ΗΧρυσούλα Μπουκουβάλα γεννήθηκε το 1962 στη Φρεαττύδα του Πειραιά και είναι συγγραφέας, αρθρογράφος και ερευνήτρια. Εργάστηκε ως επαγγελματίας γραφίστρια και εκδότρια ειδικών εκδόσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό επί 35 χρόνια.

Παράλληλα με την εργασία της, μελετούσε ιστορία, αστρονομία, τοπολογία, θεωρίες πρόσθετων χωρικών διαστάσεων, αριθμολογία, εναλλακτική αρχαιολογία και γεωλογία, ιστορία εσωτερισμού και μυστικών αδελφοτήτων, και του μετανθρωπιστικού κινήματος.

Το 2017 αποφάσισε να συνδυάσει τις μελέτες ετών που είχε διεξάγει σε όλους αυτούς τους τομείς, δημιουργώντας το ιστολόγιο «Απεροπία» (aperopia.fr).

Αφού εργάστηκε επί χρόνια στην Αθήνα σε γνωστούς εκδοτικούς οργανισμούς ως γραφίστρια, ίδρυσε το δικό της δημιουργικό γραφείο (1988) με αντικείμενο τη σχεδίαση και παραγωγή εταιρικών περιοδικών και διαφημιστικών εκστρατειών, ενώ ταυτοχρόνως συμμετείχε ως μέτοχος σε διαφημιστική εταιρεία που εξέδιδε πολύγλωσσους τουριστικούς οδηγούς διακοπών και φυλλάδια ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων.

Το 1991 αποφάσισε να εγκαταλείψει την ελληνική επιχειρηματικότητα στον τομέα των Γραφικών Τεχνών και των Διαφημίσεων και να μεταναστεύσει στο Βέλγιο, όπου έζησε και εργάστηκε για 14 συνεχή χρόνια, διατηρώντας το ιδιόκτητο δημιουργικό γραφείο Studio Stone Brussels, με αντικείμενο τη σχεδίαση και παραγωγή πολύγλωσσων εντύπων.

Οι επαγγελματικές δραστηριότητες του γραφείου της κάλυπταν κυρίως τις πολύγλωσσες ανάγκες ποικίλων διευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, και οργανισμών των αποδήμων Ελλήνων, καθώς και βελγικών επιχειρήσεων.

Όλα αυτά τα χρόνια που ζούσε στις Βρυξέλλες, είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως στη Γαλλία, το Λουξεμβούργο, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ανδόρα, την Ελβετία, την Αυστρία, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Δανία, τη Σκωτία, αλλά και στον Ανατολικό Καναδά, το Μόντρεαλ, το Τορόντο, το Κεμπέκ, το Λαμπραντόρ και τον Aρκτικό Kύκλο, διαπιστώνοντας την σαφή ανωτερότητα του ελληνικού φωτός και, ευρύτερα, του φυσικού περιβάλλοντος.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Βέλγιο, γνώρισε καλά εκ των έσω και μελέτησε ενδελεχώς τη δομή πλείστων ευρωπαϊκών οργάνων και πολυεθνικών οργανισμών, καθώς και την απάτριδα, κοσμοπολίτικη κοσμοθεώρηση των στελεχών τους, την άγνοιά τους για την ελληνική ιστορία και πολιτισμό, και την σαφώς ανθελληνική συμπεριφορά τους, η οποία την ανάγκασε να αντιληφθεί τη μετάλλαξη και τον αμοραλισμό που επιφέρουν οι οργανισμοί της παγκοσμιοποίησης στους υπαλλήλους τους, αλλά και στους πολίτες των χωρών μελών τους.

Γι’ αυτόν τον λόγο το 2005 επέστρεψε στην Ελλάδα αηδιασμένη από την Ευρώπη και τους μεταλλαγμένους πολίτες της, και προσελήφθη ως διευθύντρια δημιουργικού τμήματος γνωστού εκδοτικού οίκου, για τον οποίο εργάστηκε μέχρι τον Οκτώβριο του 2015, οπότε και παραιτήθηκε.

