© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr

---

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

---

Επιστημονικές ομάδες της Δύσης μέσω ερευνών, δημοσιευμάτων, τηλεοπτικών εκπομπών, διαλέξεων και φυσικά χάρις στα χρηματοπιστωτικά τραστ που τις χρηματοδοτούν αδρά, επενδύοντας το άνομο και λιμνάζον κεφάλαιό τους, αγωνίζονται να χαρίσουν στις ελίτ, Μαθουσάλες που θα ζουν μέχρι και 1000 χρόνια!

Απευθυνόμενοι βασικά στις υπερελίτ καθώς και σε μεμονωμένους ακόμα εύπορους δυτικούς της μεσαίας τάξης (το είδος δεν έχει ακόμα εξαφανιστεί), οι ομάδες αυτές ερευνούν επιστημονικά τις προβληματικές που αναλύουμε πιο κάτω, αδιαφορώντας επιδεικτικά για την τύχη των άλλων συνανθρώπων τους.

Τη στιγμή που δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, καθώς και παιδιά του πρεκαριάτου ¹ αλλά και του Τρίτου Κόσμου, πεθαίνουν λόγω της ανεξέλεγκτης πλέον ευρωατλαντικής πολιτικής των επενδυτικών χρηματοπιστωτικών στοιχηματικών πρακτικών που αιματοκυλίζει την υδρόγειο με άνομους πολέμους, τον οδοστρωτήρα της ανεργίας και «πολύχρωμες επαναστάσεις», οι χορτάτοι ματαιόδοξοι Μίδες δαπανούν δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μη γεράσουν (ευκταίον) ή να ζήσουν χωρίς ασθένειες όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα (λιγότερο ευκταίον).

Τι ακριβώς όμως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια; Όλο και περισσότερο ένα τμήμα της επιστημονικής κοινότητας υποστηρίζει την ιδέα να κατηγοριοποιηθεί το γήρας σαν αρρώστια, κάτι που παρουσιάζει μοναδικές ευκαιρίες κέρδους, μέσω της θεραπείας των συμπτωμάτων παθολογιών που φρενάρουν τη παράταση της ζωής.

Πολλοί ειδικοί μπορεί να συμφωνούν μ’ αυτή τη σημαντική αλλαγή, αλλά τα κυριώτερα επιχειρήματα αυτού του στρατοπέδου αντιμετωπίζονται ακόμα με σκεπτικισμό. Ιδού με δυο λόγια περί τίνος πρόκειται:

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι όσο προχωράει η ηλικία δημιουργούνται πολλές ασθένειες. Αλλά τα τελευταία χρόνια η ιδέα ότι η γήρανση είναι παθολογική ασθένεια, έχει κερδίσει την προσοχή μέρους της επιστημονικής κοινότητας. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι γήρανση είναι οι ζημίες που το σώμα έχει αποθηκεύσει σε όλη τη ζωή του ατόμου και ότι αυτές οι φυσικές φθορές που έχουν τελικά τραγικές επιπτώσεις, μπορεί να σταματήσουν, και τελικά να εξαφανιστούν. Αυτό φαίνεται παράλογο, μέχρι να εξετάσει κανείς προσεκτικά πού έχουν πραγματικά οδηγήσει οι αντίστοιχες έρευνες.

Μπορεί να σταματήσει το γήρας;

Ο βρετανός βιολόγος Aubrey de Grey, ειδικευμένος στη γηριατρική, υποστηρίζει ότι, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα συμπτώματα των ασθενειών, έτσι και τα συμπτώματα της γήρανσης έχουν όλα τις θεραπείες τους. Οι επιστήμονες είτε απλά δεν τις έχουν βρει, είτε δεν τις έχουν ακόμα τελειοποιήσει.

