αγωνίζονται να δημιουργήσουν φεουδαρχικού τύπου χώρες που θα φιλοξενήσουν το όνειρό τους που δεν είναι άλλο από τη κατάργηση των κρατών, των εκλεγμένων κυβερνήσεων, των δημοκρατικών διαδικασιών (εντάξει, μόνο κατ’ όνομα…), της ανεξάρτητης δικαιοσύνης (κι αυτό συζητήσιμο…), και εν τέλει, η επιβολή νέου τύπου παγκόσμιας αριστοκρατικής μοναρχίας με βασιλιά και πολίτες διανθρωπισμένους εκλεκτούς σάιμποργκ.

Το κίνημα αυτό ισχυροποιείται όλο και περισσότερο με πραγματικά επικίνδυνες συνέπειες. Κάποιοι από τους πλούσιους του πλανήτη κατέληξαν ότι μια καλή ιδέα για να ξεφορτωθούν τους πολιτικούς (αλλά και το… πόπολο) είναι το κράτος-ξενιστής να είναι παραθαλάσσιο και να στεγάσει σε έναν ή περισσότερους προφυλαγμένους όρμους του μια ανεξάρτητη πλωτή χώρα με Eιδική Oικονομική Zώνη (ΕΟΖ) που θα χρησιμοποιεί την κοντινή ξηρά για να ανεφοδιάζεται, αλλά και να προστατεύεται από τα επικίνδυνα κύματα της ανοιχτής θάλασσας.

Η θαλασσοχώρα θα προσδιορίζεται γεωγραφικά από τις συντεταγμένες του όρμου στον οποίο θα φιλοξενείται, όπως λέμε στην ιστιοπλοΐα από τον «τόπο μόνιμου ελλιμενισμού», και αντίστοιχα με τα σκάφη θα μπορεί να μετακινείται ταξιδεύοντας ως επισκέπτης προς έναν οποιονδήποτε όρμο του κράτους-ξενιστή, αλλά και σε όρμο άλλου κράτους, ή σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης μετακομίζοντας στην ανοιχτή θάλασσα.

Οι νέες χώρες θα αποτελούνται είτε από πενταγωνικές, είτε από πυραμιδοειδείς αρθρωτές κατασκευές, των οποίων οι συνδυασμοί θα συνθέτουν διάφορα οικήματα και εγκαταστάσεις που θα είναι στερεωμένα πάνω σε πλωτές πλατφόρμες.

Η φουτουριστική πυραμιδοειδής Wayaland του ταλαντούχου Ιταλού αρχιτέκτονα Pierpaolo Lazzarini που θα είναι ενεργειακά αυτόνομη, ψάχνει για επενδυτές.

Πίσω από κάθε είδους τέτοια πρωτοβουλία, πέραν του κέρδους που θα αποκομισθεί από την επένδυση κάποιων μη υποψιασμένων, ο στόχος είναι περισσότερο τρομακτικός απ’ αυτό που πλασάρεται ως οικολογική πρωτοβουλία και άλλα φληναφήματα: μια και μόνο εταιρεία θα κατέχει μια χώρα – φέουδο που δεν θα υπόκειται σε κανέναν από τους υπάρχοντες νόμους.

Κράτη σε γκρίζες ζώνες, εναέριες ή θαλάσσιες

Από τη μια λοιπόν στο διάστημα έχουμε το σχέδιο Ασγκάρντια του Ρώσο-Αζέρου καθηγητή Ιγκόρ Ασουρμπεϊλί, που ηγείται του Διεθνούς Αεροδιαστημικού Ερευνητικού Κέντρου (Aerospace International Research Center – AIRC) το οποίο φιλοδοξεί να ιδρύσει ένα ανεξάρτητο κράτος – διαστημικό σταθμό που θα περιστρέφεται σε τροχιά γύρω από τη Γη, και από την άλλη, στη θάλασσα, το Πρόγραμμα Πλωτής Νήσου (Floatind Island Project) του ιδιωτικού οργανισμού Ινστιτούτο Seasteading.

