© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr

---

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

---

Εν μέσω παγκόσμιας ύφεσης, Brexit, και εμπορικού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, μία νέα τηλεοπτική σειρά που προβλήθηκε στo Hνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ, έρχεται να επιβεβαιώσει την επιτάχυνση των σχεδίων των υπερελίτ για τις τύχες του πλεονάζοντος πληθυσμού της Γης. Η προσπάθεια αποπληθυσμού θα είναι ανηλεής στα χρόνια που έρχονται και στην εποχή της πληροφορίας κανείς δεν επιτρέπεται να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε τι τον περιμένει.

Μέχρι πολύ πρόσφατα θεωρείτο σοκαριστικό ένας έφηβος/η να ανακοινώνει στους γονείς του ότι είναι γκέι ή λεσβία. Ωστόσο, σύμφωνα με τους σεναριογράφους της τηλεοπτικής σειράς Years and Years, έχουμε μπει στην εποχή που τα παιδιά θα ανακοινώνουν στους γονείς τους ότι δεν θέλουν πια να είναι άνθρωποι, αλλά …ψηφιακά δεδομένα.

Η νέα μίνι σειρά του BBC και της HBO του συγγραφέα και παραγωγού Ράσελ Ντέιβις (Doctor Who, Queer as Folk κ.ά.) είναι δομημένη πάνω στη φιλοσοφία της παλαιότερης δυστοπικής, Black Mirror, και περιγράφει τις περιπέτειες των Λάιονς, μιας μέσης οικογένειας από το Μάντσεστερ, από το 2019 μέχρι το 2030, παρουσιάζει, επί της ουσίας, ό,τι ενδεχομένως έχει προσχεδιαστεί από τα ανεπίσημα παγκόσμια κέντρα εξουσίας για την Μεγάλη Βρετανία μετά το Brexit, αλλά και για τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, την Ιταλία, την Ουκρανία, αλλά και, όλως περιέργως, την Ελλάδα.

Πρόκειται άραγε για προειδοποιήσεις που κάποιοι θέλουν να εκπέμψουν σε όσους μπορούν να τις κατανοήσουν, ή για άλλη μια δυστοπική σειρά που δεν αποβλέπει παρά μόνο σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη τηλεθέαση;

Στο πρώτο από τα έξι επεισόδια που εξελίσσεται στο 2019, η δεκατριάχρονη Μπέθανι Λάιονς, μια από τις πρωταγωνίστριες της σειράς, ανήκει στους «Cyber Identified Teens» (έφηβους που αυτοπροσδιορίζονται ως σάιμποργκ), που θέλουν να μεταφορτώσουν την προσωπικότητά τους σε μία βάση δεδομένων και με τον τρόπο αυτό να ζήσουν για πάντα σαν …πληροφορία.

Η Μπέθανι Λάιονς.

Η Μπέθανι, ήδη φανατική του έξυπνου κινητού και ευρύτερα της τεχνολογίας, χρησιμοποιεί ήδη ολογραφικά τρισδιάστατα φίλτρα προσώπου, αντίστοιχα με τα σημερινά δισδιάστατα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στέλνοντάς μας και το μήνυμα της χρήσης τους από τα παιδιά και τους νέους ως καθημερινότητα.

Η Μπέθανι με ολογραφικό φίλτρο προσώπου υπό μορφήν ζώου.

Η −καθόλου τυχαία– μιγάδα Βρετανίδα μικρή (από μαύρη μητέρα και λευκό πατέρα) ανακοινώνει στους γονείς της ότι αφού επί χρόνια ένιωθε πολύ άβολα μέσα στο σώμα της, τελικά συνειδητοποίησε ότι είναι τρανς. Ναι, αλλά τι τρανς;

«Δεν θέλω πια να είμαι άνθρωπος, αλλά ψηφιακά δεδομένα»

Ενώ εκείνοι την αντιμετωπίζουν συγκαταβατικά νομίζοντας ότι είναι τρανσέξουαλ, τους αποκαλύπτει ότι δεν ενδιαφέρεται για το σεξ, αλλά «νιώθει πως δεν ανήκει στο σώμα που κουβαλάει, και όταν λέει τρανς, εννοεί transhuman, δηλαδή διάνθρωπος, και οι διάνθρωποι δεν είναι ούτε αρσενικοί, ούτε θηλυκοί, αλλά κάτι καλύτερο: δεδομένα, σύνολα πληροφοριών».