O Bρεττανός βιολόγος και γεροντολόγος Aubrey De Grey, γκουρού της αθανασίας

Ο ιατρός De Grey, που είναι συνιδρυτής της ερευνητικής εταιρείας –ΜΚΟ, να μη ξεχνιόμαστε– Sens Research Foundation, και σύμβουλος σε πολλές άλλες όπως η Alcor Life Extension Foundation ², Singularity Institute for Artificial Intelligence, Methuselah Foundation και Humanity+, ισχυρίζεται ότι η γήρανση είναι αποτέλεσμα συσσώρευσης του «απορριματικού υλικού» το οποίο τα κύτταρά μας δεν μπορούν να αποβάλλουν.

Ο De Grey και η ομάδα του αποφάσισε να ερευνήσει το στάδιο που ακολουθεί το θάνατο, προκειμένου να βρει λύση για τη διατήρηση της ζωής και της νεότητας: να ερευνήσει δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η αποσύνθεση των νεκρών σωμάτων. Η ομάδα του De Grey διατύπωσε την υπόθεση ότι η απάντηση βρίσκεται στην αποσύνθεση, όπου υπάρχουν βακτήρια τα οποία μπορούν να διασπάσουν τα πάντα στο ανθρώπινο σώμα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που το σώμα μας δεν μπορεί να διασπασει από μόνο του, όσο είμαστε ζωντανοί.

Σύμφωνα μ’ αυτή τη συλλογιστική, το 2012 εντόπισαν δύο τύπους βακτηρίων που απελευθερώνουν ένζυμα ικανά και αποτελεσματικά να διασπάσουν την 7-ketocholesterol (7KC), μια ουσία υπεύθυνη για καρδιαγγειακές ασθένειες. Στη συνέχεια, τροποποίησαν τα γονίδια αυτών των βακτηρίων, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν μέσα στα ανθρώπινα κύτταρα, τα οποία προστατεύονται επιτυχώς από αυτή τη τοξική ουσία.

Το γήρας ως μια ιάσιμη ασθένεια

Η συνεχώς μεταβαλλόμενη θεώρηση της γήρανσης αποδίδει διαφορετικές προσεγγίσεις σε ασθένειες κοινές στους ηλικιωμένους. Πολλοί επιστήμονες πλέον αρχίζουν να συμμερίζονται αυτή την άποψη (μη ξεχνάμε ότι τέτοιου είδους έρευνες τραβούν και τη προσοχή των «επενδυτών»).  Έτσι η ιατρική έρευνα επικεντρώνεται στην επισκευή και στην αναίρεση της ζημίας και όχι απλώς στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Κατόπιν εργαστηριακών δοκιμών σε ποντίκια που έδειξαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα και αναστροφή γήρανσης σε ηλικιωμένα ποντίκια, βελτιώνοντας τόσο τις σωματικές επιδόσεις τους, όσο και τις γνωστικές λειτουργίες τους, έγινε πρόσφατα μια κλινική δοκιμή κατά την οποία πλάσμα αίματος από νέους ανθρώπους μεταγγίστηκε σε ηλικιωμένους ασθενείς με Αλσχάιμερ με αντίστοιχα αποτελέσματα!

Εικόνες όπως αυτή της Γαλλίδας Ζαν Καλμάν, μιας από τις γηραιότερες γυναίκες στον κόσμο που πέθανε σε ηλικία 122 ετών, σύμφωνα με τους «μαθουσαλιστές» της τεχνολογίας, σύντομα θα αποτελούν παρελθόν, αλλά μόνο για τις ελίτ

Αυτό μας θυμίζει έντονα μια ταινία που είχαμε δει κάποτε, τη Never Let Me Go, που μας είχε κυριολεκτικά αρρωστήσει για μέρες. Το σενάριο μας είχε φανεί τότε τόσο διεστραμμένο, ώστε θεωρήσαμε εντελώς απίθανο να μπορεί να συμβεί κάτι αντίστοιχο.

Επρόκειτο για μια ακόμα δυστοπία όπου σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, οι άνθρωποι ―έχοντας προφανώς απωλέσει κάθε συναίσθημα― κλωνοποιούσαν αντίγραφά τους, αγόρια και κορίτσια που μεγάλωναν σε κάποιου είδους ορφανοτροφεία στα οποία φυσικά τους έκρυβαν την αλήθεια του πραγματικού λόγου της ύπαρξής τους. Δεν είχαν οικογένεια, και δεν γνώριζαν πώς είναι ο έξω κόσμος.