Διαφημιστικό της Ασγκάρντια, που αυτοπροσδιορίζεται ως πρώτη διαστημική χώρα στην ιστορία. Μέχρι σήμερα έχουν κάνει αίτηση για να γίνουν δεκτά ως πολίτες της 500.000 άτομα, τα περισσότερα από την Κίνα. Το μόνο που έχει γίνει ως τώρα είναι η εκτόξευση ενός μίνι-δορυφόρου ούτε μερικών κιλών…

Όλα αυτά τα εγχειρήματα έχουν τα εξής κοινά σημεία:

• οι χρηματοδότες τους επιδιώκουν την κατάργηση των κρατών
• είναι νεοαντιδραστικοί, αναρχοκαπιταλιστές technoprogs διανθρωπιστές
• επιδιώκουν εφαρμογή νέων τεχνολογιών N.B.I.C. στην επικράτειά τους
• επιδιώκουν την απουσία βιοηθικών ελέγχων
• επιδιώκουν την πολιτική, οικονομική (δημιουργία αποκλειστικής οικονομικής ζώνης) και νομισματική ανεξαρτησία
• στηρίζονται σε κρυπτονομίσματα.

Γιατί πλωτές χώρες;

 Οι εταιρείες που πλασάρουν τις πλωτές χώρες start up, ή χώρες charter όπως τις αποκαλούν, προτάσσουν αφενός μεν στις κυβερνήσεις των κρατών-ξενιστών το επιχείρημα ότι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους τους, αφετέρου δε στους επενδυτές ότι θα έχουν ιδιαίτερα προνόμια, με κύριο το αφορολόγητο και την ανυπαρξία βιοηθικής, χωρίς να ξεχνούν να επισημάνουν ότι αν τύχει ποτέ και το κράτος-ξενιστής τους πετάξει έξω από την εδαφική του επικράτεια, ή συμβούν χαοτικές καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, θα έχουν τη δυνατότητα να μετακινηθούν στον ανοιχτό ωκεανό.

Οι χαοτικές καταστάσεις μπορεί να είναι: κοινωνικές εξεγέρσεις λόγω οικονομικού κραχ και μαζικών μεταναστεύσεων, εμφύλιοι και πυρηνικοί πόλεμοι, εξάπλωση ιών, φυσικές καταστροφές όπως έκρηξη ηφαιστείων, τρομεροί σεισμοί, άνοδος της στάθμης των ωκεανών, γενικευμένες πλημμύρες, γιγαντιαίες ηλιακές εκλάμψεις, πτώση αστεροειδούς, ακτινοβολίες γάμμα, μαύρη τρύπα και άλλες κοσμολογικές καταστροφές, ανωμαλία στην κλίση του άξονα της Γης, εχθρική τεχνητή νοημοσύνη κλπ.

Kάποιοι απ’ αυτούς που πωλούν θέση σε πλωτά κράτη όπως το Ινστιτούτο Seasteading διακηρύσσουν ότι θα προωθήσουν ταχύτερη ανάπτυξη τεχνολογιών που θα θεραπεύσουν τους αρρώστους, θα σώσουν το περιβάλλον, θα κάνουν τους φτωχούς πλούσιους και θα ελευθερώσουν τους ανθρώπους από τους πολιτικούς. Μ’ άλλα λόγια, τα πλωτά κράτη παρουσιάζονται ψευδώς στο ευρύ κοινό σαν πανάκεια, ως η μοναδική λύση σε όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας.

Το μανιφέστο των διευθυνόντων τoυ Ινστιτούτου Seasteading, Πάτρι Φρίντμαν και Τζόε Κερκ σύμφωνα με το οποίο η πλωτή τους χώρα θα θεραπεύσει λίγο-πολύ «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν».

