Το συμπέρασμα που υποστηρίζεται όλο και πιο συχνά, ειδικά στους πιο ριζοσπαστικούς κύκλους, είναι ότι δεν υπάρχει πολιτική λύση στο πολιτικό αδιέξοδο που έχουμε περιέλθει. Αυτό το συμπέρασμα δεν προέρχεται από καμμιά περιφρόνηση στο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα ή από καμμιά τάση παιδαριώδους αναρχισμού, αλλά από την ψυχρή και λογική ανάλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας και η Ευρώπη γενικότερα. Μόνο αν ένας πολιτικός είναι έντιμος και αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα θα λυθεί αυτό το αδιέξοδο.
Η επιβράβευση της ανευθυνότητας
Μέρος 2º
ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΜΟΝΟ ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΜΕ
Στόχος μας στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου είναι να καθορίσουμε ποιες είναι οι σημαντικές πτυχές της ανευθυνότητας, για να το πετύχουμε όμως πρέπει πρώτα να ορίσουμε τι είναι ανευθυνότητα.
Η επιβράβευση της ανευθυνότητας
Μέρος 1º
ΓΙΑΤΙ Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ;
Ποιος επιβάλλει ότι ο κάθε πολίτης της Δύσης είναι υπεύθυνος για την απόλυτα φαντασιακή και ανύπαρκτη οντότητα που έχει βαφτιστεί «ανθρωπότητα στο σύνολό της» και που συμπεριλαμβάνει κανίβαλους, βιαστές μικρών παιδιών, και ψυχοπαθείς τραπεζικούς ολιγάρχες; Ποιος επιβάλλει τη διάλυση των εθνικών κρατών προς όφελος μη εκλεγμένων υπερεθνικών δομών; Ποιος επιβάλλει τη μαζική μετανάστευση των κατοίκων του Νότου προς τις χώρες του Βορρά με ταυτόχρονη προσπάθεια αντιστροφής της βιολογικής πραγματικότητας, ανασχεδιασμού της ανθρώπινης φύσης και της κοινής λογικής; Μα φυσικά ο ετοιμοθάνατος δυτικός φιλελευθερισμός που μέσω μιας κλίκας τεχνοκρατικής ολιγαρχίας θέλει απελπισμένα να μας συμπαρασύρει όλους στον τάφο.