© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr

---

Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα

---

Το νέο «αφήγημα» (storytelling) λέει ότι μια αυτιστική Σουηδέζα μαθήτρια, σοκαρισμένη από τον καύσωνα στη Σουηδία και τις πυρκαγιές που υποτίθεται ότι προκάλεσε το καλοκαίρι του 2018, αποφάσισε να δράσει αυτόνομα διαμαρτυρόμενη για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την απειλή κατάρρευσης του οικοσυστήματος.

Μήπως όμως η απειλή (και η επακόλουθη αντίδραση) δεν αφορά στην αλλαγή του κλίματος, όσο στην επικείμενη κατάρρευση του καπιταλισμού, προκειμένου να ανοίξουν νέες χρηματοπιστωτικές αγορές σε έναν κόσμο όπου η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη είναι στάσιμη;

Μήπως αφορά σε μια μοναδική ευκαιρία «κλιματικού» πλουτισμού, και στα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν οι ελίτ για να τον πετύχουν, ένα εκ των οποίων είναι η εκμετάλλευση της νεολαίας και τα μέτρα κήρυξης κατάστασης εκτάκτου ανάγκης;

Ας δούμε όμως πως ξετυλίγεται αυτή η βρώμικη ιστορία:

Τον Αύγουστο του 2018 η μικρή Γκρέτα Τούνμπεργκ ξαφνικά άρχισε να αρνείται να πάει στο σχολείο της και στηνόταν μόνη της στο πεζοδρόμιο του σουηδικού κοινοβουλίου, έχοντας δίπλα της μόνο ένα πλακάτ που έγραφε «Σχολική αποχή για το κλίμα».

Στόχος της ήταν υποτίθεται να πείσει τη κυβέρνηση να εφαρμόσει κατά γράμμα τις αποφάσεις της …Συνθήκης των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή. Κατόπιν συστάσεων του σχολείου στους γονείς της, κατέληξε να μην πηγαίνει μόνο κάθε Παρασκευή, όπου συνέχισε να στήνεται έξω από το Κοινοβούλιο.

Για λίγο καιρό, ήταν μόνη της σ’ αυτήν την «πρωτοβουλία». Σιγά σιγά όμως εμφανίστηκαν και οπαδοί, και η Γκρέτα πήγε στις 15.12.2018 στο Κατοβίτσε της Πολωνίας και μίλησε ενώπιον της Παγκόσμιας Διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα.

Στις 22.1. 2019 μίλησε επίσης και στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Μετά απ’ αυτά έγινε πλέον διάσημη.

Η Γκρέτα Τούνμπεργκ δίπλα στον Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες.

Όταν πήγε στο Νταβός ταξίδεψε από τη Στοκχόλμη 32 ώρες με τραίνο, συνοδευόμενη από μια εκπρόσωπο της Green Peace. Αφού έφτασε εκεί, στρατοπέδευσε σε μια σκηνή μέσα στο χιόνι, έξω από το κτίριο της διάσκεψης του Φόρουμ, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την κλιματική αλλαγή και να …πείσει τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ελίτ που συμμετείχαν, να εφαρμόσουν άμεσα τα άρθρα της Συνθήκης των Παρισίων.

H δύστυχη Γκρέτα μέσα σε σκηνή έξω από το κτίριο της διάσκεψης του Νταβός.

Μ’ άλλα λόγια, οι ίδιες οι ελίτ, αντί να βγάζουν ανούσιους λόγους δίχως αντίκρυσμα, κάτι που δεν είναι καθόλου κομψό, τους απήγγειλε για λογαριασμό τους η ανυποψίαστη αυτιστική Γκρέτα.

Κάπως περίεργα δεν ακούγονται όλα αυτά; Το όλο αφήγημα, όπως λέει και το μάρκετινγκ, δεν ευσταθεί λογικά ούτε κατ’ ελάχιστον.

Μπίζνες πάνω απ’ όλα

Ερευνώντας διεξοδικά ποικίλα ξενόγλωσσα δημοσιεύματα διαπιστώνουμε ότι η μικρή Γκρέτα, ενώ έχει κλείσει τα 16 μοιάζει περίπου για 12.

Πάσχει από σύνδρομο Άσπεργκερ, μια μορφή αυτισμού (που ευνοεί απόλυτα τη χρησιμοποίηση της για τον συγκεκριμένο σκοπό) που παρουσιάζει κλειστά και επαναλαμβανόμενα πρότυπα συμπεριφοράς, έντονη ενασχόληση με ένα στενό αντικείμενο, και μονόπλευρη, μακροσκελή ομιλία για ένα αγαπημένο θέμα.

Η Γκρέτα έχει λοιπόν το ιδανικό προφίλ για να διαφημίσει μια παγκόσμια «πράσινη» εξέγερση.