Οι δύσμοιροι γονείς μένουν αποσβολωμένοι όταν τους δηλώνει ότι «δεν θέλει πια να είναι σάρκα, με κεφάλι, κορμό, χέρια και πόδια, αλλά απ’ ό,τι έχει ακούσει να λένε, υπάρχουν κάποιες πολύ καλές κλινικές στην …Ελβετία που σύντομα θα σε απαλλάσσουν επιτέλους από το σώμα σου που θα το δίνουν για …ανακύκλωση, αφού προηγουμένως αφαιρέσουν τον εγκέφαλό σου και μεταφορτώσουν τη συνείδησή σου στο cloud».

Οι γονείς, μόλις καταφέρνουν να μη λιποθυμίσουν από το σοκ, ρωτούν ευνόητα γιατί η κόρη τους θέλει να αυτοκτονήσει, διότι περί υποβοηθούμενης αυτοκτονίας πρόκειται, εφόσον η διαδικασία μεταφόρτωσης περιεχομένου του εγκεφάλου σε ηλεκτρονική βάση δεδομένων, αν ποτέ στεφθεί με επιτυχία, προκαλεί τον ακαριαίο θάνατο του ανθρώπου, σύμφωνα άλλωστε και με δηλώσεις των εταιρειών που εξελίσσουν αυτήν την τεχνολογία.

Το κορίτσι, που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου από τα μετανθρωπιστικά ΜΜΕ, δηλώνει πως είναι πεπεισμένο ότι θα ζήσει για πάντα σαν …πληροφορία, και ότι δεν πρόκειται για αυτοκτονία, αλλά για απόδραση από το υλικό σώμα (κατά την γνωστική άλλωστε ιδεολογία που δεσπόζει στους κύκλους των γκλομπαλιστών), για αιώνια ζωή, εφόσον με τον τρόπο αυτό θα μετατραπεί σε αθάνατα (όπως πιστεύει) ψηφιακά δεδομένα.

Ρομπότ του σεξ και παγκόσμια αστάθεια

Στο μεταξύ, άλλο μέλος της οικογένειας Λάιονς συνάπτει ερωτικές σχέσεις με το οικιακό ρομπότ του, που χρησιμεύει όμως και σαν σκλάβος του σεξ, προωθώντας επίσης το μήνυμα της ρομποτοποίησης, αλλά και της εξαφάνισης των ερωτικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων ως κανονικότητα.

Το 2022 η Ρωσία εισβάλλει στην Ουκρανία, η βασίλισσα Ελισάβετ πεθαίνει και στην πολιτική σκηνή του Ηνωμένου Βασιλείου που μαστίζεται από πολιτική και οικονομική αστάθεια, έχει αναρριχηθεί μια νέα, δυναμική πολιτικός, η λαϊκίστρια, αλλά σιδηρά επιχειρηματίας, Βιβ Ρουκ (που την υποδύεται εκπληκτικά η Έμα Τόμσον), ένας θηλυκός Ντόναλντ Τραμπ, με ακροδεξιά ιδεολογία, που δηλώνει μεταξύ άλλων ότι αφενός μεν δεν δίνει δεκάρα για την αραβο-ισραηλινή διένεξη και αφετέρου δε ότι όταν εκλεγεί θα καθιερώσει να ψηφίζουν μόνο όσοι έχουν δείκτη νοημοσύνης πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο.

