρήσεων Google, Apple, Facebook, Amazon και Microsoft οι οποίες επεξεργάζονται και μεταπωλούν τα δεδομένα των μισών χρηστών του πλανήτη, πολλά εκ των οποίων καταλήγουν σε θυγατρικές εταιρείες βιοϊατρικής που στοχεύουν στον μετανθρωπισμό.
Οι αντίστοιχοι κινεζικοί τεχνολογικοί κολοσσοί είναι οι ΒΑΤΧ, ακρωνύμιο των Baidou, Alibaba, Tencent και Xiaomi που επεξεργάζονται τα δεδομένα των άλλων μισών χρηστών.
- Blockchain: ασφαλής και λειτουργική βάση δεδομένων, που λειτουργεί χωρίς κεντρικό έλεγχο.
- Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι ηλικιωμένοι ερωτηθέντες απάντησαν σθεναρά: κανένα, ενώ όλοι οι νέοι, οι οποίοι σαφώς έχουν απωλέσει την ικανότητα κριτικής σκέψης, «παρέδωσαν» τα παρακάτω νησιά: Πόρο, Σαντορίνη, Γαύδο, Τήνο, Κάλυμνο και Κω, ενώ μια νεαρή απάντησε με αφοπλιστική ηλιθιότητα ότι θα παρέδιδε την… Πάφο (την μπέρδεψε προφανώς με την Πάρο), αγνοώντας παντελώς ότι δεν είναι καν νησί, αλλά πόλη της… Κύπρου. Μετά απ’ αυτό οι Τούρκοι και άλλοι ανθέλληνες, αν δεν έχουν βάλει οι ίδιοι το χέρι τους, έχουν κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζουν για το ιστορικό τέλος της Ελλάδας.
- Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ιταλικής εφημερίδας «Il Messaggero», το οποίο αναπαρήγαγαν οι εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Ποντίκι», 90 εμπορικά πλοία-ραδιενεργές βόμβες βυθίστηκαν σκόπιμα κατά την περίοδο 1985-1996 ανάμεσα σε Ιταλία και Ελλάδα με θανάσιμες συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία και το οικοσύστημα.
Μαφιόζικες συμφωνίες έκλεισαν ανάμεσα σε μεγάλες βιομηχανίες της Βόρειας Ευρώπης και εγκληματικές οργανώσεις οι οποίες υποσχέθηκαν ότι θα θάψουν τα απόβλητα στα παράλια της Αφρικής, αλλά τελικά τα άδειασαν στα νοτιοδυτικά παράλια της Ελλάδας, ωσάν η Αφρική να είναι ο σκουπιδότοπος της υδρογείου, και τα τοξικά απόβλητα να μη μεταφέρονται δια μέσου των θαλασσών.
- Σχολή της Φρανκφούρτης: Ανεπίσημος όρος ομάδας διανοούμενων εβραϊκής καταγωγής, που συνδέονταν με το Ινστιτούτο για την Κοινωνική Έρευνα του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης στις δεκαετίες του 1920 και του 1930.
Όλοι οι συμμετέχοντες του Ινστιτούτου για την Κοινωνική Έρευνα είχαν όχημα κάποιες ιδέες του διαφωτισμού, μιας μορφής ρεβιζιονιστικού μαρξισμού και φροϊδικής ψυχολογίας, και διακήρυτταν ότι επίσημος στόχος τους ήταν να εγκαθιδρυθεί ο φεμινισμός και η δικτατορία του προλεταριάτου.
Στη πραγματικότητα όμως η Σχολή της Φρανκφούρτης χρηματοδοτήθηκε από πάμπλουτους εβραίους τραπεζίτες της εποχής, όπως ο Φέλιξ Βέιλ (Félix Weil), υπό την στενή εποπτεία των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών προκειμένου να αλώσει μέσω τοξικών θεωριών τις χριστιανικές δυτικές κοινωνίες εκ των έσω.
Μ’ άλλα λόγια, η Σχολή της Φρανκφούρτης είναι, επί της ουσίας, δημιούργημα της βρετανικής Φαβιανής Εταιρείας (Fabian Society), προδρόμου του Εργατικού Κόμματος, αντιχριστιανικού οργανισμού παγκοσμιοποιητικών, ευγονικών, τεκτονικών και θεοσοφικών επιδιώξεων πάντα εις όφελος του βρετανικού Imperium, της οποίας μέλη ίδρυσαν επίσης και τη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου (London School of Economics).