Το κορίτσι υπέστη προφανώς τέτοια πλύση εγκεφάλου από την οικογένειά του, ώστε πίστεψε βαθύτατα πως οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι αυτές που ευθύνονται αποκλειστικά για την επικίνδυνη υπερθέρμανση του πλανήτη οπότε εστίασε εκεί.

Τι λόγους είχαν όμως οι γονείς της να κάνουν κάτι τέτοιο;

Οι γονείς της Γκρέτας.

Η μητέρα της Γκρέτας, Μαλένα Έρνμαν, είναι μια πρώην διάσημη τραγουδίστρια της όπερας, και ο πατέρας της Σβάντε Τούνμπεργκ, ένας ηθοποιός που κατά δήλωσίν του, παλιά άλλαζε τα αυτοκίνητα σαν τα πουκάμισα και έφευγε αεροπορικώς για διακοπές σε πιο ζεστές και ηλιόλουστες χώρες. Τώρα πια υποτίθεται ότι οι γονείς της έγιναν χορτοφάγοι και περιόρισαν την κατανάλωσή τους, διότι η …Γκρέτα τους άλλαξε για πάντα τις συνήθειες.

Καλά όλα αυτά, αλλά υπάρχουν κάποιες ενοχλητικές λεπτομέρειες: τα τελευταία χρόνια η καλλιτεχνική καριέρα της μαμάς Έρνμαν, που κάποτε είχε συμμετάσχει και στη Γιουροβίζιον, έφθινε χαρακτηριστικά.

Γι’ αυτό, όλως «τυχαίως» ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική, υποστηρίζοντας τη… Συνθήκη των Παρισίων, την ανοιχτή μετανάστευση και το ελεύθερο δικαίωμα ασύλου, προκειμένου να τραβήξει πάνω της λίγη δημοσιότητα.

Αυτές οι κινήσεις είχαν σαν αποτέλεσμα τον Οκτώβριο του 2017 να την βραβεύσει το WWF (Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση, τέκνο του ΟΗΕ), ως περιβαλλοντική ηρωίδα της χρονιάς.

Πάμε παρακάτω: Επειδή μόνο η βράβευση δεν έφτανε για να φέρει και ικανοποιητικά έσοδα, χρειάστηκαν συνδυαστικές ενέργειες.

Τον Αύγουστο του 2018, παραδόξως τέσσερις μόνο μέρες πριν στηθεί η μικρή Γκρέτα έξω από το σουηδικό κοινοβούλιο, εξέδωσε μαζί με τον άντρα της και ένα βιβλίο με τίτλο «Σκηνές καρδιάς» (Scener ur hjärtat στα σουηδικά), για να προωθήσει το ζήτημα της Γκρέτας, αλλά και της μικρότερης αδελφής της Μπεάτας, δεδομένου ότι και αυτή πάσχει από σύνδρομο Άσπεργκερ και αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας.

Aριστερά, το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου που έγραψαν η μαμά της Γκρέτας, Μαλένα Έρνμαν και ο μπαμπάς της Σβάντε Τούνμπεργκ και δεξιά, στο εξώφυλλο της τελευταίας έκδοσης του βιβλίου, στο οποίο ως συγγραφείς προστέθηκαν και τα δύο κορίτσια, φιγουράρει η Γκρέτα με το σύνθημά της έξω από το σουηδικό κοινοβούλιο. Η αλλαγή του δείχνει την εμπορευματοποίηση του υποτιθέμενου οικολογικού ακτιβισμού της μικρής.

Το βιβλίο αναφέρεται στο πώς επηρεάζεται μία οικογένεια της οποίας και τα δύο παιδιά πάσχουν από Άσπεργκερ, ανακατεύοντας ταυτόχρονα την δήθεν ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή και κάνοντας παραλληλισμούς μεταξύ της ψυχικής ασθένειας και της κρίσης στη …Μέση Ανατολή.

Μ’ άλλα λόγια: όπως γράφουν αρκετοί κριτικοί, το βιβλίο είναι για τα σκουπίδια, «ό,τι νάναι».

Αυτό το «ό,τι νάναι» όμως, μετά την προβολή της Γκρέτας από τον ΟΗΕ, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, και την πλατφόρμα μιας ΜΚΟ στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης με τίτλο We Don’t Have Time, μεταφράζεται σε αρκετές γλώσσες, φέρνοντας το πολυπόθητο χρήμα, τόσο ώστε να δημιουργηθεί ακόμα και ένα ίδρυμα που θα φέρει το όνομα των δύο κοριτσιών.