Αμερικανοκινεζικός πόλεμος

Η Ρουκ είναι μεν υποψήφια για πρωθυπουργός στις εκλογές του 2022, αλλά αποτυγχάνει να εκλεγεί. Ο Τραμπ όμως επανεκλέγεται πρόεδρος στις ΗΠΑ και διατάσσει τη ρίψη ατομικής βόμβας στην Κίνα, διότι οι Κινέζοι υποτίθεται ότι έχουν κατασκευάσει ένα τεχνητό νησί σε αμφιλεγόμενα από τις ΗΠΑ διεθνή ύδατα.

Οι συνέπειες της βόμβας στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής είναι τρομακτικές. Δημιουργείται παγκόσμια αστάθεια, ενώ στην Ουκρανία ανεβαίνει μια στρατιωτική, αντιδυτική, φιλορωσική κυβέρνηση που καταδιώκει, μεταξύ άλλων, τους ομοφυλόφιλους.

Στο δεύτερο επεισόδιο, έχουμε μεταβεί από το 2022 στο 2025, η Μπέθανι έχοντας πλέον ενηλικιωθεί, έχει τοποθετήσει εμφυτεύματα R.F.I.D. μέσα στο σώμα της ως προπαρασκευαστικό στάδιο της ψηφιοποίησής της και έχει βρει δουλειά ως data miner (εξορύκτρια δεδομένων), ενώ η μητέρα της που εργαζόταν ως λογίστρια, απολύεται από τη δουλειά της εξ αιτίας της αντικατάστασης της θέσης εργασίας της από την τεχνητή νοημοσύνη, με αποτέλεσμα η οικογένεια να αναγκαστεί να πουλήσει το σπίτι της για να επιβιώσει.

Αμερικανικό τραπεζικό κραχ

Όλα τα χρήματα της πώλησης κατατίθενται σε μια τράπεζα που όμως χρεωκοπεί την επόμενη κιόλας μέρα της κατάθεσης, λόγω κατάρρευσης της μητρικής αμερικανικής τράπεζας στην οποία ανήκει, οπότε οι γονείς της Μπέθανι χάνουν τα πάντα και μένουν άστεγοι.

Στο μεταξύ ο Ντάνιελ, θείος της Μπέθανι, που εργαζόταν σε οργανισμό υποδοχής μεταναστών και ήταν ήδη παντρεμένος με άντρα, ερωτεύεται τον Βίκτωρα, έναν ομοφυλόφιλο Ουκρανό πολιτικό πρόσφυγα, ο οποίος αντιμετώπιζε ποινή θανάτου στη χώρα του λόγω της ομοφυλοφιλίας του (σαφής νύξη στην επιρροή των “κακών” ορθόδοξων Ρώσων).

Η Έντιθ, η ακτιβίστρια θεία της Μπέθανι, που εργαζόταν επί πολλά χρόνια κοντά στην τοποθεσία που έπεσε η ατομική βόμβα, επιβεβαιώνεται ότι θα προσβληθεί από καρκίνο λόγω της ραδιενέργειας και θα πεθάνει μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια.

Επιστρέφει να πεθάνει στην πατρίδα της, και η Μπέθανι καταφέρνει μέσω ενός λογισμικού να υπολογίσει ακριβώς την ποσότητα ραδιενέργειας που δέχτηκε και την διαβεβαιώνει ότι στην πραγματικότητα δεν της μένουν παρά μόνον δέκα χρόνια ζωής. Εν συνεχεία η Έντιθ ενθουσιάζεται με την πολιτική της Ρουκ και γίνεται οπαδός της.

Αφαίρεση δικαιώματος ψήφου από τους διανοητικά ασθενέστερους

Στο τρίτο επεισόδιο, στο 2026, η Ρουκ, που στο μεταξύ έχει ιδρύσει το κόμμα των 4 Αστέρων, ανακοινώνει στο πολιτικό της πρόγραμμα πως δικαίωμα ψήφου θα έχουν μόνο όσοι περνούν με επιτυχία ένα τεστ νοημοσύνης.