Μη γελιέστε. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκοτεινή. Τα πλωτά κράτη δεν είναι σχεδιασμένα παρά ως στρατηγεία διανθρωπισμένων πλουσίων από τα οποία θα εγκαθιδρύσουν τη μοναρχία μιας και μόνο εταιρείας με βασιλιά τον …μάνατζερ (CEO) σάιμποργκ και πολίτες «επαυξημένους». Για το ποια μπορεί να είναι αυτή η εταιρεία, μάλλον το μαντεύετε.

Η πρόφαση της οικολογίας

Οι θεωρητικοί του Νεοαντιδραστικού Κινήματος επικαλούνται επίσημα ότι πρόκειται για το απόλυτα οικολογικό όνειρο που θα γλυτώσει τους συμμετέχοντες κατ’ αρχήν από τους φόρους.

Εν συνεχεία δηλώνουν ότι πολλοί ταλαντούχοι φουτουριστές αρχιτέκτονες δημιούργησαν στο παρελθόν σχέδια για πλωτές πόλεις, όπως οι διάσημοι Βενσάν Καλεμπώ (Vincent Callebaut), Πάολο Σολέρι (Paolo Soleri) κ.ά. χωρίς να καταφέρουν να τα υλοποιήσουν. Αυτοί όμως θα το πετύχουν!

Σχέδιο της πλωτής δομής «Ναυτίλος» του αρχιτέκτονα Μισέλ Καλεμπώ.

Σχέδιο της μητρόπολης της εταιρείας ΑΤDesign που θα κατασκευαστεί από κινεζική εταιρεία κυρίως για κατοίκους της Ασίας. Μην ξεχνάμε ότι ο διανθρωπισμός είναι παγκόσμιο κίνημα…

Σχέδιο της NovaNoha, της πλωτής πόλης των 400.000 κατοίκων που σχεδίασε ο Πάολο Σολέρι.

Ότι και άλλες δομές, εγκαταστάσεις, καινοτόμα σχέδια έγιναν κατά καιρούς για πλωτές κατασκευές, καθώς και πλωτές κοινότητες ανά τον κόσμο όπως:

• Ωκεανοπόρα κρουαζιερόπλοια που συχνά περιγράφονται ως «πλωτές πόλεις». (Πολλά απ’ αυτά τα τερατώδη πλοία έχουμε την ευκαιρία να δούμε συχνά να δένουν και στο πρώτο λιμάνι της χώρας μας, στον Πειραιά).

Το σχέδιο Ατλαντίς του 1993 περιλάμβανε την κατασκευή μιας θαλάσσιας δομής με το όνομα «Ωκεανία», αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Aπορροφήθηκε από τη διανθρωπιστική ΜΚΟ Lifeboat Foundation.

• Εξέδρες άντλησης πετρελαίου.

• Το «Πριγκιπάτο της Θαλασσοχώρας» (Principality of Sealand), ένα μίνι-έθνος που σχηματίστηκε σε ένα παροπλισμένο θαλάσσιο φρούριο ανοιχτά του Σάφολκ της Αγγλίας αφού ο Πάντι Μπέιτς (Paddy Roy Bates) το κατέλαβε στήνοντας εκεί έναν πειρατικό σταθμό το 1967. Το φρούριο βρίσκεται σε διεθνή ύδατα, οπότε είχε ανακηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος, εκδίδοντας επί χρόνια 150.000 κανονικά διαβατήρια…

Το Πριγκιπάτο της Θαλασσοχώρας, διαθέτει ελικοδρόμιο και δική του …ποδοσφαιρική ομάδα.

• Μικρότερα πλωτά νησιά σε προστατευμένα νερά, όπως το «Σπειροειδές Νησί» (Spiral Island) του Βρετανού καλλιτέχνη Ρίτσαρντ Σόουα (Richart Sowa) που ήταν φτιαγμένο από 250.000 ανακυκλώσιμα πλαστικά μπουκάλια σε όρμο του Μεξικού. Παρασύρθηκε από τον κυκλώνα Έμιλυ το 2005 και φτιάχτηκε εκ νέου σε άλλο όρμο όπου και συντηρείται από τις επισκέψεις των τουριστών.