Όταν ενηλικιώνονταν τους έβαζαν με τη βία μέσα σε νοσοκομεία στα οποία άρχιζε η αργή και βασανιστική αφαίρεση των οργάνων τους καθώς και ο ακρωτηριασμός των μελών του σώματός τους που ήταν απαραίτητα στις ελίτ εκείνης της δυστοπικής κοινωνίας. Ούτε λόγος βέβαια για τύψεις και ηθικές αναστολές εκ μέρους των πρωτοτύπων, μια και θεωρούσαν τους κλώνους τους άψυχα οργανικά ανταλλακτικά. Πραγματικά εφιαλτικό!

Όταν γυρίστηκε αυτή η ταινία, η τεχνητή γονιμοποίηση βεβαίως και εφαρμοζόταν ήδη, αλλά προφανώς δεν είχε τεθεί ζήτημα τεχνητών οργάνων ή cyborgs. Έτσι κι αλλιώς όμως κάποια πράγματα (όπως το πλάσμα αίματος επί παραδείγματι), προς ώρας είναι ή θα είναι πάντα αναντικατάστατα.

Ο Mutaz Musa, ιατρός στο Τμήμα Επείγουσας Ιατρικής στο Albert Einstein College of Medicine, λέει ότι είτε η γήρανση καθοριστεί ως παθολογική ασθένεια, είτε όχι, δεν φαίνεται να έχει και καμμιά ιδιαίτερη σημασία, συμφωνεί όμως ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ασθένεια και συμπληρώνει: «Παρά το γεγονός ότι πολλοί από τους ισχυρισμούς του de Grey παραμένουν αμφιλεγόμενοι –κυρίως, ότι ο πρώτος άνθρωπος που θα ζήσει 1.000 χρόνια είναι ήδη ανάμεσά μας– συμφωνώ ότι μπορούμε και πρέπει να καθορίσουμε τη γήρανση ως ασθένεια. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι το έχουμε κάνει ήδη», έγραψε σε ένα άρθρο του στο περιοδικό Scientist.

Δελεαστικά και κραυγαλέα επιχειρήματα

Ο κύριος de Grey σε μια παρουσίαση των ερευνών του σε ελιτίστικο ακροατήριο (διότι δεν έχει βέβαια να πληρώσει ο άνεργος ή ο μισθωτός μεσήλικας ή ευρωπαίος μέσος συνταξιούχος τα κολοσσιαία ποσά που απαιτούνται για τέτοιου είδους θεραπείες), μέσα στο οποίο φυσικά βρίσκονται και οι πιθανοί «επενδυτές» του εργαστηρίου του, προκειμένου να τους πείσει,  χρησιμοποιεί βαρύ πυροβολικό ακατάσχετης επιχειρηματολογίας που άπτεται του συναισθηματικού μέρους του ανθρώπινου εγκεφάλου όπως:

Ξέρετε ποιος είναι σήμερα ο αριθμός των ανθρώπων που πεθαίνουν από γηρατειά; 100.000 άτομα την ημέρα. Στο βιομηχανικό κόσμο το ποσοστό αυτό αποτελεί το 90% των θανάτων, ενώ σύμφωνα με τα ΜΜΕ (εννοεί τα συμβατικά ΜΜΕ) είναι ένα «αρρωστημένο» ποσοστό.

Όχι γιατί αφορά το θάνατο, αλλά το βαθμό του πόνου και της ταλαιπωρίας που προηγείται του θανάτου. Όλοι θέλουν να πεθάνουν μετά τα 90, όχι όμως με Αλζχάιμερ, παράλυτοι, ανάπηροι, τυφλοί, κουφοί ή με άλλες τρομερές ασθένειες. Η μακροβιότητα πρέπει να συνοδεύεται από υγιή ζωή.