Η Μπέθανι γνωρίζεται με μία άλλη σάιμποργκ, την Λίζι, και δουλεύουν στη μαύρη αγορά επεμβάσεων τοποθέτησης εμφυτευμάτων και προσθετικών τεχνητών οργάνων για σάιμποργκ ως τη στιγμή που η Λίζι τοποθετεί σε παράνομη πλωτή κλινική (κάνοντας έτσι αναφορά στις πλωτές χώρες που σχεδιάζουν οι Σκοτεινοί Διαφωτιστές) ένα εμφύτευμα στο μάτι της το οποίο πρήζεται, η Μπέθανι διαφεύγει τον θάνατο εξ αιτίας διάφορων εμφυτευμάτων που τροποποιούν την ανθρώπινη φύση της, ενώ η μητέρα της την κατηγορεί πως ξοδεύει χρήματα σε άχρηστα πράγματα τη στιγμή που η οικογένεια πένεται.

Στο τέταρτο επεισόδιο, βρισκόμαστε στο 2027. Η Ρουκ επιτέλους εκλέγεται πρωθυπουργός, ενώ πολλές ευρωπαϊκές χώρες βυθίζονται στην αστάθεια: η Ελλάδα βγαίνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η ιταλική κυβέρνηση παραιτείται, η Ουγγαρία χρεωκοπεί, η ισπανική κυβέρνηση ανατρέπεται και οι ΗΠΑ αποχωρούν από τον ΟΗΕ.

Ο Στέφεν, πατέρας της Μπέθανι, αναγκάζεται λόγω οικονομικής δυσπραγίας να γίνει πειραματόζωο νέων φαρμάκων, χωρίζει με την σύζυγό του και συνάπτει άλλη σχέση. Ο Ντάνιελ προσπαθεί να φέρει τον Βίκτωρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, και μετά από πολλές περιπέτειες πνίγεται όταν βυθίζεται ένα ιστιοφόρο μεταφοράς παράνομων μεταναστών από την Γαλλία, ενώ ο Ουκρανός εραστής του σώζεται.

Στο πέμπτο επεισόδιο, στο 2028, οι πάγοι του αρκτικού κύκλου έχουν λυώσει, η Βρετανία δέχεται 80 ημέρες συνεχούς καταρρακτώδους βροχής, και η πυρηνική σύγκρουση αναδεικνύει την αυξανόμενη απόγνωση σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Με δεδομένο αυτό το σκηνικό, αλλά και βομβιστικές επιθέσεις με “βρώμικες βόμβες” στα κέντρα των μεγάλων βρετανικών πόλεων, μεγάλοι αριθμοί πολιτών αναγκάζονται να εκτοπιστούν από τις εστίες τους μένοντας άστεγοι. Με νόμους κήρυξης κατάστασης εκτάκτου ανάγκης όσοι διαθέτουν πάνω από ένα υπνοδωμάτιο, υποχρεώνονται να φιλοξενήσουν τους εκτοπισμένους.

Ωστόσο, πολλά θύματα των καταστροφών που ήταν φτωχοί, κλείνονται σε στρατόπεδα που δεν είναι παρά προθάλαμοι του θανάτου, και εξαφανίζονται μυστηριωδώς για πάντα.

Η Έντιθ που έχει συνάψει σχέση με μία γυναίκα, συνεργάζεται πλέον με τις υπηρεσίες επανεγκατάστασης των εκτοπισμένων, όταν αφού πληροφορηθεί από τον υπό κράτηση Βίκτωρα ότι τελικά οι φτωχοί εκκαθαρίζονται, αποφασίζει να διερευνήσει τι συμβαίνει στους λεγόμενους Εξαφανισμένους (Disappeared), αμφιβάλλοντας πλέον για τις προθέσεις της Ρουκ.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους φτωχούς

Ο Στέφεν που μισούσε τον Βίκτωρα θεωρώντας τον υπεύθυνο για τον θάνατο του αδελφού του, καταφέρνει και τον κλείνει σε ένα τέτοιο στρατόπεδο.