• Πλωτές κοινότητες, όπως των Ούρος της λίμνης Τιτικάκα στη Βολιβία, των Τάνκα στο Αμπερντίν του Χονγκ Κονγκ και το πλωτό χωριό Μακόκο στο Λάγος της Νιγηρίας.

• Η ΜΚΟ «Γυναίκες στα κύματα» (Women on Waves), η οποία πραγματοποιεί ταξίδια με ιστιοφόρα και γυναικεία ομάδα προκειμένου να πληροφορήσει τις γυναίκες σε χώρες όπου οι αμβλώσεις απαγορεύονται για τη δυνατότητα ασφαλούς αποβολής μέσω χαπιών και γενικά για τη δυνατότητα αντισύλληψης. Σε πολλά από τα ταξίδια αποστέλλονται χάπια αποβολής εμβρύου με drones από διεθνή ύδατα.

Εφαρμογές νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων

Ο Γουέιν Γκράμλιχ (Wayne Gramlich) το 1998 στο δοκίμιό του Seasteading – Homesteading on the High Seas (σε ελεύθερη μετάφραση: Πλωτές κατοικίες ― Διαμονή στις ανοιχτές θάλασσες) ανέπτυξε εκτενώς την ιδέα μιας αυτόνομης ενεργειακά, και πολιτικά ανεξάρτητης θαλάσσιας εγκατάστασης, το σχέδιο «Ατλαντίς» που θα εγκαθίστατο είτε στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, είτε στη λίμνη Μίτσιγκαν.

Να όμως που η μελέτη του Γκράμλιχ προσέλκυσε την προσοχή του Πάτρι Φρίντμαν (Patri Friedman) της γνωστής οικογενείας νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων.

Διότι ο Πάτρι δεν είναι άλλος από τον εγγονό του νομπελίστα οικονομολόγου (Νόμπελ Οικονομικών 1976) Μίλτον Φρίντμαν, ηγέτη της Οικονομικής σχολής του Σικάγου, υπέρμαχου των ελεύθερων αγορών και της παγκοσμιοποίησης.

Ο Πάτρι Φρίντμαν, Αμερικανός Νεοαντιδραστικός ακτιβιστής και θεωρητικός της πολιτικής οικονομίας, εγγονός του διάσημου και μη εξαιρετέου Νομπελίστα Οικονομολόγου, Μίλτον Φρίντμαν (το δόγμα του Σοκ).

Ο Πάτρι όχι μόνο βαδίζει στα ίδια βήματα του παππού του και του πατέρα του Ντέιβιντ Φρίντμαν, οικονομολόγου, θεωρητικού του νεοφιλελευθερισμού και αναρχοκαπιταλιστή, αλλά έχει ριζοσπαστικοποιηθεί εντελώς περνώντας ανοιχτά στην υπεράσπιση της τεχνοφεουδαρχίας και στην ολική κατάργηση του κράτους.

Ο υιός Πάτρικ εργάστηκε σαν μηχανικός λογισμικού ―πού αλλού;― στη «μαμά» Google, ενώ υπήρξε και παγκόσμιος πρωταθλητής του… πόκερ, δημιουργώντας μάλιστα και το δικό του μποτ διαδικτυακού πόκερ.

Το Ινστιτούτο Seasteading

Οι Φρίντμαν και Γκράμλιχ ψάχνοντας …καινοτόμες πολιτικές λύσεις για το ξεφόρτωμα των κρατών που έχουν καταντήσει ληστές του ιδιωτικού πλούτου, παρατήρησαν ότι σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της κάθε χώρας εκτείνεται μέχρι την απόσταση των 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή. Πέρα από αυτό το όριο βρίσκονται τα διεθνή ύδατα, τα οποία δεν υπόκεινται στους νόμους οποιουδήποτε κυρίαρχου κράτους.