Όταν τίθεται το ερώτημα «θα θέλατε να ζήσετε μια αιωνιότητα», οι συνήθεις αντιδράσεις είναι οι παρακάτω:

• Είναι άσχημο να είσαι γέρος για τόσα πολλά χρόνια
• Δεν θέλω να ζήσω για πάντα
• Που θα χωρέσει τόσος πληθυσμός της γης αν ζούμε 1000 χρόνια;
• Η θεραπεία για την ασθένειά μου δεν έχει βρεθεί ακόμα, γιατί να ταλαιπωρούμαι περιμένοντας;

Στη σημερινή κοινωνία το γεγονός της γήρανσης είναι τόσο φοβιστικό και τόσο τρομακτικό, ώστε οι άνθρωποι προτιμούν να το διώχνουν από το μυαλό τους ή να υποκρίνονται ισχυριζόμενοι ότι είναι φυσιολογική διαδικασία. Εν κατακλείδι οι επικρατούσες απόψεις είναι:

1. Τα γηρατειά είναι αηδιαστικά
2. Τα γηρατειά είναι αναπόφευκτα.

Ο κύριος de Grey συνεχίζει λέγοντας ότι αυτό φαινόταν λογικό όλους τους προηγούμενους αιώνες, καθ’ ότι κανείς δεν είχε συγκεκριμένη ιδέα ή θεραπεία αντιμετώπισης, αλλά όχι πια σήμερα. Σήμερα η αντιμετώπιση των γηρατειών γίνεται με τον ίδιο τρόπο όπως κάθε μεταδοτικής ασθένειας, όπως παλαιότερα συνέβαινε για παράδειγμα, με τη φυματίωση. Το να πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο σήμερα είναι αδύνατον, είναι σκέτος πεσιμισμός.

Αναγεννητική ιατρική εναντίον γήρατος;

Παρακάτω τονίζει ότι δεν πρόκειται περί του να επιβραδύνουμε το επερχόμενο γήρας, αλλά για μια αληθινή ανατροπή του, για μια αναγέννηση του ανθρώπου. Δεν μας ενδιαφέρει να επιβραδύνουμε τις ζημίες του γήρατος, αλλά να τις επισκευάσουμε, ανατρέποντας τη βιολογική ηλικία. Να κάνουμε ανθρώπους που έχουν βιολογική ηλικία 60 ετών, να γυρίσουν σε εκείνη των 30. Πώς γίνεται αυτό; Επαναφέροντας τη δομή ενός ιστού, ενός οργάνου που υποφέρει στη πρότερη κατάστασή του. Αυτό γίνεται με συνθετικά όργανα, όσο δε για τα κύτταρα και για τα μόρια, επισκευάζοντας τον πυρήνα τους.

Και ποια γυναίκα δε θα ήθελε να είναι έτσι 500 ετών;

Τι είναι το γήρας; Η συσσώρευση βλαβών στον οργανισμό, στα όργανά του. Έχουμε μεταβολικές βλάβες, που δημιουργούν παθολογικές καταστάσεις. Το σώμα συνηθίζει ώστε να ανέχεται συσσωρευμένες βλάβες, ώσπου φτάνει μια στιγμή που ξεσπάει αναπηρία ή ασθένεια.

Οι μέχρι τώρα δυνατότητες επέμβασης σ’ αυτή την αναπόφευκτη εξέλιξη ήταν η γεροντολογία, επιστήμη που επιβραδύνει τις επιπτώσεις του γήρατος και η γηριατρική που μπαλώνει τις ζημιές πριν μετατραπούν σε παθολογίες.

Καμία απ’ αυτές τις δύο δε δουλεύει, ίσως δουλεύουν για λίγο χρονικό διάστημα, καμιά όμως αποτελεσματικά και τελειωτικά.

Η γηριατρική αντιμετωπίζει τις μολύνσεις για παράδειγμα ώστε να τις απομακρύνει από το σώμα χτυπώντας κατ’ ευθείαν τα συμπτώματα, ενώ η γεροντολογία προσπαθεί να κερδίσει χρόνο ώστε όταν ο οργανισμός φτάσει σε κακή κατάσταση αυτό να γίνει σε μεγάλη ηλικία.