Η βία εξαπλώνεται παντού στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ η Μπέθανι χάρη σε μία επιχορηγούμενη από την κυβέρνηση εγχείρηση (που δίνει ενδεχομένως στίγμα για τις τύχες ορισμένων τεχνολάγνων), τοποθετεί εμφυτεύματα που της επιτρέπουν να αλληλεπιδρά απ’ ευθείας με το ίντερνετ, αλλά και να ρουφιανεύει τις ψηφιακές κινήσεις των φίλων, της οικογένειάς της και όλων των πολιτών γενικότερα, γενόμενη ουσιαστικά κυβερνητικός πράκτωρ, οπότε μαθαίνει και ποιος κατέδωσε τον “καλό” Βίκτωρα.

H Έμμα Τόμσον ως λαϊκίστρια ακροδεξιά Βιβ Ρουκ.

Ο πατέρας της στενοχωριέται αφάνταστα που δεν μπορεί να πληρώσει την εγχείρηση αφαίρεσης των εμφυτευμάτων και την επαναφορά της Μπέθανι στη φυσική της κατάσταση, ενώ η Μπέθανι φροντίζει να είναι “πολιτικά ορθή” για να μην της αφαιρέσει η κυβέρνηση τα εμφυτεύματα.

Τέλος, στο έκτο επεισόδιο, στο 2029, οι επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων πολλαπλασιάζονται, ενώ το BBC κλείνει και εξαφανίζεται από τον χάρτη των ΜΜΕ. Μέλη της οικογένειας Λάιονς κατηγορούν την οικογένεια και γενικότερα την ανθρωπότητα για τα μεγάλα προβλήματα στον κόσμο, λέγοντας ότι το σωρευτικό αποτέλεσμα πολλών μικρών πράξεων αδιαφορίας επί χρόνια, δημιούργησε το τοξικό περιβάλλον στο οποίο ζουν τώρα.

Η σάιμποργκ Μπέθανι αφού τελικά αγανακτήσει με τα στρατόπεδα των Εξαφανισμένων της κυβέρνησης Ρουκ και με τη βοήθεια φίλων της σπάσει τους κωδικούς πρόσβασης σ’ αυτά, μεταδίδει εικόνες από τις κάμερες ασφαλείας τους σε ολόκληρη τη χώρα, που μένει άναυδη απ’ όσα υποφέρουν οι τρόφιμοί τους που δεν μπορούσαν να έχουν άλλωστε καμμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο.

Αργότερα η Ρουκ κατηγορείται για μαζικές δολοφονίες των Εξαφανισμένων, και δεν είναι σαφές ποιος την χρηματοδότησε και την στήριξε, ενώ το BBC τελικά ξανανοίγει.

Η σειρά φτάνει ως το 2034 όπου αποκαλύπτεται ότι όλα τα γεγονότα των επεισοδίων είναι οι αναμνήσεις της ετοιμοθάνατης Έντιθ, καθώς βρίσκεται στη διαδικασία μεταφόρτωσης της συνείδησής της σε μια νέα βάση δεδομένων βασισμένης πάνω σε μόρια νερού, ενώ η Μπέθανι παρακολουθεί την όλη διαδικασία από το σπίτι της γιαγιάς της ως ολόγραμμα.