Οι δύο συνέταιροι πρότειναν τότε ότι μια ωκεάνια εγκατάσταση θα μπορούσε να επωφεληθεί από την έλλειψη νόμων και κανονισμών εκτός κυριαρχίας των κρατών, προκειμένου όπως δηλώνουν: να πειραματιστούν με νέα συστήματα διακυβέρνησης και να επιτρέψουν στους πολίτες των υφιστάμενων κρατών να αποχωρήσουν πιο εύκολα απ’ αυτά, ώστε να πιεστούν οι κυβερνήσεις των υπαρχόντων κρατών να …γίνουν καλύτερες προκειμένου να μην αποχωρήσουν οι πολίτες τους.

Κάπως έτσι τον Απρίλιο του 2008, οι Γουέιν Γκράμλιχ και Πάτρι Φρίντμαν ίδρυσαν το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Ινστιτούτο Seasteading (The Seasteading Institute ― TSI), ένα οργανισμό που επίσημα δημιουργήθηκε για να διευκολύνει την ίδρυση αυτόνομων και κινητών κοινοτήτων πάνω σε θαλάσσιες πλατφόρμες που θα λειτουργούν σε διεθνή ύδατα με πρώτο στόχο τη κατασκευή μιας δομής στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, όπως ήταν και η αρχική πρόταση του Γκράμλιχ.

Το σχέδιο εμπλουτίστηκε και επεκτάθηκε μετά το ενδιαφέρον που έδειξε ο συνιδρυτής του PayPal, γνωστός δισεκατομμυριούχος επενδυτής Πήτερ Θιλ (Peter Thiel) και σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Θιλ ως Νεοαντιδραστικός έβαλε το χέρι στην τσέπη επενδύοντας 500.000 δολάρια σαν αρχικό κεφάλαιο εκκίνησης στο Ινστιτούτο, ενώ μέχρι σήμερα έχει συνεισφέρει συνολικά 1,7 εκατομμύρια δολάρια.

Το 2008 οι εμπνευστές ήλπιζαν ότι ο πρωτότυπος οικισμός θα επέπλεε στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο μέχρι το 2010, ενώ το 2015 ο πληθυσμός του θα υπερέβαινε τα 150 άτομα. Δεν κατάφεραν όμως να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο.

Αργότερα ο Φρίντμαν, συνίδρυσε τον Οργανισμό για την Ανάπτυξη Πόλεων του Μέλλοντος (Future Cities Development Corporation) που είχε αντικείμενο την ίδρυση μιας αυτοδιοικούμενης πλωτής πόλης …τσάρτερ (charter city) στα σύνορα της Ονδούρας (Λατινική Αμερική).

Το 2012 ανακοινώθηκε όμως ότι η πρωτοβουλία σταμάτησε λόγω του …ασταθούς πολιτικού κλίματος της χώρας. Δεν τα βρήκε ο έμπειρος στην πολιτική γόνος Φρίντμαν ή ο Θιλ με τους αξιωματούχους της Ονδούρα; Κάπου η «δουλειά» χάλασε…

Στην Ταϊτή

Mετά από την παραπάνω αποτυχία, το Ινστιτούτο Seasteading επιχείρησε να φιλοξενήσει τον πρωτότυπο οικισμό του μέσα στα προστατευμένα χωρικά ύδατα ενός άλλου κυρίαρχου κράτους, υπογράφοντας στις 13 Ιανουαρίου 2017 μνημόνιο συνεργασίας με τη γαλλική Πολυνησία και συγκεκριμένα με την Ταϊτή, υπερπόντιο έδαφος της Γαλλικής Δημοκρατίας, για τη δημιουργία της πρώτης ημιαυτόνομης θαλάσσιας ζώνης που θα χρησίμευε ως πρωτότυπο, το σχέδιο Πλωτή Πόλη.