Τεχνολογία, η τέχνη του αφηγήματος και κέρδη

Yπάρχουν και άλλα όμως που αποδεικνύουν την ενορχήστρωση όλων αυτών και ότι πρόκειται για εξ αρχής μεθοδευμένο κατασκεύασμα. Εκτός από το σύνθημα των μαθητών με τίτλο «We Don’t Have Time», υπάρχει και ένα ομώνυμο ίδρυμα με το οποίο σχετίζονται οι γονείς της Γκρέτας.

Για την ακρίβεια, το σύνθημα είναι αποκλειστικά δημιούργημα της ΜΚΟ, όπως και η κατασκευή του ακτιβιστικού προφίλ της Γκρέτας και της «Σχολικής Αποχής για το Κλίμα» των μαθητών.

Δόξα τω Θεώ, ο κόσμος πάντα ήταν γεμάτος από αφελείς.

Το λογότυπο της ΜΚΟ We Don’t Have Time.

Ιδού τι είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ο Ίνγκμαρ Ρέντζχονγκ (Ingmar Rentzhog) της ΜΚΟ We Don’t Ηave Time, στις 22.12.2017, στην επιθεώρηση Nordic Business Insider:
«Στόχος μας είναι να γίνουμε από τους μεγαλύτερους παίκτες στο διαδίκτυο».

Ποιος όμως είναι αυτός ο τύπος που ήθελε να γίνει ο μεγαλύτερος «παίκτης» στο διαδίκτυο και που επιπλέον σχετίζεται με το Πρόγραμμα Κλιματικής Πραγματικότητας (Climate Reality Project) του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ και βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης 2007, Αλ Γκορ;

Ο Ρέντζχονγκ είναι ιδρυτής της Laika, μιας εξέχουσας σουηδικής εταιρείας συμβούλων επικοινωνιών που παρέχει υπηρεσίες στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, που πρόσφατα αγοράστηκε από μια μεγάλη επενδυτική εταιρεία.

O Ίνγκμαρ Ρέντζχονγκ ποζάρει στο εξώφυλλο της οικονομικής επιθεώρησης Finance Monthly.

Πάλι όλως τυχαίως, είναι μέλος του Σώματος της Ηγεσίας της Κλιματικής Πραγματικότητας (Climate Reality Leadership Corps) που έχει ιδρύσει ο Γκορ, και μέλος της Ευρωπαϊκής Ομάδας για την Πολιτική για την Κλιματική Αλλαγή.

Εκπαιδεύτηκε από τον Γκορ τον Μάρτιο του 2017 στο Ντένβερ των ΗΠΑ και εκ νέου τον Ιούνιο του 2018 στο Βερολίνο όπως και άλλοι 12.000 εκπαιδευόμενοι από 135 χώρες. Το Πρόγραμμα Κλιματικής Πραγματικότητας του Γκορ ιδρύθηκε το 2006, και συνεργάζεται με την We Don’t Have Time.

Η We Don’t Have Time έχει όμως φτιάξει και ομώνυμη εφαρμογή (app) και ολόκληρη πλατφόρμα στα κοινωνικά δίκτυα. Μια θαυμάσια ιδέα να συγκεντρώσει εκατομμύρια μεγαδεδομένα ευκολόπιστων θυμάτων, κυρίως νέων, και να βοηθήσει τους πελάτες της να τοποθετήσουν στην κατάλληλη θέση στοχευμένες διαφημίσεις ανάλογα με το προφίλ του κάθε χρήστη.

Πράγματι με κάθε κλικ που κάνουν οι αφελείς πάνω σε κάποιο «πράσινο» θέμα της πλατφόρμας, οδηγούνται σε συγκεκριμένους συνδέσμους διαφημιζομένων σχετικών με …οικολογικά προϊόντα, «πράσινους» ακτιβιστικούς οργανισμούς που θέλουν να εγγράψουν νέους συνδρομητές και να ενσωματώσουν τους πιο ανήσυχους νέους.

Η δεξαμενή ηλιθίων είναι ατελείωτη.

Όλοι αυτοί άγονται και φέρονται μέσω κινδυνολογικών ατεκμηρίωτων δημοσιευμάτων και φωτογραφιών καιόμενης Γης, πλημμυρισμένων πόλεων από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών, και άλλων καταστροφών φτιαγμένων μέσω του προγράμματος Φώτοσοπ που τους δημιουργούν τρόμο και πανικό, ώστε να τσιμπήσουν στο «αφήγημα» της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, δράση που εγκαινίασε άλλωστε για πρώτη φορά συστηματικά, ο Αλ Γκορ.

Το Μανχάταν κάτω από το νερό. Εικόνα από το ντοκιμαντέρ του Αλ Γκορ «An Inconvenient truth» (Mια άβολη αλήθεια) που τρομοκράτησε τις γενιές Ζ και των μιλένιαλ. Η γενιά των μιλένιαλ είναι κυρίως αυτή που διαδηλώνει για το κλίμα και που νιώθει ένοχη για όλα, ζώντας μέσα στον τρόμο που δημιούργησε η πλύση εγκεφάλου της «πράσινης» προπαγάνδας από τα δημόσια σχολεία ολόκληρης της Δύσης.