Η σειρά τελειώνει με την Έντιθ να λέει στους τεχνικούς πριν να πεθάνει ότι «δεν πιστεύει ότι η συνείδησή της μπορεί πραγματικά να ψηφιοποιηθεί, επειδή ο ανθρώπινος νους είναι κάτι περισσότερο από απλή πληροφορία». Πάλι καλά που η καθ’ όλα μηδενιστική αυτή σειρά, δίνει για ξεκάρφωμα και έναν τόνο αισιοδοξίας…

Η λουσιφεριανή κουλτούρα και η εξέγερση ενάντια στην ίδια τη φύση

Όπως συμβαίνει σε όλες τις δυστοπίες, οι κοινωνίες τους είναι εθισμένες σε καθημερινά άσχημα και βίαια γεγονότα. Και αυτή η σειρά λοιπόν προάγει την ιδέα ότι τα άσχημα γεγονότα αυξάνουν τελικά τα ποσοστά της ντοπαμίνης στο αίμα, ανακουφίζοντας σε καθημερινή βάση τους ανθρώπους από το υπαρξιακό τους άγχος με βάση τη λογική ότι αφού συμβαίνουν τόσο φριχτά πράγματα σε άλλους, είμαστε πολύ τυχεροί που δεν συμβαίνουν σ’ εμάς.

Γι’ αυτό και η γιαγιά της οικογένειας, Μύριελ, εμφανίζεται σε κάποια σκηνή δηλώνοντας εξστασιασμένη ότι «ο κόσμος μας γίνεται όλο και χειρότερος, γεμάτος άσχημα νέα, κι εγώ δεν θέλω να χάσω ούτε ένα απ’ αυτά».

Επίσης, το μετανθρώπινο στοιχείο της σειράς, η εξέγερση της Μπέθανι ενάντια στην ανθρώπινη φύση της, αποκαλύπτει ξεκάθαρα όχι μόνον τον λουσιφεριανό προσανατολισμό της σειράς αλλά και τον νεοφιλελεύθερο, αφού μας λέει ότι επί της ουσίας πρέπει να αμφισβητήσουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.

Ο Μάρεϊ Ρόθμπαρντ, Αμερικανός συγγραφέας και οικονομολόγος της Αυστριακής Σχολής Οικονομικής Σκέψης που καθόρισε τον σύγχρονο φιλελευθερισμό, εισηγητής του αναρχοκαπιταλισμού, στο βιβλίο του Egalitarianism as a Revolt Against Nature and Other Essays (Η ισότητα ως εξέγερση εναντίον της φύσης και άλλα δοκίμια, 1974) προσδιόρισε αυτού του είδους την εξέγερση ως εξής:

«Η εξέγερση ενάντια στη βιολογική πραγματικότητα, όσο σημαντική και αν είναι, είναι μόνο ένα υποσύνολο μιας βαθύτερης εξέγερσης: κατά της οντολογικής δομής της ίδιας της πραγματικότητας, κατά της ίδιας της οργάνωσης της φύσης· ενάντια στο ίδιο το σύμπαν. Η παθολογική πεποίθηση ότι δεν υπάρχει δομή της πραγματικότητας βρίσκεται στην καρδιά της Αριστεράς, ότι όλοι είναι μια tabula rasa που μπορεί να αλλάξει ανά πάσαν στιγμήν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση με την απλή άσκηση της ανθρώπινης βούλησης, μ’ άλλα λόγια, ότι αυτή η πραγματικότητα μπορεί να μετατραπεί άμεσα, ανάλογα με τα καπρίτσια των ανθρώπων».

Το σοκ της τεχνολογικής εξέλιξης

Ο διορατικός φουτουρολόγος συγγραφέας Άλβιν Τόφλερ (1928-2016), και ένας από τους πρώιμους γκουρού των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης, στο βιβλίο του Το σοκ του μέλλοντος, που κυκλοφόρησε το 1970, είχε προβλέψει μια παρόμοια κατάσταση σύγχυσης που θα προέκυπτε από την εξέγερση μέσω της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης της τεχνολογίας.