Στις 3 Μαρτίου 2018 όμως ένας δήμαρχος της γαλλικής Πολυνησίας, εν όψει των τοπικών δημοτικών εκλογών του Μαΐου του 2018, απαντώντας σε κάποιον που αμφισβήτησε τη συμφωνία αυτή, δήλωσε ότι δεν αποτελούσε «νόμιμο έγγραφο».

Πάντως, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς στην επίσημη ιστοσελίδα του, η εταιρεία Blue Frontiers που ίδρυσε το Ινστιτούτο συγκεντρώνει σήμερα κεφάλαια μέσω του κρυπτονομίσματος Varyon για να προετοιμαστεί για την οικοδόμηση στην Ταϊτή, σίγουρη ότι αργότερα μέσα στη χρονιά, η γαλλική κυβέρνηση θα εγκρίνει το όλο σχέδιο.

Και πώς να μην είναι σίγουρη όταν η συμφωνία υπογράφηκε λίγο πριν την εκλογή Μακρόν στην γαλλική προεδρία; Η προεδρία ήταν εξασφαλισμένη εκ των προτέρων, οι δε διασυνδέσεις Μακρόν με τους φιλελεύθερους Νεοαντιδραστικούς προφανείς.

Παρά τη μικρή καθυστέρηση για το θεαθήναι λόγω των τοπικών εκλογών, το Ινστιτούτο συνεχίζει ακάθεκτο μέχρι να δημοσιευτεί η έγκριση της επένδυσης που κάτι μας λέει ότι δεν θα αργήσει…

Ένα από τα σχέδια τoυ Seasteading.

Φοροδιαφυγή πρώτα απ’ όλα

Οι επικριτές αυτών των σχεδίων θεωρούν ότι σε τελευταία ανάλυση οι «επαυξημένοι» πολίτες θα εξακολουθούν να κινδυνεύουν από την πολιτική παρέμβαση και τον έλεγχο της απόλυτης μοναρχίας μιας περισσότερο εξελιγμένης από τους υπηκόους της, τεχνητής νοημοσύνης.

Το γεγονός ότι σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποστήριξης, οι ωκεάνιες κατοικίες θα είναι πολύ απομακρυσμένες και άβολες (χωρίς πρόσβαση σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, εστιατόρια, ψώνια κλπ) για να είναι ελκυστικές για τους πιθανούς κατοίκους τους δεν αποτελεί καθόλου αποθαρρυντικό παράγοντα όπως θα μπορούσε κάποιος να σχολιάσει αγνοώντας το πολιτικό πλαίσιο, καθότι δεν απευθύνονται σε απλούς ανθρώπους αλλά σε σάιμποργκ.

Άλλη μια φανταστική αναπαράσταση πλωτής πόλης σάιμποργκ. Πρόκειται για ένα περιβάλλον αφιλόξενο για τον φυσιολογικό άνθρωπο.

Σε εργασιακό επίπεδο πρέπει να είναι κανείς αφελής για να μην αντιληφθεί ότι οι πλωτές χώρες θα εκμεταλλευτούν τον ντόπιο πληθυσμό της χώρας – ξενιστή που θα εργάζεται σ’ αυτές σε καθεστώς δουλοπάροικου, παραβιάζοντας ευρέως αποδεκτούς εργασιακούς κανονισμούς.

Θυμηθείτε έναν απλό παραλληλισμό: όπως μεγάλα κάργκο ή γκαζάδικα και λοιπά πλοία φέρουν σημαίες απομακρυσμένων χωρών (π.χ. Λιβερίας ή Παναμά) ενώ οι ιδιοκτήτριες εταιρείες είναι επί της ουσίας αλλοεθνείς, έτσι και οι πλωτές χώρες θα κυβερνώνται από νεοαντιδραστικά απολυταρχικά τέρατα, όμως οι εργαζόμενοί τους θα εξαρτώνται από start up νόμους «ό,τι νάναι», που θα εξυπηρετούν μόνο τη διευθύνουσα εταιρεία, χωρίς δυνατότητα έστω και στοιχειώδους αμφισβήτησής τους.