Ναι, υπάρχει κάποια παροδική διαφοροποίηση στο κλίμα, όμως ούτε είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Γης που το κλίμα παρουσιάζει διακυμάνσεις, ούτε έχει αποδειχτεί 100% επιστημονικά ότι η κατά περιόδους μικρή αύξηση της θερμοκρασίας σε ορισμένους τόπους οφείλεται στα ορυκτά καύσιμα. Σύμφωνα με σοβαρές έρευνες δεν υπάρχει καμμία επιστημονική απόδειξη για ανθρωπογενή αύξηση της θερμοκρασίας.

Μάλιστα δε η κλίση του άξονα της Γης σε σχέση με το επίπεδο της τροχιάς της και η θέση των πόλων, καθορίζει τις εποχές των παγετώνων. Το εύρος της γωνίας του άξονα της Γης μας κυμαίνεται από 21,8^ο μέχρι 24,4⁰. Σήμερα είναι 21,1^ο.

Η διάρκεια κάθε πλήρους κύκλου είναι 41.000 χρόνια και κάθε φορά ο Βόρειος πόλος δείχνει άλλον αστέρα. Για παράδειγμα, πριν από 14.000 χρόνια από σήμερα, ο «πολικός» αστέρας ήταν ο Βέγας και θα είναι πάλι μετά από 13.727 χρόνια.

Απεικόνιση μετατόπισης του άξονα της Γης. Το 3000 π.Χ. πολικός αστέρας ήταν ο Θουμπάν (άλφα Δράκοντος).

Εξ αιτίας των διακυμάνσεων αυτών των τιμών δημιουργούνται οι εποχές των παγετώνων και μεταβάλλεται η θερμοκρασία του πλανήτη μας ανάλογα.

Για παράδειγμα, πριν από 17.000 χρόνια σχεδόν όλο το βόρειο ημισφαίριο ήταν καλυμμένο από πάγους, ενώ άλλες εποχές η Παταγωνία είχε τροπικό κλίμα, διότι εκεί που σήμερα υπάρχουν παγωμένες πεδιάδες έχουν βρεθεί απολιθώματα από σεκόγιες και φοίνικες.

Μια απότομη αλλαγή της κλίσης του άξονα της Γης θα σημάνει τον θάνατο πολλών ειδών, κάτι που έχει συμβεί αρκετές φορές στο απώτατο παρελθόν, μη έχοντας φυσικά ανθρωπογενή προέλευση.

Όπως και νάχει, άλλο κλιματική αλλαγή, κι άλλο μόλυνση. Για την τελευταία όμως ένοχες κατά κύριο λόγο είναι οι βιομηχανίες των ίδιων ολιγαρχών που σήμερα εμφανίζονται ως σωτήρες μας. Τόσα χρόνια γιατί δεν φρόντιζαν το περιβάλλον;

Ο Ντέιβιντ Φίλιπς, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της We Don’t Have Time είχε σχετικά δηλώσει άλλωστε σε συνέντευξή του στο Acquisition International Magazine, Τεύχος 10, 2018 με τίτλο «Η μαγική επιστήμη του αφηγήματος»: «Πώς είναι δυνατόν να σας κοροϊδεύουν τόσο εύκολα με κάτι τόσο απλοϊκό όσο ένα αφήγημα; Λοιπόν, όλα καταλήγουν σε κάτι πολύ βασικό κι αυτό είναι τελικά η συναισθηματική επένδυση. Όσο πιο συναισθηματικά επενδύετε σε ο,τιδήποτε στη ζωή σας, τόσο λιγότερο κριτικός και αντικειμενικά παρατηρητικός γίνεστε».

Ο δε Ρέτζχονγκ αντιστοίχως είχε πει: «Το greenwashing (πράσινη πλύση εγκεφάλου) θα γίνει μια πρωτοφανής μέθοδος διαφήμισης όπως και η τέχνη του «αφηγήματος» (κανείς δεν είπε ποτέ ότι μια ιστορία πρέπει να είναι αληθινή). Για να αποκτήσουμε την απαραίτητη υποστήριξη ως πλατφόρμα πολυμέσων, το συμφέρον του δυτικού κόσμου πρέπει να βρίσκεται στο προσκήνιο χωρίς ανησυχία για τον Παγκόσμιο Νότο, εκτός από το τί μπορούμε ακόμα να συνεχίσουμε να κλέβουμε απ’ αυτόν» […]

 Τουλάχιστον, οι εγκέφαλοι της We Don’t Have Time εκτός από κυνικοί, είναι και ειλικρινείς. Στην πραγματικότητα λοιπόν, οι μαθητικές διαδηλώσεις για το κλίμα είναι η έναρξη μιας παγκόσμιας εκστρατείας για την επίτευξη της απαιτούμενης κοινωνικής συναίνεσης, προκειμένου να μπουν σε τροχιά η Συμφωνία των Παρισίων, η Νέα Πράσινη Διαπραγμάτευση (New Green Deal) και όλες οι νομοθεσίες που σχετίζονται με το κλίμα που γράφτηκαν από την ελίτ της εξουσίας για την ελίτ της εξουσίας.