Το πρόβλημα όμως είναι ο  μεταβολισμός για τον οποίο ουσιαστικά δεν γνωρίζουμε πώς δουλεύει. Εδώ έρχεται η μακροζωία και λέει: εμείς διατηρούμε τη νεότητα, επισκευάζοντας τις βλάβες από τη πρώτη κι’ όλας βλάβη.

Αυτά είναι τα επτά «θανάσιμα αμαρτήματα» της γήρανσης:

1. Απώλεια κυττάρων, κυτταρική ατροφία
2. Ανεξέλεγκτος κυτταρικός πολλαπλασιασμός (καρκίνος)
3. Κύτταρα ανθεκτικά στο θάνατο
4. Μιτοχονδριακές παραμορφώσεις
5. Ενδοκυτταρικά σκουπίδια
6. Εξωκυτταρικά σκουπίδια
7. Εξωκυτταρικές διασταυρούμενες συνδέσεις.

Αυτός ο κατάλογος των 7 λόγων του γήρατος είναι σταθερός εδώ και 30 χρόνια. Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι προς ώρας δεν έχουν ανακαλυφθεί άλλοι λόγοι, εξ αιτίας των οποίων ο άνθρωπος γερνάει βιολογικά. Οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να προσθέσουν κι άλλα «αμαρτήματα», χωρίς αποτέλεσμα. Καλό αυτό, γιατί ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε.Το άλλο καλό είναι μπορούμε να διατηρήσουμε τον άνθρωπο στη βιολογική ηλικία των 30 ετών ως εξής:

1. Με κυτταρική θεραπεία
2. Με τελομεράση
3. Με αυτοκτονικά κύτταρα και τόνωση της άμυνας του οργανισμού
4. Με αλοτοπική έκφραση 13 πρωτεϊνών
5. Με διαγονιδιακή μικροβιακή υδρόλυση
6. Με φαγοκυττάρωση με τόνωση ανοσίας
7. Με διάσπαση των μορίων γήρανσης με ένζυμα.

Συμπεράσματα

Αυτά και άλλα πομπώδη και όντως επιστημονικώς ενδιαφέροντα, είπε ο De Grey στην ομιλία του, δεν αναφέρθηκε όμως καθόλου στον ηθικό και ψυχολογικό παράγοντα του ζητήματος. Τι να την κάνεις την αιωνιότητα αν δεν είσαι ευτυχισμένος, αλλά πάσχεις από κατάθλιψη;

Μήπως κάποιος πρέπει να μιλήσει σε όλους αυτούς τους κυρίους και τις κυρίες για το οντολογικό πρόβλημα της αθανασίας; Μήπως κάποιος να τους συστήσει να διαβάσουν το πεζό έργο του Χ. Λ. Μπόρχες «Ο Αθάνατος»;

Ίσως έτσι καταλάβουν ότι μια αιώνια ζωή θα μας καθιστούσε παράφρονες και τρωγλοδύτες όπως οι «αθάνατοι» που συναντά ο ήρωας στην περιπλάνησή του οι οποίοι έχουν γκρεμίσει την πόλη τους και την έχουν μετατρέψει σε λαβύρινθο, δεδομένου ότι τίποτε πλέον δεν έχει νόημα στη ζωή όταν ξέρεις ότι θα ζήσεις για πάντα. Σε μια τέτοια προοπτική, ακόμα και ο καθαρός στοχασμός καταντά λαβυρινθώδης.

Μήπως να υπενθυμίσουμε ότι η αθανασία θα αλλοτριώσει κάθε έννοια έρωτα και στοχοθεσίας, εφ’ όσον αργά ή γρήγορα όλοι οι στόχοι θα επιτυγχάνονται;

Kαμμία αιώνια ζωή δεν πρόκειται να λύσει ποτέ το οντολογικό πρόβλημα του ανθρώπου. Αντιθέτως, το αίσθημα της έλλειψης νοήματος, του κενού και του μηδενισμού-νιχιλισμού θα τον κατακλύζει και καμμία αλαζονία, όσο αναιδής κι αν είναι δεν πρόκειται να του φέρει την ευτυχία.