Ο Τόφλερ διείδε ότι οι αλλαγές στις κοινωνίες λόγω του περάσματος από την βιομηχανική κοινωνία στην υπερ-τεχνοκρατική μεταβιομηχανική, θα επιταχύνονταν τόσο πολύ, ώστε οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν πλέον να τις διαχειριστούν και θα βυθίζονταν στην κοινωνική παράλυση, στον αποπροσανατολισμό και τελικά στην παραφροσύνη, καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν να παρακολουθήσουν την εφιαλτική επιτάχυνση της τεχνολογίας και να δεχτούν ότι σχεδιάζεται η κατάργηση κάθε κατάστασης που θεωρείτο κανονικότητα, όπως των θρησκειών, των εκλογών, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η ένταξή τους στο παγκόσμιο βασικό εισόδημα θα είναι στην πραγματικότητα το εισιτήριό τους για τον άλλο κόσμο, ότι ο διανθρωπισμός επιδιώκεται για τον καλύτερο έλεγχό τους και ότι τέλος, θα επιδιωχθεί να αφανιστούν ως επιζήμιοι για το οικοσύστημα το οποίο οι υπερελίτ έχουν ανάγκη να διαφυλάξουν για ιδίαν νομήν.

Ο χριστιανισμός παρουσιάζεται ως ανύπαρκτος

Η χριστιανική απάντηση στο προαιώνιο Πρόβλημα του Κακού εμφανίζεται ανύπαρκτη, οι άνθρωποι εμφανίζονται ως ντε φάκτο άθεοι, τεχνοκράτες, αριστεροί, διεθνιστές ανοιχτοσυνορίτες, και θετικά προσκείμενοι στον μετανθρωπισμό, στον ασεξουαλισμό ή στην ομοφυλοφιλία, ενώ τελικά η μόνη πίστη που αναδύεται είναι εκείνη στην κυριαρχία του κακού ως φορέα φωτός, μ’ άλλα λόγια ο εωσφωρισμός.

Κατά συνέπειαν, λαμβάνοντας υπ΄όψιν ότι η σειρά προβλήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Πολωνία, Ισπανία και Λατινική Αμερική, δηλαδή σε κυρίως χριστιανικό καθολικό και προτεσταντικό κοινό, προωθώντας την παγκόσμια επικράτηση της λουσιφεριανής κουλτούρας, δεν είναι τυχαίο ότι η Ρωσία σαν η μόνη μεγάλη ορθόδοξη χριστιανική χώρα, δαιμονοποιείται, εμφανιζόμενη ως μιλιταριστικός δυνάστης των «καλών» αριστερών, και antifa -ομοφυλόφιλων- δυτικόφιλων Ουκρανών, προβάλλοντας πασιφανώς τις γνωστές αυθαίρετες εξισώσεις:

Δύση = αθεΐα = ΛΟΑΤΚΙ = Αntifa = Αριστερά = διεθνισμός = ανοιχτά σύνορα = ανάμειξη πληθυσμών = πρόοδος = διανθρωπισμός = μετανθρωπισμός = εωσφορισμός.

Ανατολή = θεϊσμός + ορθόδοξος χριστιανισμός = ανδροκρατία = ομοφοβία = Δεξιά = εθνικισμός = ρατσισμός = πατριωτισμός = μιλιταρισμός = οπισθοδρόμηση = σκοταδισμός.

Μεθοδολογία της ψηφιακής κόλασης

Συμπερασματικά λοιπόν, η σειρά επιδοκιμάζει τη μετατροπή μας σε όντα εωσφορικά, δηλαδή σε κατασκευάσματα ενός πεπτωκότος αρχαγγέλου, ή αν προτιμάτε, της καθαρά υλιστικής και καταστροφικής φύσης μας, εις βάρος της ανάπτυξης της καλής καγαθής.

Όλα τα προαναφερθέντα αποσκοπούν στο να αποκόψουν τον άνθρωπο από τη θεϊκή φύση του, και να τον συνδέσουν με επινοημένα από τον ίδιο τεχνουργήματα, κατάσταση που, αν επικρατήσει, μπορεί τελικά να τον οδηγήσει σ’ αυτό που αποκαλούμε «κόλαση». Διότι αν ποτέ δημιουργηθεί μια μηχανή που θα έχει απορροφήσει δισεκατομμύρια ανθρώπινες συνειδήσεις, η κατάσταση αυτή μόνο ως κόλαση μπορεί να χαρακτηριστεί.