Πλωτές χώρες και διανθρωπισμός

Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Splinternews ο μέγας χρηματοδότης του Ινστιτούτου Seasteading, Πίτερ Θιλ όντας δεδηλωμένος διανθρωπιστής και επιδιώκοντας την αθανασία, βρίσκεται ως χρηματοδότης και πίσω από:

• το Ίδρυμα Methuselah του γνωστού μας γεροντολόγου Aubrey De Grey που ερευνά γενετικές επεμβάσεις για την επιμήκυνση της ζωής,
• την εταιρεία κρυογονικής Alcor Cryonics που καταψύχει νεκρά σώματα για 200.000 δολάρια μέχρι να βρεθεί ο τρόπος να …αναστηθούν,
• την παγκόσμια διανθρωπιστική οργάνωση Humanity+,
• τα φυτώρια τεχνητής νοημοσύνης Πανεπιστήμιο της Μοναδικότητας (Singularity University), DeepMind, και το Ινστιτούτο Machine Intelligence Research (MIRI) του Ελιέζερ Γιουντκόφσκι που έχει μεγάλη επίδραση στη Σίλικον Βάλεϊ,
• την εταιρεία επεξεργασίας μεγαδεδομένων Paladir του Πίτερ Θιλ που χρηματοδοτήθηκε αρχικά από τη CIA,
• το Quadium που στηρίχτηκε αρχικά από τη DARPA κλπ.

To μέγα ζήτημα είναι ότι ο Θιλ είναι και αρχισύμβουλος σε θέματα τεχνολογίας του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Να γιατί εικάζουμε ότι οι διασυνδέσεις αυτές πιθανότατα να οδηγήσουν τελικά στην εφαρμογή του μνημονίου συνεργασίας με την Ταϊτή.

Ο Ράντολφ Χένκεν (Randolph Hencken), γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Seasteading σε συνέντευξη που παραχώρησε στο νο 1 πόρταλ του διανθρωπισμού Humanity+ Μagazine, τον Σεπτέμβριο του 2013, είχε δηλώσει ότι η πρωτοβουλία απευθύνεται ιδιαίτερα στους επιχειρηματίες του διανθρωπισμού της Σίλικον Βάλεϊ, αλλά και όλου του πλανήτη, προκειμένου να προχωρήσουν ανεμπόδιστοι στις «καινοτόμες» δράσεις τους.

Ας δούμε τι δηλώνει ο κύριος Χένκεν στο ντοκιμαντέρ ότι προτίθεται να κάνει το Ινστιτούτο:

• να προσελκύσει αλλοδαπούς επιχειρηματίες με καινοτόμες ιδέες στις N.B.I.C. που δεν μπορούν να πάρουν βίζα από τις ΗΠΑ (για να υλοποιήσουν γενετικά πειράματα, τεχνητή νοημοσύνη κλπ).
• να διεξάγει ιατρικό τουρισμό και «καινοτόμες» θεραπείες (βλ. μαθουσαλισμός, υβρίδια, μεταμοσχεύσεις τεχνητών μη δοκιμασμένων οργάνων κλπ)
• να δημιουργήσει ερευνητικό εργαστήριο ψυχεδελικών φαρμάκων πάνω στο οποίο κανένας οργανισμός φαρμάκων δεν θα έχει έλεγχο
• να δημιουργήσει κέντρο τραπεζικών συναλλαγών υψηλής συχνότητας στη μέση του Ατλαντικού, που θα εκμεταλλεύεται την ευκαιρία που προκύπτει από την καθυστέρηση μεταξύ των συναλλαγών Νέας Υόρκης και Λονδίνου, με βάση τους φυσικούς περιορισμούς της μετάδοσης δεδομένων σε μεγάλες αποστάσεις.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι πλέον η ανάδυση μιας παντοδύναμης τεχνητής νοημοσύνης από ένα ανεξέλεγκτο κράτος (πλωτό ή εναέριο) καθίσταται ορατός κίνδυνος.