Όλα αυτά γίνονται διότι το κείμενο της Συμφωνίας των Παρισίων προβλέπει ρητώς ότι κάθε χρόνο πρέπει να διοχετεύονται 100 δισεκατομμύρια δολάρια στις αναπτυσσόμενες χώρες για κατασκευή υποδομών που θα τις απεξαρτήσουν από τα ορυκτά καύσιμα και θα τις εφοδιάσουν με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες απάτες του αιώνα.

Έγκυρες μελέτες αναφέρουν ότι μόνο η καθαρή πυρηνική ενέργεια είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών. 

Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, θα πρέπει να προσκομίσει στιβαρές αποδείξεις, κάτι που οι «πράσινοι» ευαγγελιστές δεν κάνουν ποτέ.

Οι ανανεώσιμες πηγές όπως η ηλιακή, αιολική, υδραυλική και βιομάζα δεν είναι ικανές να αντικαταστήσουν τα ορυκτά καύσιμα. Δεν φτάνουν ούτε κατά διάνοιαν, εκτός κι αν γυρίσουμε σε προβιομηχανικά επίπεδα.

Προσωπικά δεν διαφωνώ καθόλου με την αποανάπτυξη, εφόσον ισχύσει για όλους ανεξαιρέτως. Ωστόσο, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Τζορτζ Σόρος επένδυσε πέρισυ 160 εκατομμύρια δολάρια σε ορυκτά καύσιμα.

Για να ξεκλειδώσουν δε τα συνολικά τρισεκατομμύρια δολάρια χρηματοδότησης μέσω μαζικής δημόσιας διαβούλευσης είναι απαραίτητη η συναίνεση των πολιτών. Κι αυτή πρέπει να επιτευχθεί με κάθε μέσον, όπως σκόπιμες πυρκαγιές τα καλοκαίρια σε διάφορες χώρες, εξέγερση των νέων και η πρόκληση ταραχών δήθεν υπέρ της σωτηρίας του πλανήτη, ίσως και δολοφονίες όσων αντιδρούν.

Μ’ αλλα λόγια, για όποια χώρα έχει χαρακτηριστεί ως αναπτυσσόμενη, πρέπει οι «ανεπτυγμένες» να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να χρηματοδοτήσουν υποδομές που θα τις κάνουν, επί της ουσίας, οι εταιρείες που απαιτούν νέες αγορές προκειμένου να επιβιώσουν. Ιδού γιατί:

Ο Αλ Γκορ έχει μαζί με τον Ντέιβιντ Μπλαντ (David Blood), που δούλεψε 18 χρόνια στη Goldman Sachs, το επενδυτικό fund Generation Investment Management. Στο άρθρο των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς της 27ης Ιουλίου 2014 με τίτλο «Ο καπιταλισμός κινδυνεύει να πέσει έξω», δήλωναν:

«Τώρα είναι μια κρίσιμη στιγμή για τους επενδυτές. Τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια είναι η πιο κρίσιμη στιγμή για να επιταχυνθεί η μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Πιστεύουμε ότι ο καπιταλισμός κινδυνεύει να πέσει έξω. Ως αποτέλεσμα, oι επιχειρήσεις που ήταν αρκετά διατεθειμένες στο παρελθόν να προχωρήσουν σε μηχανισμούς βιώσιμης επένδυσης, σχεδιάζουν να αυξήσουν την προβολή τους.

Πρέπει να χωθούμε όλοι μέσα σ’ αυτούς [τους μηχανισμούς]. Θα είμαστε πιο επιθετικοί, γιατί έτσι πρέπει».

Υπάρχει κανείς που ακόμα δεν καταλαβαίνει γιατί στήνονται οι μαθητικές εξεγέρσεις και τόσες πολλές «πράσινες» μπίζνες;

Ποιες είναι οι περιβόητες πράσινες πολιτικές και τί περιλαμβάνουν;

Oι υποτιθέμενες πράσινες συμφωνίες και πολιτικές περιλαμβάνουν: τη σύλληψη και την αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα (CCS), τη βελτιωμένη ανάκτηση πετρελαίου (EOR), τη βιοενέργεια με δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα (BECCS), την ταχεία συνολική απεξάρτηση από τον άνθρακα, τις πληρωμές για υπηρεσίες οικοσυστήματος (που αναφέρεται ως «φυσικό κεφάλαιο»), την πυρηνική ενέργεια και σχάση, καθώς και μια σειρά άλλων «λύσεων».