Τα περισσότερα μέλη της Σχολής της Φρανκφούρτης, ήταν τέκνα του εσωτερισμού, και ασπάζονταν ξεκάθαρα τις αρχές του γνωστικισμού, του μεσαιωνικού καμπαλισμού και της αλχημείας που στην εποχή τους εκφράζονταν πλέον με τη δημιουργία του Homo-Deus / μετανθρώπου, δηλαδή μιας ράτσας βιονικών ανθρώπων-μηχανών, και ανήκαν στην διεθνή εβραϊκή Στοά Μπενέ Μπερίτ (B’nai B’rith).
Οι πυλώνες στους οποίους στηρίχτηκε η Σχολή της Φρανκφούρτης ήταν οι θεωρίες των εβραϊκής καταγωγής Γκέοργκ Λούκατς (György Lukács), Γκέοργκ Σίμελ (Georg Simmel), Μαξ Βέμπερ (Max Weber), και Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud) και ένας ιδιότυπος ρεβιζιονιστικός μαρξισμός.
Οι κυριώτεροι εκφραστές της Σχολής της Φρανκφούρτης ήταν οι επίσης εβραϊκής καταγωγής Χέρμπερτ Μαρκούζε (Herbert Marcuse), Bάλτερ Μπένγιαμιν (Walter Benjamin), Μαξ Χορκχάιμερ (Max Horkheimer), Τεοντόρ Αντόρνο (Theodore Adorno), Έριχ Φρομ (Erich Fromm), Ερνστ Μπλοχ (Εrnst Bloch) και άλλοι.
Επειδή όλα σχεδόν τα μέλη της Σχολής ήταν εβραϊκής καταγωγής, μετά την άνοδο του Χίτλερ και το αντισημιτικό κλίμα στη Γερμανία, αρκετά μετακόμισαν στις ΗΠΑ, και μάλιστα στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια όπως τα Κολούμπια, Μπέρκλεϊ και Πρίνστον όπου συνέχισαν το διαλυτικό έργο τους.
Η Σχολή της Φρανκφούρτης προκειμένου να προωθήσει τις θεωρίες της διέδιδε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
• Τη «κατασκευή» ρατσιστικών αδικημάτων.
• Τη συνεχή αλλαγή απόψεων προκειμένου να δημιουργείται σύγχυση στους διαφωνούντες με τις θεωρίες της.
• Τη διδασκαλία του σεξ και της ομοφυλοφιλίας στα νήπια και στα παιδιά
• Τη καταστροφή των σχολικών γνώσεων και του κύρους των εκπαιδευτικών.
• Τη μαζική μετανάστευση προκειμένου να καταστραφεί η ταυτότητα των δυτικών γηγενών εθνών
• Τη προώθηση του αλκοολισμού και των ναρκωτικών.
• Την ερήμωση των χριστιανικών εκκλησιών.
• Την αποκαθήλωση του νομικού συστήματος με την αποποινικοποίηση του εγκλήματος.
• Τη δημιουργία εξάρτησης από το κράτος ή τα κρατικά επιδόματα.
• Τον έλεγχο και την άσκηση βίας σε όσα ΜΜΕ ήταν αντίθετα με τις θεωρίες της.
• Την ενθάρρυνση της καταστροφής της οικογένειας.
Μία από τις κύριες ιδέες της Σχολής της Φρανκφούρτης ήταν η εκμετάλλευση της ιδέας του πανσεξουαλισμού του Φρόιντ (δηλαδή η αναζήτηση της ευχαρίστησης, η εκμετάλλευση των διαφορών μεταξύ των φύλων, και η ανατροπή των παραδοσιακών σχέσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών).
Η ανατροπή των κοινωνιών έπρεπε να επιτευχθεί μέσω:
• Επίθεσης στην εξουσία του πατέρα.
• Άρνησης των ρόλων του πατέρα και της μητέρας, που θα αφαιρούσε από τις οικογένειες το δικαίωμα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης των παιδιών τους.
• Κατάργησης των εκπαιδευτικών διαφορών μεταξύ αγοριών και κοριτσιών.
• Κατάργησης όλων των μορφών κυριαρχίας των ανδρών, εξ ου και η παρουσία των γυναικών στις ένοπλες δυνάμεις.
• Ανακήρυξη των γυναικών ως καταπιεσμένης τάξης και των ανδρών ως ντε φάκτο καταπιεστών.
Η φιλοσοφία της Σχολή της Φρανκφούρτης συνοψίζεται στην περιβόητη «Κριτική Θεωρία», ενώ μία από τις εμβληματικές έρευνές της υπήρξε «Η Αυταρχική Προσωπικότητα» του Τεοντόρ Αντόρνο και της ομάδας του, που δημοσιεύτηκε το 1950.
- Στούπα: οικοδόμημα που αποτελεί βοήθημα για διαλογισμό βουδιστικού τύπου.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.