Ακόμη, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2018 στο έγκριτο πολιτιστικό νεοϋορκέζικο πόρταλ Rizome.org, αποκαλύπτεται ότι σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο The Seasteaders ο Κάλεμπ Στουρτζ, οικονομικός διευθυντής του Ινστιτούτου δηλώνει απερίφραστα ότι «η δημοκρατία είναι αναποτελεσματική» (στην Ελλάδα είναι σίγουρα…) και μιλάει για το ενδιαφέρον του για τον διανθρωπισμό και για το Νεοαντιδραστικό Κίνημα περιγράφοντάς το ως μια «ριζοσπαστική σταυροφορία του δεξιού αυτοκρατορικού αυτονομιστικού μοναρχισμού».

Φανταστική απεικόνιση πόλης από το ντοκιμαντέρ Seasteaders στο οποίο αποκαλύπτεται το αληθινό πρόσωπο των νεοφιλελεύθερων διανθρωπιστών.

Nα σημειωθεί ότι κανείς από τους παράγοντες του Ινστιτούτου δεν μιλάει ποτέ για την αγάπη του για τον ωκεανό, ή ευρύτερα για τον υδάτινο κόσμο. Τολμούν όμως να προτείνουν να καταργηθούν τα έθνη-κράτη μέσω μιας νέας «πολιτικής τεχνολογίας».

Ο Πάτρι Φρίντμαν και ο Πίτερ Θιλ επίσης έχουν δείξει επανειλημμένα την προσκόλλησή του στον διανθρωπισμό και στα κρυπτονομίσματα, ενώ ως νεοαντιδραστικοί έχουν δεσμούς με τον εκπρόσωπο του κινήματος, επιστήμονα υπολογιστών και θεωρητικό της πολιτικής Κέρτις Γιάρβιν (Curtis Yarvin) που δημοσιεύει ως διανθρωπιστής μπλόγκερ με το ψευδώνυμο Μένκιους Μόλντμπαγκ (Mencius Moldbug).

Τέλος, το άρθρο καταλήγει ότι αποκαλύπτεται πως «η επίσημη πολιτική θέση του Ινστιτούτου Seasteading είναι ακριβώς αυτή: ένα όραμα για μια έκρηξη νέων μορφών διακυβέρνησης, με τη διαφορά ότι η στρατηγική του αποδεικνύει ότι η ιδεολογία του είναι μια περίεργη ανάμειξη διαφόρων ελευθεριακών υπο-στυλ, αναρχοφιλελεύθερου και σκοτεινού διανθρωπισμού».

Μια και προς ώρας τέτοιου είδους πολιτικά κινήματα – μπίζνες αναζητούν κράτη-ξενιστές, των οποίων οι αξιωματούχοι θα εκτιμήσουν δεόντως τα οφέλη μιας πλωτής χώρας στην επικράτειά τους (βλ. της τσέπης τους), οι πρωτοβουλίες αυτές αποτελούν [επικίνδυνη] τροφή για σκέψη.

Μέσα σ’ όλα τα δεινά της μνημονιακής Ελλάδας, δε μένει παρά να ανοίξει η όρεξη των αξιωματούχων του ανθελληνικού ντόπιου κυβερνητικού σχήματος και να παραχωρήσει κάποιους (από τους πολλούς) μεγάλους όρμους της χώρας μας στους παγκόσμιους διανθρωπιστές, πλασάροντας στο πόπολο την όλη νεοαντιδραστική ξεφτίλα ως «καινοτόμο και αειφόρο επένδυση του αιώνα».

ΠΗΓΕΣ:

Seasteading Institut
Πάτρι Φρίντμαν
Wired
Women on Waves
New York Times
Degreed
Businessinsider
Buzzfeed
Mnn
New York Magazine