Όλες είναι πανάκριβες και μη υλοποιήσιμες, ενώ ο κόσμος δεν έχει ακούσει για καμμία απ’ αυτές, πλην της πυρηνικής ενέργειας.

Αν πετύχουν όλα τα ανωτέρω προκειμένου να σωθεί η στάσιμη καπιταλιστική οικονομία που χρειάζεται νέες αγορές (φλέγον θέμα άλλωστε του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός του 2019), τότε θα επανεκκινήσει με μια νέα ανάπτυξη και θα έχει δημιουργηθεί το μεγαλύτερο πείραμα αλλαγής συμπεριφοράς που επιχειρήθηκε ποτέ σε παγκόσμια κλίμακα.

Σερ Ρίτσαρντ Μπράνσον, δισεκατομμυριούχος, ιδιοκτήτης της αεροπορικής εταιρείας Virgin Airlines, Σάρα Μπάροου, Γεν. Γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων και Αλ Γκορ κραδαίνοντας πλακάτ της εταιρείας του Γκορ «Climate Reality Project». Κάποιοι μας δουλεύουν στυγνά.

Ποιος όμως ορίζει ποιοι είναι οι αποφασιστικοί παράγοντες και ποιες συμπεριφορές πρέπει να ακολουθήσει η παγκόσμια κοινωνία; Ποιος αποφασίζει και διατάσσει;

Πρόκειται για ένα ρητορικό ερώτημα του οποίου η απάντηση είναι: οι ίδιοι δυτικοί καπιταλιστές σωτήρες και το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα που έχουν εφαρμόσει παγκοσμίως − που είναι η αιτία της παγκόσμιας περιβαλλοντικής μόλυνσης− αυτοδιορίζονται σωτήρες όλης της ανθρωπότητας, δηλαδή οι ίδιοι οι δήμιοι των κοινωνιών εμφανίζονται πάντα ως σωτήρες τους, ένα πρόβλημα που επαναλαμβάνεται εδώ και χιλιετίες.

Η οπλοποίηση της νεολαίας και ο κίνδυνος επιβολής ανοιχτού ολοκληρωτισμού

Όσοι διαθέτουν ακόμα κριτική σκέψη παρακολουθούν αποσβολωμένοι τους δυτικούς μαθητές (και αυριανούς ανέργους σε μια παγκόσμια οικονομία που παραμένει στάσιμη ενώ οι θέσεις εργασίας αντικαθίστανται από ρομπότ), να διαμαρτύρονται έξω από τα εθνικά τους κοινοβούλια, απειλώντας μέσω του κινήματος Εxtinction Rebellion (Εξέγερση ενάντια στον αφανισμό) ότι απαιτούν μέτρα εδώ και τώρα!

Το κίνημα αυτό έχει αρχίσει να καταλαμβάνει γέφυρες, αεροδρόμια, και να εμποδίζει την κυκλοφορία, ενώ στοιχηματίζω ότι θα δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα και τετελεσμένα στις ΗΠΑ και στον πρόεδρο Τραμπ που έχει αποχωρήσει από τη Συμφωνία των Παρισίων.

Πίσω απ’ αυτήν την «εξέγερση» βρίσκεται μια κολεκτίβα (με μορφή ΜΚΟ φυσικά) με την επωνυμία Rising Up της οποίας το μανιφέστο απαιτεί μεταξύ άλλων και παγκόσμιο βασικό εισόδημα αλλά και:

• Πολιτικές και νομοθεσίες που επικεντρώνονται σε μεγαλύτερη ισότητα, στην τοπική παραγωγή, στη μείωση της κατανάλωσης, στο μηδενισμό του άνθρακα και στα μηδενικά απόβλητα,
• Επιβολή ελέγχων κεφαλαίων (capital controls),
• Eπιβολή πράσινων φόρων, κανονισμών και τιμολογήσεων για τη μείωση του αποτυπώματος του άνθρακα και της ρύπανσης,
• Δημιουργία δημόσιων υποδομών στέγασης και υπηρεσιών υγείας που υποτίθεται ότι θα αποδομήσει το μύθο της αναποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα.

Αν πίσω από τέτοια μανιφέστα δεν βρίσκονταν ένα σωρό γνωστά στυγνά επενδυτικά κεφάλαια, θα έλεγε κανείς πως ξανάρχεταιη εποχή των …σοβιέτ.