Και επειδή κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθεί με βάση τα τεχνολογικά μέσα της εποχής μας, αυτό που σχεδιάζεται είναι πολύ πιο κυνικό: η εξάπλωση της ανεργίας θα καταλήξει στην απονομή παγκόσμιου βασικού εισοδήματος που θα κινείται στα όρια του φιλοδωρήματος. Με βάση τις επίσημες στατιστικές μέχρι το 2050 θα έχουμε φτάσει τα 10 δισεκατομμύρια εκ των οποίων τα έξι θα είναι άεργα. Ποιος και με ποιο όφελος θα συντηρεί, θα μορφώνει και θα περιθάλπτει τόσο πολύ πληθυσμό που δεν θα παράγει απολύτως τίποτε;

Η παγκόσμια γενοκτονία ως ψηφιακή αθανασία

Η μεγάλη εκκαθάριση στην πράξη μπορεί λοιπόν να επιτευχθεί ως εξής: στις ΗΠΑ, όπως και στις περισσότερες χώρες της Γης, οι άνθρωποι είναι καταχρεωμένοι, κι όσοι δεν είναι, θα γίνουν μέσω δημιουργίας εικονικών χρεών, «πράσινων» φόρων και άλλων τεχνασμάτων.

Κόλαση θα είναι προκειμένου να ξεχρεώσουν και να ανακουφίσουν την οικογένειά τους, να μην έχουν δικαίωμα ψήφου και να υπογράφουν ότι δέχονται να συγχωνευτεί η προσωπικότητά τους με μια μηχανή, ουσιαστικά αυτοκτονώντας, όπως ακριβώς περιγράφεται και στη σειρά Years and Years.

Μέχρι όμως την εξολόθρευσή τους πρέπει να κοστίζουν στους ισχυρούς το ελάχιστο δυνατόν, να ζουν σε άθλια διαμερίσματα – κουτιά (κάτι που ήδη συμβαίνει στις περισσότερες μεγαπόλεις του κόσμου), τρώγοντας συνθετικές τροφές, τσιπαρισμένοι και βυθισμένοι 24 ώρες το 24ωρο στην εικονική πραγματικότητα, προκειμένου να μην αντιληφθούν τι συμβαίνει και να μην εξεγερθούν. Γι’ αυτόν τον λόγο ετοιμάζονται πυρετωδώς σκούφοι, κάσκες και ακουστικά, ακόμα και επεμβατικές μέθοδοι ανάγνωσης σκέψης, “επαυξημένης” και εικονικής πραγματικότητας.

Φυσικά, κανείς μετανθρωπιστής δεν εγγυάται τί θα γίνει η περιβόητη αποθηκευμένη αθάνατη συνείδηση των “πρωτοπόρων” σε περίπτωση παγκόσμιας ανθρωπογενούς κατάρρευσης, ή γήινης ή διαστημικής καταστροφής. Και ποιος θα διεκδικήσει την παραδειγματική τιμωρία των ηθικών αυτουργών της εκ προμελέτης γενοκτονίας δισεκατομμυρίων ανθρώπων που δεν θα έχουν ούτε δικαίωμα ψήφου;

Άκρως ενδιαφέρον όμως είναι να ερευνηθεί κατά πόσον αυτού του είδους οι προπαγάνδες λειτουργούν σε μουσουλμάνους, και αν οι δυστοπικές σειρές έχουν μεγάλη απήχηση στις ισλαμικές χώρες.

Θα πραγματοποιηθούν τελικά όλα όσα προβλέπει η σειρά; Ο χρόνος θα δείξει. Σίγουρα όμως η επίθεση των ελίτ προς τους λαούς θα είναι ανηλεής τα χρόνια που έρχονται. Και κανείς δεν επιτρέπεται να αγνοεί τις προθέσεις τους.