Είναι προφανές, ότι αν ζούμε ΟΛΟΙ 1000 χρόνια και συνεχίσουμε να αναπαραγόμαστε με τους σημερινούς ρυθμούς, μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, πρέπει να μετοικήσουμε ομαδόν σε άλλο κατοικίσιμο πλανήτη.

To συγκλονιστικό βιβλίο του Larry Johnson το οποίο αναφέρεται στις αμφιλεγόμενες δραστηριότητες εταιρειών κρυογονικής

Και επειδή ο υπερπληθυσμός ―πράγματι ανέφικτος― δεν περιλαμβάνεται ούτε κατά φαντασίαν στα σχέδια της δυτικής ευρωατλαντικής ελίτ, το πρεκαριάτο και οι πληβείοι του Δεύτερου και του Τρίτου Κόσμου δεν πρόκειται να ωφεληθούν όλων αυτών των όντως θαυμαστών κατορθωμάτων της επιστήμης. Ο άνθρωπος θα «θεωθεί» μόνο επιλεκτικά, και μόνο ένας πανελάχιστος αριθμός εκλεκτών των ελίτ θα απολαύσει την αιώνια νεότητα, για όσο θα συνεχίζονται οι παράφρονες υπάρχουσες πολιτικές.

ΠΗΓΕΣ:

https://www.youtube.com/watch?v=qMAwnA5WvLc
http://www.sens.org
Larry Johnson –  My Journey into Cryonics, Deception and Death
http://metro.co.uk/2012/08/23/the-cryonic-man-how-alcor-life-extension-preserves-your-dead-body-547580/

1. Πρεκαριάτο: όρος που υποδηλώνει ένα άτομο που έχει μείνει χωρίς εργασία και πόρους και ζει κάτω από πρόσκαιρες, αβέβαιες και ανασφαλείς (από το λατ. precarious) συνθήκες. Το πρεκαριάτο δεν αποτελεί τάξη, και δεν είναι καινούργια επινόηση. Είναι η επανεμφάνιση, στην σύγχρονη τους μορφή, συνθηκών και καθεστώτων εργασίας που υπήρχαν σε ευρεία κλίμακα τον 19ο αιώνα. Ουσιαστικά πρόκειται για το προλεταριάτο, με τη διαφορά ότι το τελευταίο θεωρείτο μεταπολεμικά κάπως «ασφαλισμένο» καθώς υποτίθεται ότι ο το καπιταλιστικό σύστημα του είχε λύσει τα ζωτικά του προβλήματα (σταθερή εργασία, ασφάλιση, επιδόματα, εργατική στέγη κλπ).
2. Alcor Life Extension Foundation: ΜΚΟ με έδρα την Αριζόνα των ΗΠΑ που ειδικεύεται στην κρυονική με την βαθεία κατάψυξη ανθρώπινων σωμάτων (-196^οC) μέσα σε μεταλλικά στενόμακρα δοχεία με υγρό άζωτο, μετά το θάνατό τους από ανίατη ασθένεια ή γηρατιά, με την προοπτική εύρεσης θεραπείας στο μέλλον. Φυσικά η όλη διαδικασία που περιλαμβάνει και πλήρη αφαίμαξη και αντικατάστασή του με διάλυμα γλυκόζης και άλλα στοιχεία, ανέρχεται περί τα 200.000 δολάρια. Η εταιρεία έχει κατηγορηθεί για αμφίβολες ιατρικές πρακτικές και ιδιαίτερα από έναν πρώην υπάλληλό της, τον Larry Johnson, στο βιβλίο του Frozen: My Journey into Cryonics, Deception and Death ότι αποκόβει τα κεφάλια από το σώμα, και άλλα τερατώδη για τα οποία η εταιρεία αντέδρασε έντονα λέγοντας ότι πρόκειται για άθλια δημοσιεύματα για τα οποία θα επιληφθεί η δικαιοσύνη.