Σε κάθε περίπτωση, τέτοιου είδους δηλώσεις περί εξάλειψης της ατομικής ιδιοκτησίας (για το πόπολο φυσικά) προαναγγέλλουν ένα ζοφερό μέλλον.

Η Rising Up όμως χρηματοδοτείται από ένα ίδρυμα με την επωνυμία Guerilla Foundation. Πρόκειται για γερμανικό ίδρυμα, μέλος της EDGE Funders Alliance/Engaged Donors for Global Equity και της Ariadne/ European Funders for Social Change and Human Rights. Η Αriadne πάλι είναι πρόγραμμα του ιδρύματος Global Dialogue.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα δαιδαλώδες επενδυτικό δίκτυο γνωστών βιομηχανικών και τραπεζικών κολοσσών που εμφανίζονται με τον μανδύα της φιλανθρωπίας και όλως τυχαίως, όλα χρηματοδοτούν επίσης την ελεύθερη μετανάστευση που στην ουσία είναι λαθρεποικισμός.

Υπάρχει ακόμα κάποιος που να μην έχει καταλάβει;

Στιγμιότυπο από πρόσφατη διαδήλωση των μαθητών για την κλιματική αλλαγή στο Βερολίνο υπό την ευλογία της …Άγκελας Μέρκελ. Σε πρώτο πλάνο διακρίνεται η Γκρέτα Τούνμπεργκ. Η Μέρκελ δήλωσε μεταξύ άλλων: «Πιστεύω ότι πρόκειται για μια καλή πρωτοβουλία. Οι στόχοι για το κλίμα μπορούν να επιτευχθούν μόνο εάν υπάρχει στήριξη στην κοινωνία. […] Ξέρω ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες θα ήθελαν κάποια πράγματα να γίνουν γρηγορότερα, αλλά πρέπει να συμβιβάσουμε τις θέσεις εργασίας και την οικονομική ισχύ από τη μία πλευρά, με τους στόχους για την προστασία του κλίματος από την άλλη». Μ’ αυτό τον εύσχημο τρόπο θα δικαιολογηθεί η δραματική ανεργία των επόμενων ετών εξ αιτίας της ρομποτοποίησης της εργασίας. Η γερμανική κυβέρνηση, όπως και οι όλες οι άλλες, υποτίθεται ότι θα ρίχνουν όλο το κρατικό χρήμα στη σωτηρία του οικοσυστήματος οπότε δεν θα περισσεύει για τίποτε άλλο.

Στην Βρετανία, στο Βέλγιο, στην Γερμανία, στην Γαλλία, στην Φινλανδία, στην Ελβετία, στον Καναδά, ακόμα και στην μακρινή Αυστραλία, οι μαθητές διαδηλώνουν ζητώντας −προσέξτε το αυτό γιατί εδώ βρίσκεται κρυμμένος ο στόχος− να κηρυχθεί κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και να εφαρμοστούν κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα της Συμφωνίας των Παρισίων που θα βλάψουν φυσικά τους ίδιους και όχι τις ελίτ, αντί να ζητούν δωρεάν παιδεία, και εξασφάλιση εργασίας για όλους.

Ποτέ άλλοτε μαθητές δεν απαίτησαν τη κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και την εφαρμογή των άρθρων μιας Συμφωνίας που γράφτηκε από συγκεκριμένα λόμπι, την ύπαρξη της οποίας μέχρι χτες αγνοούσαν, ενώ αμφιβάλλω αν έχουν διαβάσει σε τι αναφέρεται.

Το αυτιστικό κορίτσι κρατώντας ένα χαρτόνι με το σύνθημα που επινόησε η εταιρεία στρατηγικών συμβούλων We Don’t Have Time. Από τότε οι μαθητές σε όλες τις διαδηλώσεις τους για το κλίμα, κρατούν χαρτονένια πανώ.

Κατά συνέπειαν, οι διαδηλώσεις αυτές δεν αποτελούν παρά ακόμα ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα, όπως το γονάτισμα της Ελλάδας μετά τα μνημόνια.

Χιλιάδες μαθητές σε διαφορετικές χώρες και σε εκατοντάδες πόλεις χειραγωγούνται ασύστολα, ώστε να πιεστούν οι κυβερνήσεις να ξεκινήσουν νέες «πράσινες» δημόσιες υποδομές, να επιβληθούν στις εταιρείες κι άλλοι φόροι εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που τελικά θα πέσουν στις πλάτες των πολιτών.

Το δυστύχημα είναι πως τελευταία διαδηλώνουν όχι μόνο μαθητές, αλλά και εκπαιδευτικοί, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες των μαθητών. Δυστυχώς και οι ενήλικες άγονται και φέρονται άκριτα από ο,τιδήποτε τους σερβίρουν.