Ωστόσο, όταν επαναπατρίστηκε παρατήρησε με θλίψη ότι η ίδια μετάλλαξη, σε συνδυασμό με την οργανωμένη και μαζική εισβολή κυρίως αφροασιατών λαθρεποίκων από μουσουλμανικές χώρες, είχε προσβάλλει και τον ελληνικό λαό, απειλώντας πλέον την ίδια του την ύπαρξη.

Παράλληλα όμως με τις επαγγελματικές της δραστηριότητες, ήδη από το 1989, ασχολείτο ερασιτεχνικά με την Ιστιοπλοΐα Ανοιχτής Θαλάσσης, ταξιδεύοντας με ιστιοφόρα σκάφη στα ελληνικά πελάγη, ενώ για χρόνια, όσο έμεινε στο Βέλγιο, ταξίδευε τακτικά στο Στενό της Μάγχης (Βόρειος Θάλασσα) ως μέλος του πληρώματος του σκάφους Roeland του ομίλου «Du vent et des voiles».

Έχοντας πραγματοποιήσει πολλά ιστιοπλοϊκά ταξίδια, αποφάσισε να μεταδώσει τις ναυτικές γνώσεις της στα παιδιά και να τα μυήσει στην ιστιοπλοΐα, υπό μορφήν μυθιστορημάτων, κάτι που κανείς δεν είχε κάνει μέχρι τότε, συγγράφοντας τα θαλασσινά μυθιστορήματα «ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ» (2010) και «ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ» (2004) που υπήρξαν μεγάλες εκδοτικές επιτυχίες.

Τα δύο αυτά μυθιστορήματα περιείχαν εκπαιδευτικές δραστηριότητες και σταυρόλεξα, και συμπεριλαμβάνονταν επί χρόνια στον κατάλογο των προτεινόμενων βιβλίων και σχολικών εργασιών του Υπουργείου Παιδείας, ενώ παρουσιάστηκαν σε πλείστα δημοτικά σχολεία και γυμνάσια ανά την Ελλάδα.

Μάλιστα δε «ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ» μεταφράστηκαν και στα αγγλικά με τον τίτλο THE PIRATES OF THE CYCLADES (2015).

(Τα βιβλία σήμερα είναι εξηντλημένα στον εκδότη, αλλά τα δικαιώματα επανέκδοσης διατίθενται από τη συγγραφέα)*.

Μετά την απόσυρσή της από τη γραφιστική, αποφάσισε να διευρύνει τα ταξίδια της στα ελληνικά πελάγη με ένα παλαιό ιδιόκτητο ιστιοφόρο σκάφος. Όταν δεν ταξίδευε, επί έξι χρόνια και για πάνω από επτά μήνες το χρόνο, κατοικούσε στο σκάφος, προκειμένου να ερευνήσει απερίσπαστα τις ρίζες της λυσσώδους και επιταχυνόμενης επίθεσης των δυτικών κυβερνήσεων εναντίον των ίδιων των πολιτών τους τα τελευταία 30 χρόνια. Σήμερα κατοικεί πλέον μόνιμα σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Πελοποννήσου.

Ωστόσο, πέραν της μελέτης, έντυπης και ψηφιακής, και της συγγραφής άρθρων για το ιστολογίου «Απεροπία», αφιερώνει αρκετό χρόνο και στη καλλιέργεια της γης και τη φροντίδα του κήπου της, καταρτίζοντας μεθόδους επιβίωσης, καθώς πιστεύει ότι μετά τη μετάλλαξη των δυτικών πολιτών που επήλθε προσχεδιασμένα και σε βάθος δεκαετιών, έπονται τα χειρότερα σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο.

---

* Εάν είστε εκδοτικός οίκος, και σας ενδιαφέρει η επανέκδοσή τους, στείλτε μήνυμα στη φόρμα Επικοινωνίας του ιστολογίου.