Είναι η Αιώνια Ζωή του χριστιανισμού ο μετανθρωπισμός;

Οι αρχαίοι Έλληνες, οι Βαβυλώνιοι, οι Πέρσες, οι Αιγύπτιοι και άλλοι λαοί, θεωρούσαν ότι κατά το θάνατο συνέβαινε η μετάβαση σε ένα διαφορετικό τόπο, ανάλογο με το βίο του θανόντος. Για τους Έλληνες αυτός ήταν τα Ηλύσια Πεδία, και αφορούσε θνητούς που διακρίθηκαν για τις αρετές τους. Όσοι δεν αξιοποίησαν τα προσόντα και τις δυνατότητες που τους χάρισαν οι θεοί κατά τη διάρκεια του βίου τους, πήγαιναν στον σκοτεινό Άδη, ενώ στο κατώτατο σημείο του, στα Τάρταρα δηλαδή, κατέληγαν όσοι είχαν διαπράξει σοβαρά εγκλήματα. Ανάσταση δεν προβλεπόταν, ώσπου ήλθε ο χριστιανισμός. Ωστόοσο, και οι μετανθρωπιστές υπόσχονται ακριβώς το ίδιο, αλλά μέσω τεχνολογίας αιχμής. Μήπως η διαφήμιση της τεχνολογικής ανάστασης αποτελεί τελικά την πιο επικίνδυνη παραπλάνηση όλων των εποχών που εξυπηρετεί άνομους στόχους;