«Αυτό που είναι εξοργιστικό με τους χειρισμούς της (υποτιθέμενης) Μη Κερδοσκοπικής Βιομηχανίας είναι ότι οικειοποιείται τη καλή θέληση του λαού και ιδιαίτερα των νέων. Ιδρύματα και οργανώσεις (ΜΚΟ) που έχουν σχεδιαστεί για να υπηρετούν την άρχουσα τάξη, στοχεύουν όσους δεν έχουν αποκτήσει δεξιότητες και γνώσεις για να σκέφτονται πραγματικά για τον εαυτό τους. Ο καπιταλισμός λειτουργεί συστηματικά και δομικά, όπως ένα κλουβί που μέσα του εκτρέφονται κατοικίδια ζώα. Οι οργανώσεις αυτές και οι δράσεις τους, που λειτουργούν κάτω από ψευδή πανανθρώπινα συνθήματα για να στηρίξουν την ιεραρχία του χρήματος και της βίας, γίνονται ταχέως μερικά από τα πιο κρίσιμα στοιχεία της αόρατης φυλακής του κορπορατισμού, της αποικιοκρατίας και του μιλιταρισμού». Χιρογιούκι Χαμάντα (Hiroyuki Hamada), καλλιτέχνης, για τις ΜΚΟ

Δυστυχώς δεν βρήκα σε κανένα ελληνικό ΜΜΕ, συστημικό ή μη ούτε μια ανάλυση για το κίνημα We Don’t Have Time, την Γκρέτα Τούνμπεργκ και ποιοι βρίσκονται πίσω της.

Λογικό, εφόσον τα συστημικά ΜΜΕ ουδέποτε θα επέκριναν κάτι που τα αφεντικά τους έχουν ιδρώσει να οργανώσουν, ενώ τα μη συστημικά έχουν πέσει στην παγίδα της εικονικής πραγματικότητας του Πρυτανείου των 300 και δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο πέραν αυτού, βλέποντας το δέντρο που είναι οι τριπλές εκλογές και όχι το δάσος που είναι ο διανθρωπισμός και ο Σκοτεινός Διαφωτισμός των νεοφιλελεύθερων νεοαντιδραστικών, ένα δάσος τεράστιο και πολύ πιο τρομακτικό απ’ όσο είχατε ποτέ διανοηθεί.

Για να σας φρεσκάρω τη μνήμη, η Τούνμπεργκ δεν είναι το πρώτο παιδί που εκμεταλλεύονται οι επιτήδειες ελίτ.

Οι εθνικοσοσιαλιστές Ναζί, οι κομμουνιστές και οι φασίστες ήταν όλοι ειδικοί στο να χρησιμοποιούν επηρεάσιμα παιδιά προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.

Το κόλπο είναι πολύ παλιό. Έτσι και σήμερα, οι απανταχού πλουτοκράτες γνωρίζουν πως ό,τι απευθύνεται στο συναίσθημα των μαζών, είναι αποτελεσματικό.

Υπενθυμίζω λοιπόν ότι το 1992 ο ΟΗΕ έστησε μπροστά στους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών ένα άλλο θύμα πλύσης εγκεφάλου, την τότε δωδεκάχρονη Καναδέζα ιαπωνικής καταγωγής Σέβερν-Κάλις Σουζούκι (Severn Cullis-Suzuki), προκειμένου να τους μιλήσει για την υποτιθέμενη ανάγκη συγκεντρωτικότερων καταναγκαστικών ελέγχων πάνω στην ανθρωπότητα.

H Σουζούκι, κόρη γενετιστή και περιβαλλοντικού ακτιβιστή, χάρη στη χρησιμοποίηση της κόρης του από τους διάφορους διεθνείς οργανισμούς και «πράσινες» επιχειρήσεις έστησε από τότε μεγάλο οικολογικό ίδρυμα- επιχείρηση (David Suzuki Foundation).

Ελπίζω, με τους εθνικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα μας, να μη δούμε ποτέ τους Έλληνες μαθητές να εμπλέκονται σε οποιαδήποτε τέτοια στημένη διαδήλωση.

Προσοχή στας Ειδούς του Μαρτίου! Η 15η Μαρτίου έχει κηρυχθεί παγκόσμια ημέρα εξέγερσης των μαθητών για το κλίμα. Σίγουρα κάποιοι εκείνη τη μέρα θα πίνουν στην υγειά των κορόιδων.

Αν οι νέοι σε όλο τον κόσμο μπορούσαν να αντιληφθούν και να μποϊκοτάρουν τους λύκους που μεταμφιέζονται σε προβατόσχημους παιδαγωγούς, η ανθρωπότητα θα ήταν πολύ καλύτερη. Το δυστύχημα είναι ότι τα δημόσια σχολεία είναι αυτά που τους μαθαίνουν να καλλιεργούν την ηλιθιότητα πάνω απ’ όλα.